(1) To mówi Jahwe: Oto sprowadzę na Babilon i na mieszkańców Chaldei niszczący wiatr.
(2) Poślę do Babilonu tych, co przesiewają [zboże], i przesieją go, i spustoszą ziemię, bo się zewsząd zwrócą przeciw niemu w dniu klęski.
(3) Niech żaden z łuczników nie napina swego łuku ani niech się nie przechwala swoim pancerzem! Nie oszczędzajcie jego młodzieży, zniszczcie całe jego wojsko!
(4) Legną zabici w ziemi chaldejskiej, przebici na jej ulicach.
(5) Bo nie owdowiał ani Izrael, ani Juda po swoim Bogu, Jahwe Zastępów. Kraj zaś ich jest przepełniony winą wobec Świętego u Izraela.
(6) Uciekajcie ze środka Babilonu! Każdy niech ratuje swe życie! Nie gińcie z powodu jego grzechu! Nastał bowiem czas odwetu Jahwe, daje mu zapłatę za to, co uczynił.
(7) Babilon był w ręku Jahwe złotym kielichem, upajającym całą ziemię. Jego wino piły wszystkie narody, dlatego w szał popadły.
(8) Niespodziewanie upadł i załamał się Babilon podnieście nad nim lament! Weźcie balsam na jego ranę, może odzyska zdrowie.
(9) Staraliśmy się Babilon uzdrowić, lecz się nie dał wyleczyć. Porzućmy go! Niech każdy idzie do swej ziemi! Albowiem sąd nad nim dosięga nieba i aż w obłoki się wznosi.
(10) Okazał Jahwe naszą sprawiedliwość. Chodźmy, głośmy na Syjonie dzieło Jahwe, Boga naszego!
(11) Ostrzcie strzały, przygotowujcie tarcze! Jahwe pobudza ducha króla Medii, bo jego zamiary dotyczą zniszczenia Babilonu jest to zemsta Jahwe, zemsta za Jego świątynię.
(12) Podnieście znak przeciw murom Babilonu, wzmocnijcie straże! Postawcie posterunki, przygotujcie zasadzki! Jak bowiem postanowił Jahwe, tak wprowadza w czyn to, co ogłosił przeciw mieszkańcom Babilonu.
(13) Ty, co mieszkasz nad wielkimi wodami, wielkie skarby posiadasz: nadszedł twój kres, dopełniła się twa miara.
(14) Jahwe Zastępów przysiągł na swe imię: Nieodzownie napełnię ciebie ludźmi jak szarańczą i podniosą nad tobą okrzyk wojenny.
(15) On uczynił ziemię swoją mocą, umocnił świat swoją mądrością i swoim rozumem rozpostarł niebo.
(16) Na dźwięk Jego głosu huczą wody w niebie. On podnosi chmury z krańców ziemi, On czyni błyskawice, zapowiedzi deszczu, i wysyła wiatr z jego zbiorników.
(17) Ograniczony pozostaje każdy człowiek bez wiedzy, wstydzić się musi bożka każdy złotnik. Bo podobizny, jakie odlał, są kłamstwem i nie ma w nich tchnienia.
(18) Są one nicością, tworem śmiesznym, zginą w czasie obrachunku z nimi.
(19) Nie takim jest dziedzictwo Jakuba. On bowiem ukształtował wszechświat. Izrael zaś jest szczepem Jego dziedzictwa, Jahwe Zastępów Jego imię.
(20) Byłeś dla mnie młotem — narzędziem wojny. Miażdżyłem tobą narody, zagładę niosłem tobą królestwom.
(21) Miażdżyłem tobą konia i jeźdźca, miażdżyłem tobą wóz i jego woźnicę.
(22) Miażdżyłem tobą męża i kobietę, miażdżyłem tobą starca i dziecko, miażdżyłem tobą młodzieńca i dziewicę.
(23) Miażdżyłem tobą pasterza i jego trzodę, miażdżyłem tobą rolnika i jego zaprzęg, miażdżyłem tobą rządców i kierowników.
(24) Odpłacę Babilonowi i wszystkim mieszkańcom Chaldei za wszystko zło wyrządzone Syjonowi na waszych oczach — wyrocznia Jahwe.
(25) Oto Ja do ciebie, góro zagłady — wyrocznia Jahwe — która wyniszczyłaś całą ziemię. Wyciągnę nad tobą rękę i zepchnę cię ze skały, czyniąc cię górą płonącą.
(26) Nie będą brać z ciebie kamienia węgielnego ani kamienia pod fundament, ale będziesz opuszczona na wieki, wyrocznia Jahwe.
(27) Wznieście znaki w kraju! Dmijcie w trąby wśród narodów! Do świętej wojny z nim przygotujcie narody! Zwołajcie przeciw niemu królestwo Ararat, Minni i Aszkenaz! Ustanówcie przeciw niemu dowódcę, każcie sprowadzić konie jak najeżoną szarańczę!
(28) Do świętej wojny przeciw niemu przygotujcie narody, króla Medii, jego przywódców i wszystkich jego urzędników, całą ziemię, nad którą panuje.
(29) Drży ziemia i dygoce, bo się wypełniły plany Jahwe na Babilonie, by obrócić ziemię babilońską w niezamieszkałe pustkowie.
(30) Bohaterowie babilońscy odstąpili od walki, przebywają w warownych twierdzach. Wyczerpała się ich siła, stali się jak kobiety. Budynki jego uległy spaleniu, wyłamane zostały jego zasuwy.
(31) Goniec zabiega drogę gońcowi, a posłaniec posłańcowi, by zawiadomić króla Babilonu, że zdobyte jest zewsząd jego miasto,
(32) że brody są zajęte, umocnienia spalone ogniem, a wszyscy wojownicy przerażeni.
(33) To bowiem mówi Jahwe Zastępów, Bóg Izraela: Córa Babilonu jest jak klepisko, kiedy je ubijają już niedługo przyjdzie na nią czas żniwa.
(34) Pożarł mnie i wyniszczył Nabuchodonozor, król babiloński, następnie porzucił jak puste naczynie. Niby smok mnie pochłonął, wypełnił swe wnętrzności moimi rozkoszami wypędził mnie.
(35) Mój ucisk i moja nędza na Babilon! — powie Mieszkanka Syjonu. Krew moja na mieszkańców Chaldei! — powie Jerozolima.
(36) Dlatego to mówi Jahwe: Oto Ja będę bronił twej sprawy, dopełnię twojej zemsty: każę wyschnąć jego morzu, a źródłu jego zaniknąć.
(37) Babilon stanie się polem gruzów, siedliskiem szakali, przedmiotem zgrozy i drwin, pozbawionym mieszkańców.
(38) Ryczą jak lwy w gromadzie, pomrukują niby młode lwiątka.
(39) Na ich pożądliwość przygotuję im ucztę, upoję ich tak, że będą oszołomieni zasną wiecznym snem, by się już nie przebudzić — wyrocznia Jahwe.
(40) Sprowadzę ich na rzeź jak jagnięta, jak barany wraz z kozłami.
(41) Jakże została zdobyta Szeszak i wzięta chluba całej ziemi? Jak się stał przedmiotem zgrozy Babilon wśród narodów?
(42) Wezbrało na Babilon morze, pokryła go nawałnica bałwanów.
(43) Stały się jego miasta pustynią, ziemią bezwodną i stepem, gdzie nikt nie mieszka, ani nie przechodzi tamtędy żaden człowiek.
(44) Ukarzę Bela w Babilonie, wyrwę mu z paszczy, cokolwiek pochłonął. Narody nie będą napływać doń więcej, mur Babilonu musi upaść!
(45) Wyjdź, mój narodzie, spośród niego! Każdy niech ratuje swe życie przed żarem gniewu Jahwe!
(46) Nie upadajcie na duchu ani się lękajcie wieści roznoszonej po kraju. Jednego roku obiega ta wieść, po niej następnego roku wieść druga. Tymczasem w kraju gwałt panuje, władca zwraca się przeciw władcy.
(47) Dlatego oto nadchodzą dni, kiedy ukarzę bożki Babilonu. Cały jego kraj okryje hańba, a wszyscy jego zabici będą leżeli w jego środku.
(48) Wykrzyknie radośnie nad Babilonem niebo i ziemia i wszystko, co jest w nich. Z północy bowiem ciągną przeciw niemu niszczyciele — wyrocznia Jahwe.
(49) Również Babilon musi upaść za poległych Izraela, tak jak padli za Babilon polegli z całego kraju.
(50) W drogę, którzy ocaleliście od miecza, nie zatrzymujcie się! Choć oddaleni, wspominajcie Jahwe, a Jerozolima niech będzie w waszej pamięci.
(51) "Zawstydzeni jesteśmy, bo usłyszeliśmy zniewagę, hańba okryła nasze oblicza, bo weszli obcy do świętych przybytków domu Jahwe".
(52) Dlatego oto nadchodzą dni — wyrocznia Jahwe — kiedy ukarzę jego bożki, a w całym kraju będą jęczeć ranni.
(53) Bo gdyby nawet aż do nieba wynosił się Babilon i gdyby niedostępną uczynił butną swą potęgę, mimo to wyjdą ode Mnie jego pustoszyciele — wyrocznia Jahwe.
(54) Słuchaj! Krzyk się rozlega z Babilonu i wielkie nieszczęście z ziemi chaldejskiej.
(55) Bo Jahwe pustoszy Babilon, sprawia, że znika zeń głośne wołanie. Huczą ich fale jak wielkie wody, rozlega się łoskot ich głosu.
(56) Albowiem niszczyciel ciągnie na Babilon: jego bohaterowie zostaną pojmani, połamane ich łuki. Tak, Jahwe jest Bogiem odpłaty, odpłaca niezawodnie.
(57) Upoję ich przywódców i mędrców, jego rządców, urzędników i bohaterów zapadną w wieczny sen, tak że się nie zbudzą — wyrocznia Króla, na imię Mu Jahwe Zastępów.
(58) To mówi Jahwe Zastępów: Obszerny mur Babilonu zwali się doszczętnie. Wysokie jego bramy spłoną w ogniu. Na próżno więc trudzą się narody, na pastwę ognia wysilają się ludy.
(59) Polecenie, jakie powierzył prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, synowi Machsejasza, gdy się ten udawał z królem judzkim Sedecjaszem do Babilonu w czwartym roku jego panowania Serajasz był głównym kwatermistrzem.
(60) Opisał zaś Jeremiasz w jednej księdze całe nieszczęście, jakie miało przyjść na Babilon, mianowicie wszystkie przepowiednie spisane przeciw Babilonowi.
(61) Jeremiasz powiedział do Serajasza: "Gdy przybędziesz do Babilonu, postaraj się przeczytać publicznie wszystkie te słowa.
(62) Powiesz zaś: Jahwe, Ty zapowiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz, tak że zostanie bez mieszkańców, bez ludzi i bez bydła pozostanie pustkowiem na wieki.
(63) Gdy skończysz czytać tę księgę, przymocujesz do niej kamień i wrzucisz ją do Eufratu,
(64) mówiąc: Tak niech utonie Babilon, by już nie podniósł się z nieszczęścia, jakie na niego ześlę". Dotąd słowa Jeremiasza.

 

Księga Jeremiasza