| (1) Wówczas zabrał głos Sofar z Naamy i tak rzekł:
|
| (2) "Czyż nie dostanie odprawy gaduła, a wymowny człowiek ma słuszność?
|
| (3) Czy mężowie zamilkną słysząc brednie, czy szyderstwo nie otrzyma nagany?
|
| (4) Rzekłeś: "Nauka moja czysta, niewinny jestem w Twych oczach".
|
| (5) Lecz gdyby Bóg przemówił i zaczął z tobą rozmawiać,
|
| (6) objawił ci tajniki rozumu, gdyż wieloraka to mądrość: poznałbyś, ile Bóg ci zapomniał.
|
| (7) Czy dosięgniesz głębin Boga, dotrzesz do granic Wszechmocnego?
|
| (8) Wyższe nad niebo. Przenikniesz? Głębsze niż Szeol. Czy zbadasz?
|
| (9) Powierzchnią dłuższe od ziemi i szersze nawet od morza.
|
| (10) Gdy przechodzi, nakłada więzy, woła na sąd, kto zabroni?
|
| (11) Ludzie podstępni są Mu jawni, widzi zło, bo uważa.
|
| (12) Lekkoduch niech się hamuje, a płochy niech wejdzie w siebie.
|
| (13) Gdy będziesz miał wierne serce, do Niego wzniesiesz swe ręce.
|
| (14) Gdy odsuniesz dłonie od występku i nie ścierpisz grzechu w namiocie —
|
| (15) to głowę podniesiesz: bez winyś staniesz się mocnym, bez lęku.
|
| (16) Cierpienie twe pójdzie w niepamięć, jak deszcz miniony je wspomnisz.
|
| (17) Życie roztoczy swój blask jak południe, mrok się przemieni w poranek.
|
| (18) Pełen nadziei, ufności, odpoczniesz bezpiecznie strzeżony.
|
| (19) Nikt nie zakłóci spokoju, a wielu ci będzie schlebiało.
|
| (20) Lecz oczy występnych osłabną, nie znajdą dla siebie schronienia, ufnością ich — wyzionąć ducha".
|
