| (1) Sprawiedliwość jest przy Tobie, Jahwe, ilekroć chcę dochodzić praw u Ciebie. Chciałbym tylko przedstawić Ci [pewne] zagadnienia: Dlaczego życie przewrotnych upływa pomyślnie? Dlaczego zażywają pokoju wszyscy co najprzewrotniejsi?
|
| (2) Ty ich sadzisz, zapuszczają więc korzenie, rozwijają się, przynoszą także owoce. Blisko jesteś ich ust, daleko jednak od ich nerek.
|
| (3) Ty zaś, Jahwe, znasz mnie, patrzysz na mnie, badasz serce moje, że jest z Tobą. Oddziel ich jak owce na rzeź, przygotuj ich na dzień mordu.
|
| (4) Dokądże będzie pogrążona w żałobie ziemia, a trawa na każdym polu wysuszona? Na skutek przewrotności jej mieszkańców wyginęły zwierzęta i ptaki. Myślą bowiem: Bóg nie widzi naszych dróg.
|
| (5) Bo jeżeli męczysz się, biegnąc z pieszymi, to jakże pójdziesz w zawody z jeźdźcami? A jeżeli tylko w spokojnym kraju czujesz się bezpiecznym, co będziesz robić w bujnej gęstwinie Jordanu?
|
| (6) Również twoi bracia i twoja rodzina, nawet oni cię zdradzą, nawet oni wołają za tobą pełnym głosem. Nie ufaj im, gdy będą mówić do ciebie piękne słowa.
|
| (7) "Opuściłem swój dom, pozostawiłem swoje dziedzictwo. To, co umiłowałem, oddałem w ręce swych nieprzyjaciół.
|
| (8) Moje dziedzictwo stało się dla Mnie jak lew w gęstwinie. Podniosło przeciw Mnie swój głos, dlatego muszę go nienawidzić.
|
| (9) Czy moje dziedzictwo jest pstrym ptakiem, nad którym krążą dokoła ptaki drapieżne? Chodźcie, zgromadźcie wszystkie zwierzęta polne, przyprowadźcie, by pożarły!
|
| (10) Liczni pasterze zniszczyli moją winnicę, stratowali moją posiadłość. Obrócili moje ulubione pole w dzikie pustkowie.
|
| (11) Zamienili je na pełne żałoby odludzie — jest wobec Mnie pustynią. Spustoszony jest cały kraj i nie ma nikogo, kto by wziął sobie [to] do serca.
|
| (12) Na wszystkie pagórki pustyni dotarli łupieżcy, albowiem miecz Jahwe pożera od końca do końca kraju żaden z ludzi nie zażywa pokoju.
|
| (13) Posiali pszenicę, lecz zebrali ciernie, natrudzili się bezużytecznie. Wstydzić się muszą swych zbiorów z powodu gniewu Jahwe! Izrael a narody sąsiednie
|
| (14) To mówi Jahwe przeciw wszystkim moim złym sąsiadom, którzy naruszyli dziedzictwo, jakie dałem swemu narodowi, Izraelowi: Oto ich wyrwę z ich ziemi, lecz i dom judzki wyrwę spośród nich.
|
| (15) Lecz gdy ich już wyrwę, ogarnie Mnie znów litość nad nimi i przyprowadzę ich każdego do swojego dziedzictwa i każdego do swojego kraju.
|
| (16) A jeżeli przyswoją sobie zupełnie drogi mego ludu, tak że będą przysięgać na moje imię: "Na życie Jahwe", podobnie jak nauczyli naród mój przysięgać na Baala, wtedy mogą rozprzestrzenić się wśród mojego narodu.
|
| (17) Jeśli zaś nie posłuchają, wyrwę taki naród, wyrwę, tak że zginie" — wyrocznia Jahwe.
|
