| (1) Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie!
|
| (2) Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje także skacząc i wykrzykując z uciechy. Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą Karmelu i Saronu. Oni zobaczą chwałę Jahwe, wspaniałość naszego Boga.
|
| (3) Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe!
|
| (4) Powiedzcie małodusznym: "Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto pomsta przychodzi Boża odpłata |
| (5) Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą.
|
| (6) Wtedy chromy jak jeleń wyskoczy i język niemych wesoło krzyknie. Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie
|
| (7) spieczona ziemia zmieni się w pojezierze, spragniony kraj w krynice wód, badyle w kryjówkach, gdzie legały szakale, na trzcinę z sitowiem.
|
| (8) Będzie tam droga czysta, którą nazwą Drogą Świętą. Nie przejdzie nią nieczysty, gdy odbywa podróż, i głupi nie będą się tam wałęsać.
|
| (9) Nie będzie tam lwa, ni zwierz najdzikszy nie wstąpi na nią ani się nie znajdzie, ale tamtędy pójdą wyzwoleni
|
| (10) i odkupieni przez Jahwe powrócą. Przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach. Osiągną radość i szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie.
|
