| (1) Roku czwartego Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, skierował Jahwe do Jeremiasza następujące słowo:
|
| (2) "Weź sobie zwój do pisania i napisz w nim wszystkie słowa, jakie powiedziałem do ciebie przeciw Izraelowi, przeciw Judzie i przeciw wszystkim narodom od dnia, kiedy zacząłem mówić do ciebie, od czasów Jozjasza aż do dziś.
|
| (3) Może mieszkańcy Judy, słuchając o nieszczęściach, jakie zamierzam sprowadzić na nich, nawrócą się każdy ze swego przewrotnego postępowania, tak że będę mógł odpuścić ich występki i grzechy".
|
| (4) Zawołał więc Jeremiasz Barucha, syna Neriasza, i spisał Baruch pod dyktando Jeremiasza na zwoju do pisania wszystkie słowa Jahwe, jakie powiedział do niego.
|
| (5) Następnie polecił Jeremiasz Baruchowi: "Mam zakaz i nie mogę wchodzić do domu Jahwe.
|
| (6) Idź więc ty i odczytaj słuchającemu ludowi w świątyni, w dzień postu, słowa Jahwe ze zwoju, który zapisałeś pod moje dyktando. Czytaj także wszystkim słuchającym mieszkańcom Judy przychodzącym ze swych miast.
|
| (7) Może skierują swe błaganie przed oblicze Jahwe i nawrócą się każdy ze swego przewrotnego postępowania? Wielki jest bowiem gniew i zapalczywość, jakimi Jahwe grozi temu ludowi".
|
| (8) I postąpił Baruch, syn Neriasza, zgodnie ze wszystkimi poleceniami Jeremiasza proroka, czytając w świątyni słowa Jahwe ze zwoju.
|
| (9) Zdarzyło się, że w piątym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, w dziewiątym miesiącu zwołano na post przed Jahwe cały lud Jerozolimy i cały lud, który przychodził z miast judzkich do Jerozolimy.
|
| (10) Wtedy odczytał Baruch z księgi słuchającemu ludowi słowa Jeremiasza w domu Jahwe, w sali Gemariasza, syna Szafana, kanclerza, na górnym dziedzińcu u wejścia do Bramy Nowej domu Jahwe.
|
| (11) Usłyszał zaś Micheasz, syn Gemariasza, syna Szafana, wszystkie słowa Jahwe z księgi.
|
| (12) I zszedł do domu królewskiego, do komnaty kanclerza. Siedzieli tam wszyscy przywódcy: Eliszama, kanclerz, Delajasz, syn Szemajasza, Elnatan, syn Akbora, Gemariasz, syn Szafana, Sedecjasz, syn Chananiasza, i pozostali dostojnicy.
|
| (13) Oznajmił im Micheasz wszystkie słowa, jakie słyszał, gdy Baruch czytał z księgi słuchającemu ludowi.
|
| (14) Posłali więc wszyscy przywódcy do Barucha Judiego, syna Netaniasza syna Szelemiasza, syna Kusziego, by mu powiedział: "Weź do ręki zwój, z którego czytałeś ludowi, i chodź". I wziął Baruch, syn Neriasza, zwój do ręki i przyszedł do nich.
|
| (15) Powiedzieli zaś do niego: "Usiądź, proszę, i przeczytaj nam". Czytał więc Baruch wobec nich.
|
| (16) Gdy usłyszeli wszystkie słowa, przelękli się i mówili jeden do drugiego: "Musimy zawiadomić króla o całym tym zdarzeniu!"
|
| (17) Zapytali nadto Barucha: "Powiedz nam, proszę, jak napisałeś wszystkie te słowa? Pod jego dyktando?"
|
| (18) Baruch zaś odpowiedział im: "Własnymi ustami dyktował mi wszystkie te słowa, a ja zapisywałem atramentem w księdze".
|
| (19) Przywódcy powiedzieli do Barucha: "Idź, ukryjcie się, ty i Jeremiasz, a niech nikt nie wie, gdzie jesteście".
|
| (20) Następnie udali się na dziedziniec pałacu do króla. Zwój pozostawili w komnacie kanclerza Eliszamy, a króla powiadomili o całej tej sprawie.
|
| (21) Król posłał Judiego, by przyniósł zwój. Judi więc zabrał go z komnaty kanclerza Eliszamy i czytał go w obecności króla i w obecności wszystkich dostojników, stojących przy królu.
|
| (22) Król przebywał w rezydencji zimowej [jak zwykle] w dziewiątym miesiącu, a naczynie z rozżarzonymi węglami płonęło przed nim.
|
| (23) Gdy Judi przeczytał trzy lub cztery kolumny, odcinał je król nożem pisarskim i rzucał do ognia, który był w naczyniu, dopóki cały zwój nie spłonął w ogniu naczynia.
|
| (24) Król i wszyscy jego dworzanie słysząc te słowa nie przelękli się ani nie rozdarli swoich szat.
|
| (25) Elnatan jednak, Delajasz i Gemariasz nalegali na króla, by nie palił zwoju. Lecz ich nie usłuchał.
|
| (26) I rozkazał król Jerachmeelowi, synowi królewskiemu, Serajaszowi, synowi Azriela, i Szelemiaszowi, synowi Abdeela, pochwycić Barucha, sekretarza, oraz proroka Jeremiasza. Ukrył ich jednak Jahwe.
|
| (27) Po spaleniu przez króla zwoju ze słowami, jakie Baruch spisał pod dyktando Jeremiasza, skierował Jahwe do Jeremiasza następujące słowo:
|
| (28) "Weź sobie inny zwój i spisz w nim wszystkie poprzednie słowa, jakie były w pierwszym zwoju, spalonym przez Jojakima, króla judzkiego.
|
| (29) O Jojakimie zaś, królu judzkim, powiesz: To mówi Jahwe: Spaliłeś ten zwój, mówiąc: "Dlaczego napisałeś w nim: na pewno przyjdzie król babiloński, zniszczy ten kraj i ogołoci go z ludzi i zwierząt?"
|
| (30) Dlatego to mówi Jahwe o Jojakimie, królu judzkim: Nie będzie miał potomka, który by zasiadał na tronie Dawida. Zwłoki jego będą wystawione na upał dnia i na chłód nocy.
|
| (31) Ukarzę go, jego potomstwo oraz jego dworzan za ich grzechy i sprowadzę na nich, na mieszkańców Jerozolimy i na wszystkich mieszkańców Judy całe nieszczęście, jakie zapowiedziałem na nich za to, że Mnie nie słuchali".
|
| (32) Jeremiasz wziął inny zwój, dał go Baruchowi, synowi Neriasza, który spisał w nim pod dyktando Jeremiasza wszystkie słowa księgi, jaką spalił Jojakim, król judzki. Nadto zostały dodane liczne dalsze słowa podobne do tamtych.
|
