| (1) Słowo, które Jahwe oznajmił Jeremiaszowi w związku z suszą:
|
| (2) "Smutek ogarnął ziemię Judy, a bramy jej pełne są żałoby, skłaniają się smutno ku ziemi, a podnosi się krzyk Jerozolimy.
|
| (3) Jej najznakomitsi mężowie posyłają swe sługi po wodę, przychodzą do cystern, nie znajdują wody. Wracają z pustymi naczyniami są zawstydzeni i zmieszani i zakrywają sobie głowy.
|
| (4) Uprawa roli ustała, albowiem deszcz nie pada na ziemię. Przepełnieni zgryzotą rolnicy zakrywają swoją głowę.
|
| (5) Nawet łania rodzi na polu i opuszcza swoje małe, bo nie ma trawy.
|
| (6) Dzikie zaś osły stoją na pagórkach, chwytają powietrze jak szakale ich oczy mętnieją, bo braknie paszy".
|
| (7) Jeśli nasze grzechy świadczą przeciw nam, Jahwe, działaj przez wzgląd na Twoje imię, bo pomnożyły się nasze występki, zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
|
| (8) Nadziejo Izraela, Jahwe, jego Zbawco w chwilach niepowodzeń, dlaczego jesteś jak obcy w kraju, jak podróżny, który się zatrzymuje, tylko by przenocować?
|
| (9) Dlaczego upodabniasz się do człowieka, który popadł w osłupienie, do kogoś, co nie jest w stanie pomóc? Ty jednak jesteś wśród nas, Jahwe, a imię Twoje zostało wezwane nad nami. Nie opuszczaj nas!
|
| (10) To mówi Jahwe do tego narodu: "Lubią tak biegać na wszystkie strony, nóg swoich nie oszczędzają. Ale Jahwe nie ma w nich upodobania. Teraz przypomina sobie ich nieprawości i karze ich grzechy".
|
| (11) I rzekł Jahwe do mnie: "Nie wstawiaj się o pomyślność tego narodu.
|
| (12) Nawet jeśli będą prosić, nie będę słuchał ich wołania, a jeśli będą składać całopalenia i ofiary z pokarmów, nie przyjmę ich, ale raczej wyniszczę ich mieczem, głodem i zarazą".
|
| (13) I powiedziałem: Ach, Panie, Jahwe, oto prorocy mówią im: "Nie ujrzycie miecza, nie zaznacie głodu, albowiem prawdziwy pokój zapewnię wam na tym miejscu".
|
| (14) I rzekł Jahwe do mnie: "Prorocy ci głoszą kłamstwo w moje imię. Nie posłałem ich, nie dawałem poleceń ani nie przemówiłem do nich. Kłamliwe widzenia, zmyślone przepowiednie, urojenia swych serc — oto co wam przepowiadają.
|
| (15) Dlatego to mówi Jahwe o prorokach, którzy — mimo że ich nie posłałem — przepowiadają w imię moje tymi słowami: miecza i głodu nie będzie w tym kraju. Od miecza i od głodu poginą ci prorocy.
|
| (16) Ludzie zaś, którym oni przepowiadali, będą wyrzuceni na ulice Jerozolimy jako ofiary głodu i miecza. Nikt ich nie pochowa ani ich żon, ani ich synów, ani ich córek i wyleję na nich ich własną nieprawość".
|
| (17) "Oznajmisz im to słowo: Oczy moje wylewają łzy dzień i noc bez przerwy, bo wielki upadek dotknie Dziewicę, Córę mojego ludu, klęska bardzo wielka.
|
| (18) Gdy wyjdę na pole — oto pobici mieczem! Jeśli pójdę do miasta — oto męki głodu! Nawet prorok i kapłan błądzą po kraju nic nie rozumiejąc".
|
| (19) Czy nieodwołalnie odrzuciłeś Judę albo czy odczuwasz wstręt do Syjonu1? Dlaczego nas dotknąłeś klęską bez możliwości uleczenia nas? Spodziewaliśmy się pokoju, ale nie ma nic dobrego czasu uleczenia — a tu przerażenie!
|
| (20) Uznajemy, Jahwe, naszą niegodziwość, przewrotność naszych przodków, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie!
|
| (21) Nie odrzucaj [nas] przez wzgląd na Twoje imię, od czci nie odsądzaj tronu Twojej chwały! Pamiętaj, nie zrywaj swego Przymierza z nami!
|
| (22) Czy są wśród bożków pogańskich tacy, którzy by zesłali deszcz? Czy może niebo zsyła krople deszczu? Czy nie raczej Ty, Jahwe, nasz Boże? W Tobie pokładamy nadzieję, bo Ty uczyniłeś to wszystko.
|
