(1) Słowo, jakie powiedział Jahwe o Babilonii, o ziemi chaldejskiej, za pośrednictwem Jeremiasza proroka:
(2) Ogłoście wśród narodów i obwieszczajcie! Wznieście znak i głoście! Bez obsłonek mówcie: "Babilon zdobyty! Bel pohańbiony! Merodak rozbity! Bóstwa ich są okryte hańbą, pokruszone zostały ich bałwany!"
(3) Albowiem zbliża się przeciw niemu naród z północy, który zamieni jego kraj w pustynię. Nie będzie w nim nikt zamieszkiwał: od człowieka aż do zwierzęcia [wszyscy] uciekną i odejdą.
(4) W owych dniach i w owym czasie — wyrocznia Jahwe — przyjdą synowie Izraela wraz z synami Judy. Będą szli nieustannie z płaczem, szukając swego Boga, Jahwe.
(5) Będą się pytać o Syjon, zwrócą się na drogę ku niemu: "Chodźcie, połączmy się z Jahwe wiecznym Przymierzem, które nie ulegnie zapomnieniu".
(6) Naród mój był trzodą zbłąkaną, ich pasterze zaprowadzili ją na górskie manowce chodzili z góry na górę, zapomnieli o swym legowisku.
(7) Każdy, kto ich spotkał, pożerał ich. Nieprzyjaciele ich mówili: "Nie popełniamy występku, bo zgrzeszyli przeciw Jahwe, pastwisku sprawiedliwości, nadziei ich przodków Jahwe".
(8) Uciekajcie z Babilonu, uchodźcie z ziemi chaldejskiej, bądźcie jak barany na czele stada!
(9) Oto bowiem wzbudzę i sprowadzę przeciw Babilonowi gromadę wielkich narodów z ziemi północnej wystąpią zbrojnie przeciw niej, stamtąd ją zdobędą. Strzały ich są podobne do strzał wprawnego łucznika, żadna z nich nie wraca bezskutecznie.
(10) Chaldeja zostanie wydana na grabież, nasycą się wszyscy, co ją złupią — wyrocznia Jahwe.
(11) Tak, radujcie się, tak, cieszcie się, łupieżcy mojego dziedzictwa! Tak, skaczcie jak młócące jałowice i rżyjcie jak źrebaki.
(12) Bardzo jest zhańbiona wasza matka i okryta wstydem wasza rodzicielka. Będzie ona ostatnią wśród narodów, pustynią, zeschłą ziemią i stepem.
(13) Z powodu gniewu Jahwe pozostanie niezamieszkała, stanie się prawdziwą pustynią. Każdy, kto będzie przechodził obok Babilonu, zadziwi się wielce i zagwiżdże nad wszystkimi jego klęskami.
(14) Rozstawcie się przeciw Babilonowi dokoła wszyscy, którzy napinacie łuki! Strzelajcie do niego, nie oszczędzajcie strzał, bo zgrzeszył przeciw Jahwe.
(15) Podnieście wrzawę przeciw niemu dokoła! Poddał się. Runęły jego wieże obronne, przerwane zostały jego mury — taka jest zemsta Jahwe. Pomścijcie się nad nim! Postąpcie z nim tak, jak on postępował [z innymi]!
(16) Wyniszczcie w Babilonie tych, co sieją, i tych, co chwytają za sierp w żniwa. W obliczu niszczycielskiego miecza każdy się zwróci do swego narodu, każdy uciekać będzie do swego kraju.
(17) Zbłąkaną owcą był Izrael, lwy polowały na nią. Jako pierwszy pożerał go król asyryjski, teraz zaś jako ostatni, Nabuchodonozor, król babiloński, połamał mu kości.
(18) Dlatego to mówi Jahwe Zastępów, Bóg Izraela: "Oto ukarzę króla babilońskiego i jego kraj tak jak ukarałem króla asyryjskiego.
(19) Izraela zaś przyprowadzę znów do jego pastwisk i będzie się pasł na Karmelu i w Baszanie, a w górach Efraima i w Gileadzie się nasyci.
(20) W owych dniach i w owym czasie — wyrocznia Jahwe — będą szukać winy Izraela, lecz jej nie będzie grzechu Judy — ale go nie znajdą. Przebaczę bowiem tym, których zachowam przy życiu.
(21) Wyrusz przeciw ziemi Meratajim i przeciw mieszkańcom Pekod! Zniszcz i wytęp — wyrocznia Jahwe. Uczyń wszystko, jak ci rozkazałem.
(22) Wrzawa wojenna w kraju i wielka klęska.
(23) Jakże jest pobity i złamany młot całej ziemi! Jakże się stał pustynią Babilon wśród narodów!
(24) Zastawili na ciebie sidła i zostałeś w nie schwytany, Babilonie ty zaś nie zauważyłeś tego. Znaleziono cię i pochwycono, boś wypowiedział wojnę przeciw Jahwe.
(25) Jahwe otworzył swoją zbrojownię i wydobył narzędzia swego gniewu dzieła musi dokonać Pan, Jahwe Zastępów, w kraju chaldejskim.
(26) Chodźcie na niego z krańców [ziemi], otwórzcie jego spichlerze! Zgromadźcie go jak snopy, wyniszczcie go tak, by z niego nic nie pozostało!
(27) Wybijcie wszystkie jego cielce, niech idą na rzeź! Biada im, nadszedł bowiem ich dzień, czas ich kary.
(28) Uwaga! Uchodźcy i niedobitki z ziemi babilońskiej ogłaszają na Syjonie pomstę Jahwe, naszego Boga, pomstę za Jego świątynię.
(29) Zwołajcie łuczników przeciw Babilonowi! Wy wszyscy, co napinacie łuki, rozbijcie obóz dokoła niego, by nie miał możności ucieczki. Odpłaćcie mu stosownie do jego postępków wszystko, co on czynił, uczyńcie i jemu. Albowiem był zuchwały wobec Jahwe, wobec Świętego u Izraela.
(30) Dlatego padną jego młodzieńcy na jego placach, a tego dnia zginą wszyscy jego wojownicy — wyrocznia Jahwe.
(31) Oto się zwracam ku tobie, zuchwalcze — wyrocznia Pana, Jahwe Zastępów — nadszedł bowiem twój dzień, czas kary na ciebie.
(32) Potknie się zuchwalec i upadnie, nie będzie miał go kto podnieść. Podłożę ogień pod jego miasta, tak że pochłonie całą jego okolicę".
(33) To mówi Jahwe Zastępów: Synowie Izraela cierpią ucisk, a wraz z nimi synowie Judy. Wszyscy, co ich uprowadzili w niewolę, ich zatrzymują, nie pozwalając im odejść.
(34) Lecz ich oswobodziciel jest pełen mocy, Jego imię: Jahwe Zastępów, skutecznie będzie bronił ich sprawy. By zapewnić spokój ziemi, wprowadzi zamieszanie wśród mieszkańców Babilonu.
(35) Miecz na Chaldejczyków — wyrocznia Jahwe — na mieszkańców Babilonu, na jego przywódców oraz na jego mędrców.
(36) Miecz na jego wróżbitów, by ich ogarnęło szaleństwo. Miecz na jego wojowników, by ich ogarnął popłoch.
(37) Miecz na jego konie i na jego rydwany i na całą mieszaninę narodów, która się w nim znajduje. Miecz na jego skarby, by zostały zagrabione.
(38) Miecz na jego wody, by wyschły. Jest to bowiem kraj bożków, pysznią się swymi straszydłami.
(39) Dlatego zamieszkają tam zwierzęta stepowe i szakale obiorą sobie siedzibę strusie. Nie będzie on nigdy więcej zamieszkały, ani nikt tam nie osiądzie na wieki wieków.
(40) Tak jak wtedy, gdy Bóg zburzył Sodomę i Gomorę i sąsiednie miasta — wyrocznia Jahwe — tak też nikt w nim nie będzie mieszkał, ani się nie osiedli w nim żaden człowiek.
(41) Oto nadchodzi naród z północy, naród wielki i liczni królowie powstają z krańców ziemi.
(42) Łuk i miecz trzymają w ręku, są okrutni i bez litości. Ich wrzawa jest jak szum morza, dosiadają koni. Jak jeden mąż gotowi są do walki przeciw tobie, Córo Babilonu!
(43) Król babiloński usłyszał wieść o nich i opadły mu ręce, ogarnął go lęk, ból, niby rodzącą kobietę.
(44) Oto nadchodzi jak lew z gęstwiny nadjordańskiej ku wiecznie zielonym pastwiskom. Tak, w mgnieniu oka wypędzę go stamtąd, a którego wybrałem, ustanowię nad nim. Kto jest bowiem do Mnie podobny? Albo kto Mnie pozwie przed sąd? Który to pasterz ostoi się wobec Mnie?
(45) Dlatego posłuchajcie zamiarów Jahwe, jakie powziął wobec Babilonu, i planów, jakie powziął co do ziemi chaldejskiej. Z całą pewnością zostaną wywleczone nawet najmniejsze owce z całą pewnością ich pastwiska ogarnie na ich widok zgroza.
(46) Na wieść o upadku Babilonu zadrży ziemia, krzyk się o tym rozlegnie wśród narodów.

 

Księga Jeremiasza