(1) Jozue wezwał wówczas Rubenitów, Gadytów i połowę pokolenia Manassesa
(2) i rzekł do nich: "Spełniliście wszystko, co wam polecił Mojżesz, sługa Jahwe, i słuchaliście też głosu mojego zawsze, gdy wam rozkazywałem.
(3) Nie opuściliście braci waszych, pomimo długiego czasu wojny, aż do dnia dzisiejszego i strzegliście wiernie przykazania Boga waszego, Jahwe.
(4) Obecnie, Bóg wasz, Jahwe, udzielił pokoju braciom waszym, jak im przyrzekł. Wróćcie więc spokojnie do namiotów swoich, do ziemi, którą Mojżesz, sługa Jahwe, wyznaczył wam w dziedzictwie za Jordanem.
(5) Troszczcie się tylko pilnie o to, żebyście spełniali przykazanie i prawo, które nakazał wam Mojżesz, sługa Jahwe: miłować Boga waszego, Jahwe, postępować zawsze drogami Jego, zachowywać Jego przykazania, przylgnąć do Niego i służyć Mu całym waszym sercem i całą duszą".
(6) Jozue pobłogosławił ich i zwolnił ich: wyruszyli więc do swoich namiotów.
(7) Mojżesz wyznaczył jednej połowie pokolenia Manassesa posiadłość w Baszanie, Jozue dał drugiej połowie dział wśród ich braci, na brzegu zachodnim Jordanu. Gdy więc Jozue odesłał ich do ich namiotów, pobłogosławił ich
(8) i rzekł: "Wracacie do waszych namiotów z wielkimi bogactwami, z mnóstwem bydła, zaopatrzeni w srebro, złoto, brąz, żelazo i odzież w wielkiej ilości podzielcie się więc z braćmi waszymi łupem po waszych wrogach".
(9) Synowie Rubena i synowie Gada wrócili wraz z połową pokolenia Manassesa i opuścili synów Izraela w Szilo, położonym w ziemi Kanaan, aby się udać do ziemi Gilead, do kraju swej posiadłości, gdzie się osiedlili zgodnie z rozkazem Jahwe danym Mojżeszowi.
(10) Gdy przybyli w okolicę nad Jordanem, położoną jeszcze w kraju Kanaan, synowie Rubena, synowie Gada i połowa pokolenia Manassesa zbudowali tam ołtarz nad brzegiem Jordanu, ołtarz wyglądający okazale.
(11) I usłyszeli synowie Izraela wiadomość: "Oto synowie Rubena, synowie Gada i połowa pokolenia Manassesa zbudowali ołtarz naprzeciw ziemi Kanaan w okolicy Jordanu, na brzegu synów Izraela".
(12) Usłyszeli tę wiadomość synowie Izraela cała społeczność synów Izraela zebrała się w Szilo, aby wyruszyć przeciw nim na wojnę.
(13) Synowie Izraela wysłali do synów Rubena, synów Gada i połowy pokolenia Manassesa, do ziemi Gilead, Pinchasa, syna kapłana Eleazara,
(14) a z nim dziesięciu książąt — księcia rodu z każdego pokolenia izraelskiego — stojących na czele wszystkich rodów wśród plemion Izraela.
(15) Skoro przybyli oni do synów Rubena, synów Gada i połowy pokolenia Manassesa w ziemi Gilead, tak do nich przemówili:
(16) "Mówi do was cała społeczność Jahwe: Co oznacza ta niewierność popełniona przez was wobec Boga Izraela? Dlaczego wy odwracacie się dziś od Jahwe, budując sobie ołtarz, co jest dzisiaj buntem przeciw Niemu?
(17) Czyż nie dosyć przestępstw z Peor, z których nie oczyściliśmy się jeszcze do dnia dzisiejszego i przez które spadła ta klęska na społeczność Jahwe?
(18) Ponieważ wy dzisiaj nie chcecie iść za Jahwe, lecz chcecie buntować się przeciwko Niemu, jutro zapłonie On gniewem przeciw całej społeczności Izraela.
(19) Jeśli ziemia waszego dziedzictwa jest nieczysta, przejdźcie do kraju, który jest dziedzictwem Jahwe, gdzie wznosi się przybytek Jahwe, i obierzcie mieszkanie pomiędzy nami. Nie buntujcie się jednak przeciw Jahwe i nie buntujcie się przeciwko nam, budując sobie ołtarz poza ołtarzem Boga naszego, Jahwe.
(20) Skoro Akan, syn Zeracha, popełnił przestępstwo przeciw klątwie, czyż gniew Boży nie spadł na całą społeczność, chociaż on był tylko jednym człowiekiem. Powinien był tylko sam umrzeć za swój grzech!"
(21) Synowie Rubena i synowie Gada i połowa pokolenia Manassesa odpowiedzieli naczelnikom plemion izraelskich:
(22) "Bóg bogów, Jahwe, Bóg bogów, Jahwe, wie to dobrze i Izrael powinien również wiedzieć: jeśli to był bunt lub jeśli to była niewierność względem Jahwe, niech nie okaże pomocy jeszcze tego dnia!
(23) I jeśli zbudowaliśmy ołtarz, aby odwrócić się od Jahwe i aby składać na nim ofiary całopalne, pokarmowe i pojednania, niech sam Jahwe to osądzi!
(24) Czyż nie uczyniliśmy tego z bojaźni o przyszłość, myśląc, że jutro wasi synowie mogą zapytać naszych: "Cóż macie wspólnego z Bogiem Izraela, Jahwe?
(25) Jahwe ustanowił Jordan granicą między nami a wami, synami Rubena i Gada. Wy nie macie żadnego udziału u Jahwe!" I mogliby wasi synowie sprawić, żeby nasi przestali bać się Jahwe!
(26) Dlatego powiedzieliśmy: Zbudujemy sobie ołtarz nie do całopaleń i innych ofiar,
(27) lecz jako świadectwo pomiędzy nami i wami, i między potomkami po nas, że chcemy pełnić służbę Jahwe przed Jego obliczem przez nasze całopalenia, żertwy i ofiary pojednania. Wasi synowie nie będą mogli kiedyś powiedzieć naszym: "Wy nie macie udziału u Jahwe".
(28) Myśleliśmy przeto: Jeśliby któregoś dnia tak mówili do nas lub do potomków naszych, będziemy mogli odpowiedzieć: Spójrzcie na sposób budowy ołtarza Jahwe, który wznieśli przodkowie nasi nie na całopalenia lub żertwy, lecz jako świadectwo między nami i wami.
(29) Daleką jest od nas myśl, abyśmy się buntowali przeciw Jahwe i odwracali się od postępowania za Jahwe budując ołtarz do całopaleń, ofiar pokarmowych i krwawych, poza ołtarzem Boga naszego, Jahwe, znajdującym się przed Jego przybytkiem".
(30) Gdy kapłan Pinchas, książęta społeczności i naczelnicy plemion izraelskich, którzy mu towarzyszyli, usłyszeli słowa wypowiedziane przez synów Rubena, synów Gada i synów Manassesa — wydały się one dobre w ich oczach.
(31) Wtedy kapłan Pinchas, syn Eleazara, rzekł do synów Rubena, synów Gada i synów Manassesa: "Przekonaliśmy się dzisiaj, że wśród nas jest Jahwe, ponieważ wy nie popełniliście przeciw Jahwe tej niewierności, ocaliliście więc synów Izraela od [karzącej] ręki Jahwe!"
(32) Kapłan Pinchas, syn Eleazara, i książęta opuścili synów Rubena, synów Gada i wrócili z ziemi Gilead do ziemi Kanaan, do synów Izraela, którym zanieśli tę odpowiedź.
(33) Sprawa wydała się dobra w oczach synów Izraela: błogosławili Boga i nie mówili nic więcej o wyruszeniu przeciw nim na wojnę, aby spustoszyć kraj zamieszkały przez synów Rubena i synów Gada.
(34) Synowie Rubena i synowie Gada nazwali ołtarz ["Świadectwem"], ponieważ mówili: "Oto jest świadectwo wśród nas, że Jahwe jest Bogiem".

 

Księga Jozuego