| (1) To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze.
|
| (2) Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu.
|
| (3) Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie.
|
| (4) Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście, gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o nich, że Ja wam to powiedziałem. Tego jednak nie powiedziałem wam od początku, ponieważ byłem z wami.
|
| (5) Teraz zaś idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: "Dokąd idziesz?"
|
| (6) Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce.
|
| (7) Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.
|
| (8) On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.
|
| (9) O grzechu — bo nie wierzą we Mnie
|
| (10) o sprawiedliwości zaś — bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie
|
| (11) wreszcie o sądzie — bo władca tego świata został osądzony.
|
| (12) Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie.
|
| (13) Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.
|
| (14) On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
|
| (15) Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi.
|
| (16) Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie".
|
| (17) Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: "Co to znaczy, co nam mówi: Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie oraz: Idę do Ojca?"
|
| (18) Powiedzieli więc: "Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi".
|
| (19) Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: "Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: "Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie"?
|
| (20) Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.
|
| (21) Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat.
|
| (22) Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać.
|
| (23) W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje.
|
| (24) Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna.
|
| (25) Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu.
|
| (26) W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że ja będę musiał prosić Ojca za wami.
|
| (27) Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga.
|
| (28) Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat znowu opuszczam świat i idę do Ojca".
|
| (29) Rzekli uczniowie Jego: "Patrz! Teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści.
|
| (30) Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś".
|
| (31) Odpowiedział im Jezus: "Teraz wierzycie?
|
| (32) Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie — każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną.
|
| (33) To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat".
|
