| (1) I zabrał głos Bildad ze Szuach, i rzekł:
|
| (2) "Dokądże tego łowienia słowami? Pomyślcie, potem zaś mówmy.
|
| (3) Czyśmy podobni do zwierząt, jesteśmy nieczyści w twych oczach?
|
| (4) Ten człowiek gniewem rozdarty. Czyż przez cię wyludni się ziemia lub skała miejsce swe zmieni?
|
| (5) Tak światło grzesznika zagaśnie, iskra już jego nie błyśnie,
|
| (6) światło w namiocie się skończy i lampa się nad nim dopali.
|
| (7) Męski krok jego niepewny, zamiar gotuje upadek,
|
| (8) bo nogi zawiodą go w sieć, porusza się, lecz między sidłami.
|
| (9) Pętlica chwyciła się pięty, pułapka zamknęła się nad nim.
|
| (10) Zasadzka na ziemi ukryta, potrzask nań czeka na drodze.
|
| (11) Zewsząd upiory go dręczą, kroczą ciągle w ślad za nim.
|
| (12) Czeka na niego Żarłoczna, Śmierć czyha u boku.
|
| (13) Pożre mu członki ciała, pożre mu członki — zaraza.
|
| (14) Wygnanego z namiotu, bez nadziei, do Króla Strachów powiodą.
|
| (15) Zamieszka w namiocie — nie swoim. Sypie się po nim siarkę.
|
| (16) Korzenie pod nim niszczeją, a nad nim pożółkły już liście.
|
| (17) Ginie wspomnienie w ojczyźnie, zanika imię na rynku.
|
| (18) Ze światła rzucą go w ciemność, wypędzą z zaludnionej ziemi
|
| (19) ni syn w narodzie, ni dziedzic, nikt już po nim nie zostanie.
|
| (20) Mieszkańcy Zachodu zdziwieni, grozą przejęty lud Wschodu:
|
| (21) Więc takie mieszkanie grzesznika, tu miejsce tego, kto Boga znać nie chce?"
|
