| (1) Ach, Arielu, Arielu, miasto, gdzie obozował Dawid! Dodajcie rok do roku, święta niech biegną swym cyklem!
|
| (2) Wówczas ucisnę Ariela nastanie żałość i wzdychanie. Ty będziesz dla mnie jakby Arielem:
|
| (3) jak Dawid rozłożę obóz przeciw tobie, otoczę cię szańcami, wzniosę przeciw tobie oblężnicze wieże.
|
| (4) Wtedy pokornie z ziemi mówić będziesz i z prochu wyjdą twe słowa stłumione twój głos jakby upiora dobędzie się z ziemi, a mowa twa z prochu wyda się piszczeniem.
|
| (5) Jak drobny pył będzie twoich wrogów zgraja, i jak rozwiane plewy tłum twoich ciemięzców. A stanie się to nagle, niespodzianie:
|
| (6) zostaniesz nawiedzone przez Jahwe Zastępów grzmotem, wstrząsami i wielkim hukiem, huraganem, burzą i płomieniami trawiącego ognia.
|
| (7) Jak sen, jak widziadło nocne wyda się zgraja wszystkich narodów, co przeciw Arielowi wojują. Z wszystkimi, co walczą przeciw niemu, z wieżami oblężniczymi i z oblegającymi go stanie się podobnie,
|
| (8) jak kiedy ktoś głodny śni, że je, ale się budzi z pustym żołądkiem, i jak gdy ktoś spragniony śni, że pije, lecz budzi się zmęczony i z wyschniętym gardłem, tak będzie ze zgrają wszystkich narodów, idących do boju przeciw górze Syjon.
|
| (9) Wpadnijcie w osłupienie i trwajcie w nim, zaślepcie się i pozostańcie ślepi, bądźcie pijani, choć nie od wina, zataczajcie się, choć nie pod wpływem sycery.
|
| (10) Bo Jahwe spuścił na was sen twardy, zawiązał wasze oczy wieszczków i zakrył wasze głowy jasnowidzów.
|
| (11) Każde objawienie jest dla was jakby słowami zapieczętowanej księgi. Daje się ją temu, który umie czytać, mówiąc: "Czytaj ją, prosimy"m On zaś odpowiada: "Nie mogę, bo ona jest zapieczętowana".
|
| (12) Albo dają księgę takiemu, który nie umie czytać, mówiąc: "Czytajże to", a on odpowiada: "Nie umiem czytać".
|
| (13) Wyrzekł Pan: Ponieważ lud ten zbliża się do Mnie tylko w słowach, i sławi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie ponieważ cześć jego jest dla Mnie tylko wyuczonym przez ludzi zwyczajem,
|
| (14) dlatego właśnie Ja ponowię niezwykłe działanie cudów i dziwów z tym ludem: zginie mądrość jego myślicieli, a rozum jego mędrców zaniknie.
|
| (15) Biada tym, którzy się kryją przed Jahwe, aby zataić swe zamysły, których czyny osnute są cieniem i którzy mówią: "Kto nas zobaczy i kto nas pozna?"
|
| (16) O co za przewrotność [u was]! Czyż może być garncarz na równi z gliną stawiany? Czyż może mówić dzieło o swym twórcy: "Nie uczynił mnie", i garnek rzec o tym, co go ulepił: "Nie ma rozumu"?
|
| (17) Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany?
|
| (18) W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć.
|
| (19) Pokorni wzmogą swą radość w Jahwe, i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
|
| (20) bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie, i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
|
| (21) którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu, którzy w bramie stawiają sidła na sędziów i odprawiają sprawiedliwego z niczym.
|
| (22) Dlatego tak mówi Jahwe, Bóg domu Jakuba, który odkupił Abrahama: "Odtąd Jakub nie będzie się rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie,
|
| (23) bo gdy ujrzy (swe dzieci), dzieło mych rąk, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte. Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela".
|
| (24) Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie.
|
