| (1) Ugiął się Bel, Nebo runął! Posągi ich włożono na zwierzęta juczne i pociągowe ciężary ich załadowane — to brzemię dla zmęczonego zwierzęcia.
|
| (2) Runęły [bożki], ugięły się wszystkie, nie mogły ocalić niosącego. One same poszły również w niewolę.
|
| (3) "Posłuchajcie Mnie, domu Jakuba, i wszyscy pozostali z domu Izraela! Nosiłem [was] od urodzenia, piastowałem od przyjścia na świat.
|
| (4) Aż do waszej starości Ja będę ten sam i aż do siwizny Ja was podtrzymam. Ja tak czyniłem i Ja nadal noszę, Ja też podtrzymam was i ocalę".
|
| (5) Komu Mnie podobnym i równym uczynicie? Z kim Mię zestawicie, jakoby z podobnym?
|
| (6) Wyrzucają złoto z sakiewki i ważą srebro na wadze. Opłacają złotnika, żeby ulał bożka, którego potem czczą, padając nawet na twarz.
|
| (7) Podnoszą go na barki, dźwigają, potem go umieszczają na podstawie. I stoi, z miejsca swego się nie ruszy. Wołają do niego, on nie odpowiada, nie wybawi nikogo z ucisku.
|
| (8) Pamiętajcie o tym i okryjcie się wstydem! Grzesznicy, nawróćcie się sercem!
|
| (9) Wspomnijcie rzeczy minione od wieków! Tak, Ja jestem Bogiem i nie ma innego. Bogiem, i nikogo nie ma jak Ja.
|
| (10) Obwieszczam od początku to, co ma przyjść, i naprzód to, co się jeszcze nie stało. Mówię: Mój zamiar się spełni i uczynię wszystko, co zechcę.
|
| (11) Przyzywam ze Wschodu drapieżcę, człowieka upatrzonego z dalekiej krainy. Ledwie co wypowiem, już w czyn wprowadzone, ledwie myśl powziąłem, już wykonana.
|
| (12) Słuchajcie Mnie, wy, którzy tracicie odwagę, którym daleko do sprawiedliwości.
|
| (13) Zbliżyłem moją sprawiedliwość: już jest niedaleko. Nie opóźni się moje zbawienie. Złożę w Syjonie zbawienie dla Izraela, mojej ozdoby.
|
