(1) Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Jahwe już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię.
(2) Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.
(3) I rzekł mi: "Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię".
(4) Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Jahwe i moja nagroda u Boga mego.
(5) a A teraz przemówił Jahwe, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. 5b Wsławiłem się w oczach Jahwe, Bóg mój stał się moją siłą.
(6) A mówił: "To zbyt mało, iż jesteś mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi".
(7) Tak mówi Jahwe, Odkupiciel Izraela, jego Święty, do wzgardzonego w swej osobie, do budzącego odrazę u pogan, do niewolnika przemożnych: "Królowie zobaczą Cię i powstaną, książęta padną na twarz, przez wzgląd na Jahwe, który jest wierny, na Świętego Izraelowego, który Cię wybrał".
(8) Tak mówi Jahwe: "Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię, w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą. A ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem dla ludu, aby odnowić kraj, aby rozdzielić spustoszone dziedzictwa,
(9) aby rzec więźniom: "Wyjdźcie na wolność!" [marniejącym] w ciemnościach: "Ukażcie się!" Oni będą się paśli przy wszystkich drogach, na każdym bezdrzewnym wzgórzu będzie ich pastwisko.
(10) Nie będą już łaknąć ni pragnąć, i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce, bo ich poprowadzi Ten, co się lituje nad nimi, i zaprowadzi ich do tryskających zdrojów.
(11) Wszystkie me góry zamienię na drogę, i moje gościńce wzniosą się wyżej.
(12) Oto ci przychodzą z daleka, oto tamci z Północy i z Zachodu, a inni z krainy Sinitów.
(13) Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj się, ziemio! Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Jahwe pocieszył swój lud, zlitował się nad jego biednymi.
(14) Mówił Syjon: "Jahwe mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał".
(15) Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!
(16) Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną.
(17) Spieszą twoi budowniczowie, a którzy burzyli cię i pustoszyli, odchodzą precz od ciebie.
(18) Podnieś oczy wokoło i popatrz: Wszyscy się zebrali, przyszli do ciebie. Na moje życie! — wyrocznia Jahwe. Tak, w tych wszystkich ustroisz się jakby w klejnoty i jak oblubienica opaszesz się nimi.
(19) Bo twe miejscowości zniszczone i wyludnione i kraj twój pełen zniszczenia teraz zbyt ciasne będą dla twoich mieszkańców, a twoi niszczyciele odejdą daleko.
(20) Znowu szeptać ci będą na ucho synowie, których byłaś pozbawiona: "Zbyt ciasna jest dla mnie ta przestrzeń, dajże mi miejsce, bym się mógł rozłożyć!"
(21) Wtedy powiesz w swym sercu: "Któż mi zrodził tych oto? Byłam bezdzietna, niepłodna, wygnana, w niewolę uprowadzona, więc kto ich wychował? Oto, pozostałam sama, więc skąd się ci wzięli?""
(22) Tak mówi Pan, Jahwe: "Oto skinę ręką na pogan i między ludami podniosę mój sztandar. I odniosą twych synów na rękach, a córki twoje na barkach przyniosą.
(23) I będą królowie twymi żywicielami, a księżniczki ich twoimi mamkami. Twarzą do ziemi pokłon ci będą oddawać i lizać będą kurz z twoich nóg. Wtedy się przekonasz, że Ja jestem Jahwe kto we Mnie pokłada nadzieję, wstydu nie dozna.
(24) Czyż można odebrać łup bohaterowi? Albo czy jeńcy okrutnika zdołają się wymknąć?"
(25) Zaiste, tak mówi Jahwe: "Nawet jeńcy bohatera zostaną wydarci, i zdobycz okrutnika się wymknie! Z twoim przeciwnikiem Ja się rozprawię, a twoich synów Ja sam ocalę.
(26) Twoim ciemięzcom dam na pokarm własne ich ciało, własną krwią się upiją jak moszczem. Wówczas wiedzieć będzie każdy człowiek, że Ja jestem Jahwe, twój Zbawca, i twój Odkupiciel, Wszechmocny Jakuba".

 

Księga Izajasza