| (1) Job na to odpowiedział:
|
| (2) "Prawda, jesteście potężni, a z wami już mądrość zaginie...
|
| (3) I ja mam rozsądek jak wy, nie ustępuję wam w niczym. Komu te rzeczy nieznane?
|
| (4) Na drwiny się bliźnich narażam, gdy proszę, by Bóg się odezwał. Z czystego, prawego się śmieją.
|
| (5) "Wzgarda dla ginących" — myśli bezpieczny. "Popchnąć tego, komu nogi się chwieją".
|
| (6) Spokojne namioty złoczyńców, kto Boga gniewa, jest dufny Bóg szczęście w rękę mu daje.
|
| (7) Zapytaj zwierząt — pouczą. I ptaki w powietrzu powiedzą.
|
| (8) Zapytaj Podziemia, wyjaśni pouczą cię i ryby w morzu.
|
| (9) Któż by z nich tego nie wiedział, że ręka Jahwe uczyniła wszystko:
|
| (10) w Jego ręku — tchnienie życia i dusza każdego człowieka.
|
| (11) Czyż ucho nie bada mowy, a smak nie kosztuje pokarmu?
|
| (12) [Więc tylko] u starców jest mądrość, roztropność u wiekiem podeszłych!
|
| (13) On ma potęgę i rozum, rozsądek znać w Jego planach.
|
| (14) Gdy On rozwali — któż odbuduje, gdy zamknie, kto by otworzył?
|
| (15) Gdy wody wstrzyma — jest susza zwolni je — ziemię spustoszą.
|
| (16) U Niego zwycięstwo i siła, ma w ręku błądzących i kłamców.
|
| (17) Radców przyda niemądrych, a sędziów wyzuje z rozsądku.
|
| (18) Królów pozbawi ich władzy i sznurem skrępuje ich biodra.
|
| (19) Kapłanów pośle nierozważnych, powali największych mocarzy.
|
| (20) Głos uzdolnionym odbierze, rozsądku pozbawi i starców,
|
| (21) pogardą okryje szlachetnych, bo pas odepnie mocarzom.
|
| (22) Głębinom wydrze tajniki, oświetli odwieczne ciemności,
|
| (23) narody pomnoży i zgubi, jak dowódca ich prowadzi.
|
| (24) Rządcom ziem odbierze rozsądek, po bezdrożach pozwoli im błądzić
|
| (25) macają w ciemności bez światła, chwieją się jak pijani.
|
