| (1) Jeżeli mąż porzuci swą żonę, a ona odejdzie od niego i poślubi innego męża, czy może on jeszcze do niej wrócić? Czy ta ziemia nie została całkowicie zbezczeszczona? A ty, coś z wielu przyjaciółmi cudzołożyła5, masz wrócić do Mnie? — wyrocznia Jahwe.
|
| (2) Podnieś oczy na pagórki i patrz: gdzie jest miejsce, na którym nie dopuszczałaś się nierządu? Na drogach siadywałaś [czekając] na nich, jak Arab na pustyni, i zbezcześciłaś ziemię swym nierządem i swą przewrotnością.
|
| (3) Ustały zimowe ulewy i deszcze wiosenne nie spadły. Mimo to miałaś nadal czoło niewiasty cudzołożnej — nie chciałaś się zawstydzić.
|
| (4) Czy nawet wtedy nie wolałaś do Mnie: "Mój Ojcze! Tyś przyjacielem mojej młodości!
|
| (5) Czy będziesz się gniewał na wieki albo na zawsze żywił urazę?" Tak mówiłaś, a popełniałaś przewrotności i udawało się tobie".
|
| (6) Rzekł do mnie Jahwe za dni króla Jozjasza: "Czy widziałeś, co zrobił Izrael-Odstępca? Chodził na każdą wysoką górę i pod każde zie lone drzewo i uprawiał tam nierząd.
|
| (7) Pomyślałem: Gdy to wszystko uczynił Izrael-Odstępca, powróci do Mnie. Ale nie powrócił. I zobaczyła to niegodziwa siostra jego, Juda.
|
| (8) Zobaczyła, że za wszystkie czyny nierządne, jakie popełnił Izrael-Odstępca, odrzuciłem go, dając mu list rozwodowy. Lecz nie zatrwożyła się niegodziwa siostra jego poszła także i ona cudzołożyć.
|
| (9) Przez lekkomyślność swoją stała się cudzołożnicą i zbezcześciła ziemię, czyniąc nierząd z kamieniem i drzewem.
|
| (10) Także z tego wszystkiego nie nawróciła się do Mnie niegodziwa siostra jego Juda całym sercem, lecz pozornie — wyrocznia Jahwe".
|
| (11) Wtedy Jahwe powiedział do mnie: "Izrael-Odstępca okazał się sprawiedliwszy niż niegodziwy Juda.
|
| (12) Idź i głoś następujące słowa ku północy: Wróć, Izraelu-Odstępco — wyrocznia Jahwe. Nie okażę wam oblicza surowego, bo miłosierny jestem — wyrocznia Jahwe — nie będę pałał gniewem na wieki.
|
| (13) Tylko uznaj swoją winę, że zbuntowałaś się przeciw swemu Bogu, Jahwe, i wałęsałaś się po wszystkich drogach ku obcym pod każdym zielonym dębem, a głosu mojego nie słuchałaś — wyrocznia Jahwe.
|
| (14) Wróćcie, synowie wiarołomni — wyrocznia Jahwe — bo jestem Panem waszym i przyjmę was, jednego z każdego miasta, dwóch z każdego rodu, by zaprowadzić na Syjon.
|
| (15) I dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie.
|
| (16) A gdy się pomnożycie i wydacie liczne potomstwo na ziemi w tamtych dniach — wyrocznia Jahwe — nikt nie będzie już mówił: "Arka Przymierza Jahwe!" Nikt już nie będzie o niej myślał ani jej wspominał, odczuwał jej braku, ani też nie uczyni nowej.
|
| (17) W tamtych czasach Jerozolima będzie się nazywała tronem Jahwe. Zgromadzą się w niej wszystkie narody w imię Jahwe i nie będą już postępowały według zatwardziałości swych przewrotnych serc.
|
| (18) W owych dniach pójdzie dom Judy do domu Izraela i przyjdą zgodnie z kraju północnego do ziemi, którą dałem na dziedzictwo waszym przodkom.
|
| (19) Ja zaś powiedziałem sobie: Jakże chciałbym cię zaliczyć do synów i dać ci przepiękną ziemię, najwspanialszą pośród posiadłości narodów! Myślałem: będziesz Mnie nazywał: "Mój Ojcze!" i nie odwrócisz się ode Mnie.
|
| (20) Ale jak niewiasta nie dotrzymuje wiary swemu oblubieńcowi, tak złamaliście Mi wiarę wy, domu Izraela — wyrocznia Jahwe".
|
| (21) "Posłuchaj, na wyżynach daje się słyszeć pełen błagania lament synów Izraela, iż skazili przewrotnością swe postępowanie, zapomnieli o Bogu swym, Jahwe.
|
| (22) Powróćcie, zbuntowani synowie, uleczę wasze odstępstwa! "Oto jesteśmy, przychodzimy do Ciebie, bo jesteś Jahwe, Bogiem naszym!
|
| (23) Rzeczywiście, zwodnicze są wyżyny i tumult na górach. Rzeczywiście w Bogu naszym, Jahwe, jest zbawienie Izraela.
|
| (24) Baal pochłaniał od zarania naszej młodości owoc pracy naszych przodków, ich drobną trzodę i bydło, ich synów i córki.
|
| (25) Leżeć musimy w hańbie i wstyd nas okrywa, bo zgrzeszyliśmy wobec Boga naszego, Jahwe, my i przodkowie nasi, począwszy od młodości aż do dziś nie słuchaliśmy głosu Boga naszego, Jahwe"".
|
