| (1) Zawiedzie twoje nadzieje, bo już sam widok przeraża.
|
| (2) Kto się ośmieli go zbudzić? Któż mu wystąpi naprzeciw?
|
| (3) Kto się odważy go dotknąć bezkarnie? Nikt zgoła pod całym niebem.
|
| (4) Głosu jego nie zdołam przemilczeć, o sile wiem — niezrównana.
|
| (5) Czy odchyli kto brzeg pancerza i podejdzie z podwójnym wędzidłem?
|
| (6) Czy otworzy mu paszczy podwoje? — Strasznie jest spojrzeć mu w zęby.
|
| (7) Grzbiet ma jak płyty u tarczy, spojone jakby pieczęcią.
|
| (8) Mocno ze sobą złączone, powietrze nawet nie przejdzie.
|
| (9) Tak jedna przylega do drugiej, że nie można rozluźnić połączeń.
|
| (10) Jego kichanie olśniewa blaskiem, oczy — jak powieki zorzy:
|
| (11) z ust mu płomienie buchają, sypią się iskry ogniste.
|
| (12) Dym wydobywa się z nozdrzy, jak z kotła pełnego wrzątku.
|
| (13) Oddechem rozpali węgle, z paszczy tryska mu ogień.
|
| (14) W szyi się kryje jego potęga, przed nim skacząc biegnie przestrach,
|
| (15) części ciała spojone, jakby ulane, nieporuszone.
|
| (16) Serce ma twarde jak skała, jak dolny kamień młyński.
|
| (17) Gdy wstaje, mocni drżą ze strachu i przerażeni tracą przytomność.
|
| (18) Bo cięcie mieczem bez skutku, jak dzida, strzała czy oszczep.
|
| (19) Dla niego żelazo — to plewy, brąz — niby drzewo zbutwiałe.
|
| (20) Nie płoszy go strzała z łuku, kamień z procy jest źdźbłem dla niego,
|
| (21) Dla niego źdźbłem maczuga, śmieje się z dzidy lecącej.
|
| (22) Pod nim są ostre skorupy, ślad jakby wału zostawia na błocie.
|
| (23) Głębię wód wzburzy jak kocioł, na wrzątek ją zdoła przemienić.
|
| (24) Za nim smuga się świeci na wodzie, topiel podobna do siwizny.
|
| (25) Nie ma mu równego na ziemi, uczyniono go nieustraszonym:
|
| (26) Każde mocne zwierzę się lęka jego, króla wszystkich stworzeń".
|
