| (1) Na początku było Słowo. a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
|
| (2) Ono było na początku u Boga.
|
| (3) Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.
|
| (4) W Nim było życie, a życie było światłością ludzi,
|
| (5) a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
|
| (6) Pojawił się człowiek posłany przez Boga — Jan mu było na imię.
|
| (7) Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego.
|
| (8) Nie był on światłością, lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości.
|
| (9) Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.
|
| (10) Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
|
| (11) Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.
|
| (12) Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego —
|
| (13) którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
|
| (14) Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
|
| (15) Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: "Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie".
|
| (16) Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali — łaskę po łasce.
|
| (17) Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
|
| (18) Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył.
|
| (19) Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: "Kto ty jesteś?
|
| (20) on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: "Ja nie jestem Mesjaszem".
|
| (21) Zapytali go: "Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?" Odrzekł: "Nie jestem". "Czy ty jesteś prorokiem?" Odparł: "Nie!"
|
| (22) Powiedzieli mu więc: "Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?"
|
| (23) Odpowiedział: "Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz".
|
| (24) A wysłannicy byli spośród faryzeuszów.
|
| (25) I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: "Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?"
|
| (26) Jan im tak odpowiedział: "Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie,
|
| (27) który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała".
|
| (28) Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
|
| (29) Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.
|
| (30) To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie.
|
| (31) Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi".
|
| (32) Jan dał takie świadectwo: "Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim.
|
| (33) Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym".
|
| (34) Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym".
|
| (35) Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami
|
| (36) i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: "Oto Baranek Boży".
|
| (37) Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.
|
| (38) Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: "Czego szukacie?" Oni powiedzieli do Niego: "Rabbi! — to znaczy: Nauczycielu — gdzie mieszkasz?"
|
| (39) Odpowiedział im: "Chodźcie, a zobaczycie". Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
|
| (40) Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra.
|
| (41) Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: "Znaleźliśmy Mesjasza" — to znaczy: Chrystusa.
|
| (42) I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: "Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas" — to znaczy: Piotr.
|
| (43) Nazajutrz [Jezus] postanowił udać się do Galilei. I spotkał Filipa. Jezus powiedział do niego: "Pójdź za Mną".
|
| (44) Filip zaś pochodził z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra.
|
| (45) Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: "Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy — Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu".
|
| (46) Rzekł do niego Natanael: "Czyż może być co dobrego z Nazaretu?" Odpowiedział mu Filip: "Chodź i zobacz".
|
| (47) Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: "Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu".
|
| (48) Powiedział do Niego Natanael: "Skąd mnie znasz?" Odrzekł mu Jezus: "Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym".
|
| (49) Odpowiedział Mu Natanael: "Rabbi, ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!"
|
| (50) Odparł mu Jezus: "Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to".
|
| (51) Potem powiedział do niego: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego".
|
