| (1) Jahwe skierował do mnie następujące słowo:
|
| (2) "Idź i głoś publicznie w Jerozolimie: To mówi Jahwe: Pamiętam wierność twej młodości, miłość twego narzeczeństwa, kiedy chodziłaś za Mną na pustyni, w ziemi, której nikt nie obsiewa.
|
| (3) Izrael jest świętością Jahwe, pierwszym plonem Jego zbiorów. Ci wszyscy, którzy go spożywają, stają się winni, spotka ich nieszczęście — wyrocznia Jahwe".
|
| (4) Słuchajcie słowa Jahwe, domu Jakuba, wszystkie pokolenia domu Izraela!
|
| (5) To mówi Jahwe: "Jaką nieprawość znaleźli we Mnie wasi przodkowie, że odeszli daleko ode Mnie? Poszli za nicością i stali się sami nicością.
|
| (6) Nie mówili zaś: "Gdzie jest Jahwe, który nas wyprowadził z kraju egipskiego, wiódł nas przez pustynię, przez ziemię bezpłodną, pełną rozpadlin, przez ziemię suchą i ciemną, przez ziemię, której nikt nie może przebyć ani w niej zamieszkać?"
|
| (7) A Ja wprowadziłem was do ziemi urodzajnej, byście spożywali jej owoce i jej zasoby. Weszliście i zbezcześciliście moją ziemię, uczyniliście z mojej posiadłości miejsce pełne odrazy.
|
| (8) Kapłani nie mówili: "Gdzie jest Jahwe?" Uczeni w Piśmie nie uznawali Mnie pasterze zbuntowali się przeciw Mnie |
| (9) Dlatego będę nadal prowadził spór z wami — wyrocznia Jahwe — i dzieci waszych dzieci będę oskarżał.
|
| (10) Przejdźcie na brzegi Kittim i zobaczcie, poślijcie do Kedar i zbadajcie starannie, czy stało się tam coś podobnego?
|
| (11) Czy jakiś naród zmienił swoich bogów? A ci przecież nie są wcale bogami! Mój zaś naród zamienił swoją Chwałę na to, co nie może pomóc!
|
| (12) Niebo, niechaj cię na to ogarnie osłupienie, groza i wielkie drżenie — wyrocznia Jahwe!
|
| (13) Bo podwójne zło popełnił mój naród: opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny, cysterny popękane, które nie utrzymują wody.
|
| (14) Czy Izrael jest może sługą albo niewolnikiem z urodzenia? Dlaczego stał się łupem,
|
| (15) nad którym ryczą lwy, wydając swój głos? Zamieniono ziemię jego w pustkowie, jego spalone miasta zostały pozbawione mieszkańców.
|
| (16) Nawet synowie Nof i Tachpanches ostrzygli ci głowę.
|
| (17) Czy nie sprawiło tego twoje odstępstwo od Jahwe, twego Boga gdy On prowadził cię w drodze?
|
| (18) A teraz po co chodzisz do Egiptu, aby pić wodę z Nilu? Po co chodzisz do Asyrii, aby pić wodę z Rzeki?
|
| (19) Twoja niegodziwość cię karze, a twoje niewierności cię osądzają. Wiedz zatem i przekonaj się, jak przewrotne i pełne goryczy jest to, że opuściłaś swego Boga, Jahwe, a nie odczuwałaś lęku przede Mną — wyrocznia Jahwe Zastępów.
|
| (20) Od dawna bowiem złamałaś swoje jarzmo, zerwałaś swoje więzy. Powiedziałaś sobie: "Nie będę służyć!" Na każdym więc wysokim pagórku i pod każdym zielonym drzewem pokładałaś się jako nierządnica.
|
| (21) A Ja zasadziłem ciebie jako szlachetną latorośl winną, szczep zupełnie prawdziwy. Jakże więc zmieniłaś się w dziki krzew, zwyrodniałą latorośl?
|
| (22) Nawet jeśli obmyjesz się ługiem sodowym i dodasz wiele ługu drzewnego, pozostanie wina twoja wobec Mnie jak skaza — wyrocznia Jahwe.
|
| (23) Jak możesz mówić: "Nie uległam skażeniu, nie chodziłam za Baalami?" Spójrz na swe postępowanie w Dolinie, przyznaj, coś uczyniła! Młoda szybkonoga wielbłądzica, brykająca na wszystkie strony,
|
| (24) wyrywając się na pustynię w swej niepohamowanej namiętności chwyta łapczywie powietrze. Któż powstrzyma jej żądzę? Ktokolwiek jej szuka, nie musi się trudzić: znajdzie ją w miesiącu jej rui.
|
| (25) Uważaj na swoje nogi, aby nie stały się bose, i na swoje gardło, aby nie wyschło! Lecz ty mówisz: "Na próżno! Nie! Kocham bowiem obcych i pójdę za nimi!"
|
| (26) Jak złodziej pełen jest wstydu, gdy zostanie schwytany, tak okrył się wstydem dom Izraela: oni, ich królowie i przywódcy, ich kapłani i prorocy.
|
| (27) Ci, którzy mówią do drzewa: "Ty jesteś moim ojcem", a do kamienia: "Ty mnie zrodziłeś", do Mnie zaś obracają się plecami, a nie twarzą, a gdy ich spotka nieszczęście, wołają: "Powstań, wybaw nas!"
|
| (28) Gdzież są twoi bogowie, których sobie uczyniłaś? Niech przybędą na pomoc, jeżeli cię mogą wybawić, gdy spadnie na ciebie nieszczęście! Bo ile masz miast, tyle też bogów swoich, Judo!
|
| (29) Dlaczego się ze Mną sprzeczacie? Wszyscy zgrzeszyliście przeciw Mnie — wyrocznia Jahwe.
|
| (30) Na próżno karałem synów waszych: nie przyjęli tego jako nauki. Prorocy wasi stali się pastwą waszego miecza niby lwa siejącego spustoszenie.
|
| (31) Jakimże pokoleniem jesteście! Oto słowa Jahwe: Czy byłem pustynią dla Izraela albo krainą ciemności? Dlaczego mówi mój lud: "Wyzwoliliśmy się! Nie przyjdziemy już więcej do Ciebie!"
|
| (32) Czy panna zapomni swoich klejnotów, a narzeczona swych przepasek? Mój naród jednak zapomniał o Mnie od niezliczonych już dni!
|
| (33) O jak dobrze ci znane są drogi, by szukać miłostek! Dlatego też nawykło twoje postępowanie do nieprawości.
|
| (34) Nawet na kraju twoich szat znajduje się krew ubogich bez winy, których nie przychwyciłaś na włamaniu. Mimo to wszystko
|
| (35) mówisz: "Jestem niewinna! Jego gniew odwrócił się zapewne ode mnie". Oto jestem, by cię osądzić za to, że powiedziałaś: "Nie zgrzeszyłam".
|
| (36) Jak bardzo stałaś się nikczemna, zmieniając swe postępowanie! Tak samo Egipt uczyni ci zawód, jak zostałaś zwiedziona przez Asyrię.
|
| (37) Także stamtąd wyjdziesz z rękami na głowie, gdyż Jahwe odrzucił tych, w których pokładasz nadzieję, i nie powiedzie się tobie z nimi.
|
