| (1) Słuchajcie słowa, które Jahwe mówi do was, domu Izraela!
|
| (2) To mówi Jahwe: "Nie przyswajajcie sobie postępowania narodów ani nie obawiajcie się znaków niebieskich, mimo że obawiają się ich narody.
|
| (3) Albowiem to, co wzbudza lęk narodów, jest niczym, jako że jest drewnem wyrąbanym w lesie, zrobionym dłutem, rękami rzeźbiarza.
|
| (4) Zdobi się je srebrem i złotem, umocowuje się za pomocą gwoździ i młotka, by się nie chwiało.
|
| (5) [Posągi] te są jak strachy na ptaki wśród pola melonów, nie mówią, trzeba je nosić, bo nie chodzą. Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą zaszkodzić, ani są zdolne czynić dobrze.
|
| (6) Nikogo nie można porównać do Ciebie, Jahwe! Jesteś wielki i wielkim jest przepotężne imię Twoje!
|
| (7) Kto nie lękałby się Ciebie, Królu narodów? Tobie to właśnie przysługuje. Bo spośród wszystkich mędrców narodów i spośród wszystkich ich królestw nikt nie może się równać z Tobą.
|
| (8) Wszyscy razem są głupi i bezrozumni nauka bałwanów pochodzi z drewna.
|
| (9) Srebro kute w płytki, przywożone z Tarszisz, a złoto z Ufaz, dzieło sprawnych rąk złotnika. Szaty ich są z purpury i szkarłatu — wszyscy oni są dziełem zręcznych rzemieślników.
|
| (10) Jahwe natomiast jest prawdziwym Bogiem, jest Bogiem żywym i Królem wiecznym. Gdy się gniewa, drży ziemia, a narody nie mogą się ostać wobec Jego gniewu.
|
| (11) Tak macie mówić do nich: "Bogowie, którzy nie uczynili nieba i ziemi, znikną z ziemi i spod tego nieba".
|
| (12) On uczynił ziemię swą mocą, umocnił świat swą mądrością, a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
|
| (13) Na dźwięk Jego głosu huczą wody w niebie, On sprawia, że się chmury podnoszą z krańców ziemi On czyni błyskawice — zapowiedź deszczu — i wysyła wiatr ze swoich zbiorników.
|
| (14) Ograniczony pozostaje każdy człowiek bez wiedzy, wstydzić się musi każdy złotnik z powodu bożka. Utoczył bowiem podobizny, które są kłamstwem i nie ma w nich [życiodajnego] tchnienia.
|
| (15) Są one nicością, tworem śmiesznym, zginą, gdy nadejdzie czas obrachunku z nimi.
|
| (16) Nie takim jest dziedzictwo Jakuba. On bowiem ukształtował wszechświat, Izrael zaś jest szczepem Jego dziedzictwa. Imię Jego: Jahwe Zastępów.
|
| (17) Pozbieraj z ziemi swój tobół, ty, która pozostajesz oblężona!
|
| (18) Albowiem to mówi Jahwe: "Oto daleko odrzucę tym razem mieszkańców kraju. Sprowadzę na nich ucisk, by Mnie odnaleźli".
|
| (19) Biada mi z powodu mego nieszczęścia! Klęska moja jest nieuleczalna! A ja myślałem: To jest jedynie mój ból i mogę go znieść.
|
| (20) Namiot mój uległ zniszczeniu, wszystkie moje sznury zostały zerwane. Synowie moi odeszli ode mnie, nie ma ich. Nikogo już nie ma, kto by naprawił namiot i kto by rozpiął moje płótna.
|
| (21) Tak, pasterze okazali się nierozumni, nie szukali Jahwe. Dlatego się im nie poszczęściło, a cała ich trzoda uległa rozproszeniu.
|
| (22) Słuchajcie nowiny: Oto nadchodzi! Wielka wrzawa z ziemi północnej, aby zamienić w pustynie miasta judzkie, w siedlisko szakali.
|
| (23) Wiem, Jahwe, że nie człowiek wyznacza swą drogę, i nie w jego mocy leży kierować swoimi krokami, gdy idzie.
|
| (24) Ukarz mnie, Jahwe, lecz według słusznej miary, nie według swego gniewu, byś mnie zbyt nie umniejszył.
|
| (25) Rozlej gniew swój na narody, które Ciebie nie uznają, i na plemiona, które nie wzywają Twego imienia. Pochłonęły bowiem Jakuba, zniszczyły go i spustoszyły jego pastwiska.
|
