| (1) "Pocieszcie, pocieszcie mój lud!" — mówi wasz Bóg.
|
| (2) "Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Jahwe karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy".
|
| (3) Głos się rozlega: "Drogę dla Jahwe przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!
|
| (4) Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką.
|
| (5) Wtedy się chwała Jahwe objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Jahwe to powiedziały".
|
| (6) Głos się odzywa: "Wołaj !" — I rzekłem: Co mam wołać? — "Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny.
|
| (7) Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Jahwe powieje. Prawdziwie trawą jest naród.
|
| (8) Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki".
|
| (9) Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: "Oto wasz Bóg!"
|
| (10) Oto Pan, Jahwe, przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata.
|
| (11) Podobnie pasterz pasie swą trzodę, gromadzi [ją] swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.
|
| (12) Kto zmierzył wody morskie swą garścią i piędzią wymierzył niebiosa? Kto zawarł całą ziemię w miarce? Kto zważył góry na wadze i pagórki na szalach ?
|
| (13) Kto zdołał zbadać ducha Jahwe? Kto w roli doradcy dawał Mu wskazania?
|
| (14) Do kogo się On zwracał po radę i światło, żeby Go [ten] pouczył o ścieżkach prawa, żeby Go nauczył wiedzy i wskazał Mu drogę roztropności?
|
| (15) Oto narody są jak kropla wody u wiadra, uważa się je za pyłek na szali. Oto wyspy ważą tyle co ziarnko prochu.
|
| (16) I [lasów] Libanu nie starczy na paliwo ani jego zwierzyny na całopalenie.
|
| (17) Niczym są przed Nim wszystkie narody, znaczą dla Niego tyle co nicość i pustka.
|
| (18) Do kogóż to przyrównacie Boga i jaki obraz zastosujecie do Niego?
|
| (19) Ludwisarz odlewa posąg, a złotnik powleka go złotem i srebrne łańcuszki wykuwa.
|
| (20) Kogo nie stać na taką ofiarę, wybiera drzewo nie próchniejące stara się o biegłego rzeźbiarza, żeby trwały posąg wystawić.
|
| (21) Czy nie wiecie tego? Czyście nie słyszeli? Czy wam nie głoszono od początku? Czyście nie pojęli utworzenia ziemi?
|
| (22) Ten, co mieszka nad kręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak szarańcza. On rozciągnął niebiosa jak tkaninę i rozpiął je jak namiot mieszkalny.
|
| (23) On możnych obraca wniwecz, unicestwia władców ziemi.
|
| (24) Ledwie ich wszczepiono, ledwie posiano, ledwie się w ziemi pień ich zakorzenił, On powiał na nich i pousychali, a wicher gwałtowny porwał ich jak słomkę.
|
| (25) "Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał?" — mówi Święty.
|
| (26) Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te [gwiazdy]? — - Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli.
|
| (27) Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: "Zakryta jest moja droga przed Jahwe i prawo me przed Bogiem przeoczone?"
|
| (28) Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał ? Jahwe to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona.
|
| (29) On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego.
|
| (30) Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy
|
| (31) lecz ci, co zaufali Jahwe, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.
|
