| (1) Biada synom zbuntowanym — wyrocznia Jahwe. Wykonują zamiary, ale nie moje, i wiążą się układami, lecz nie z mego natchnienia, tak że dodają grzech do grzechu.
|
| (2) Udają się w podróż do Egiptu bez zasięgnięcia zdania ust moich, aby się uciec pod opiekę faraona i by się schronić w cieniu Egiptu.
|
| (3) Lecz opieka faraona będzie dla was zawstydzeniem, a pohańbieniem ucieczka w cień Egiptu.
|
| (4) Bo jego książęta byli w Soan i jego posłowie doszli do Chanes.
|
| (5) Wszyscy zawiodą się na narodzie, co będzie nieużyteczny dla nich: ani ku pomocy, ani na pożytek, tylko na wstyd, a nawet na hańbę.
|
| (6) Wyrok na zwierzęta Negebu. Poprzez ziemię utrapienia i ucisku, lwicy i lwa ryczącego, żmii i latającego smoka, zanoszą swe bogactwa na grzbiecie osłów i swe skarby na garbie wielbłądów do narodu nieużytecznego.
|
| (7) Egipt bezskutecznie i na próżno obiecuje pomoc, dlatego nazywam go tak: "Rahab — bezczynny".
|
| (8) Teraz pójdź, wypisz to na tabliczce, przy nich, i opisz to w księdze, żeby służyło na przyszłe czasy jako wieczyste świadectwo:
|
| (9) Że jest to naród buntowniczy, synowie kłamliwi, synowie, którzy nie chcą słuchać Prawa Jahwe.
|
| (10) Tacy, którzy mówią do jasnowidzów: "Nie miejcie widzeń!" i do proroków: "Nie prorokujcie nam nagiej prawdy! Mówcie nam pochlebstwa, prorokujcie złudzenia!
|
| (11) Ustąpcie z drogi, zboczcie ze ścieżki, oddalcie sprzed nas Świętego Izraela!"
|
| (12) Dlatego tak mówi Święty Izraela: "Ponieważ odrzuciliście tę przestrogę, a położyliście ufność w krzywdzie i zdradzie i na nich się oparli,
|
| (13) dlatego występek ten stanie się dla was jakby szczeliną zwiastującą upadek, sprawiającą wygięcie na wysokim murze, którego zawalenie się następuje nagle w jednej chwili.
|
| (14) Zawalenie to jest jak stłuczenie dzbana garncarza, rozbitego tak bezwzględnie, że w jego szczątkach nie da się znaleźć skorupy do zgarnięcia węgli z ogniska, do zaczerpnięcia wody ze zbiornika".
|
| (15) Albowiem tak mówi Pan Jahwe, Święty Izraela: "W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufności leży wasza siła. Ale wyście tego nie chcieli!
|
| (16) Owszem, powiedzieliście: "Nie, bo na koniach uciekniemy!" — Dobrze, uciekniecie! — "I na szybkich [wozach] pomkniemy! -Dobrze, szybcy będą ci, którzy pogonią za wami!
|
| (17) Tysiąc [ucieknie] przed groźbą jednego, przed groźbą pięciu uciekniecie, aż zostanie z was tak mało, jak żerdź na szczycie góry i jak znak na pagórku".
|
| (18) Lecz dlatego Jahwe czeka, by wam okazać łaskę, i dlatego stoi, by się zlitować nad wami, bo Jahwe jest sprawiedliwym Bogiem. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim ufają.
|
| (19) Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci.
|
| (20) Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego mistrza.
|
| (21) Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: "To jest droga, idźcie nią.", gdybyś zboczył na prawo lub na lewo.
|
| (22) Wtedy za nieczyste uznasz srebrne obicie twych bożków i złote odzienie twych posągów. Wyrzucisz je jak brudną szmatę, której powiesz: "Precz!"
|
| (23) On użyczy deszczu na twoje zboże, którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych łąkach.
|
| (24) Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką.
|
| (25) Przyjdzie do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy upadną warownie.
|
| (26) Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne jakby światło siedmiu dni w dniu, gdy Jahwe opatrzy rany swego ludu uleczy jego sińce po razach.
|
| (27) Oto imię Jahwe przychodzi z daleka gniew Jego rozgorzał, przygniatający Jego ciężar. Jego wargi pełne są wzburzenia, Jego język jak pożerający ogień.
|
| (28) Tchnienie Jego jak potok wezbrany, którego nurt dosięga szyi. Przybywa przesiać narody sitem zniszczenia i włożyć między szczęki ludów wędzidło zwodnicze.
|
| (29) Pieśni mieć będziecie, jak przy obchodzie nocnej uroczystości, i radość serca jak ten, co idzie przy dźwiękach zdążając na górę Jahwe, ku Skale Izraela.
|
| (30) Jahwe da słyszeć swój głos potężny, okaże, jak ramię swe spuszcza, w wybuchu gniewu, wśród płomieni pożerającego ognia, wśród piorunów, ulewy i ciężkiego gradu.
|
| (31) Bo na głos Jahwe przerazi się Aszszur , rózgą będzie wysmagany.
|
| (32) Każde uderzenie kija będzie dla niego karą, którą Jahwe spuści na niego przy wtórze bębnów i cytr. Walczyć z nim będzie w zaciekłych bitwach.
|
| (33) Bo dawno przygotowano Tofet, ono jest także dla króla gotowe, zostało pogłębione, rozszerzone stos węgli i drwa w nim obfitują. Tchnienie Jahwe niby potok siarki je rozpali.
|
