| (1) Oto król będzie panował sprawiedliwie i książęta rządzić będą zgodnie z prawem:
|
| (2) Każdy będzie jakby osłoną przed wichrem i schronieniem przed ulewą, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cień olbrzymiej skały na spieczonej ziemi.
|
| (3) Wówczas nie będą przyćmione oczy patrzących, uszy słuchających staną się uważne.
|
| (4) Serca nierozważnych zrozumieją wiedzę, a język jąkałów przemówi wyraźnie.
|
| (5) Nie będzie już głupi zwany szlachetnym ani krętacz mieniony wielmożnym.
|
| (6) Bo głupi wygłasza niedorzeczności i jego serce obmyśla nieprawość, żeby się dopuszczać bezbożności i głosić błędy o Jahwe, żeby żołądek głodnego pozostawić pusty i spragnionego pozbawić napoju.
|
| (7) Co do krętacza, to złe są jego krętactwa knuje on podstępne sposoby, by zgubić biednych słowami kłamstwa, chociaż ubogi udowodni swe prawo.
|
| (8) Szlachetny zaś człowiek zamierza rzeczy szlachetne i trwa statecznie w szlachetnym działaniu.
|
| (9) Kobiety beztroskie, wstańcie, słuchajcie mego głosu! Dziewczęta zbyt pewne siebie, dajcie posłuch mej mowie!
|
| (10) Za rok i kilka dni zadrżycie, pewne siebie, bo winobranie się skończyło, zbiorów już nie będzie.
|
| (11) Lękajcie się, beztroskie! Zadrżyjcie, pewne siebie! Rozbierzcie się i obnażcie, przepaszcie [worem] biodra!
|
| (12) Bijcie się w piersi nad losem pól rozkosznych, nad owocodajną winnicą
|
| (13) nad ziemią mojego ludu, gdzie wschodzą ciernie i głogi, nad wszystkimi domami radości, nad wesołym miastem.
|
| (14) Bo pałac jest opustoszały, hałaśliwe miasto wyludnione Ofel i Strażnica stały się jaskiniami na zawsze: uciechą dla dzikich osłów, pastwiskiem dla stad.
|
| (15) Wreszcie zostanie wylany na nas Duch Jahwe z wysokości. Wtedy pustynia stanie się sadem, a sad za las uważany będzie.
|
| (16) Na pustyni osiądzie prawo, a sprawiedliwość zamieszka w sadzie.
|
| (17) Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, a owocem prawa — wieczyste bezpieczeństwo.
|
| (18) Lud mój mieszkać będzie w stolicy pokoju, w mieszkaniach bezpiecznych, w zacisznych miejscach wypoczynku,
|
| (19) choćby las został powalony, a miasto było bardzo poniżone.
|
| (20) Szczęśliwi! Wy siać będziecie nad każdą wodą, puszczając wolno woły i osły.
|
