| (1) Wyrok na Tyr. Jęknijcie, okręty Tarszisz, bo wasza przystań [warowna] zniszczona. Gdy z kraju Kittim wracały, odebrały tę wieść.
|
| (2) Jęczcie, mieszkańcy wybrzeża, kupcy z Sydonu, których posłańcy przeprawiali się przez morze
|
| (3) o bezmiernych wodach. Ziarno znad Szichoru, żniwo znad Rzeki było dochodem Tyru i było przedmiotem handlu z narodami.
|
| (4) Zawstydź się, Sydonie, bo morze przemówiło, przystań morska rzekła: "Nie czułam bólu porodu i nie porodziłam, nie dałam wychowania chłopcom ani dziewczętom rozwoju".
|
| (5) Gdy Egipcjanie posłyszą taką wieść jak ta o Tyrze, wić się będą z żalu.
|
| (6) Przeprawcie się do Tarszisz, jęczcie, mieszkańcy wybrzeża!
|
| (7) Czy to jest wasze wesołe miasto, którego początek sięga dawnych czasów, którego nogi zdążają daleko, by się [tam] osiedlić?
|
| (8) Kto zgotował taki los Tyrowi rozdającemu korony, którego kupcy byli książętami, a przekupnie ludźmi szanowanymi po świecie?
|
| (9) Jahwe Zastępów to postanowił, żeby upokorzyć pychę całej jego świetności i poniżyć wszystkich wielmożów świata.
|
| (10) Uprawiaj twą ziemię, o Córo Tarszisz! Portu już nie ma.
|
| (11) Wyciągnął rękę na morze, zatrząsł królestwami, Jahwe nakazał w sprawie Kanaanu, by zburzyć jego warownie.
|
| (12) Rzekł On: "Nie będziesz się więcej radować, Dziewico zhańbiona, Córo Sydonu! Wstań, przepraw się do Kittim: tam również nie zaznasz spokoju".
|
| (13) Oto kraj Chaldejczyków — naród ten nie istniał, Asyria go założyła dla dzikich zwierząt — oni to wznieśli swe wieże zrównali z ziemią zamki Sydonu, obrócili go w gruzy.
|
| (14) Zawyjcie, okręty Tarszisz, bo wasz gród [morski] — spustoszony.
|
| (15) Stanie się w ów dzień, iż Tyr pójdzie w zapomnienie przez siedemdziesiąt lat, jak dni jednego króla. Pod koniec siedemdziesięciu lat przydarzy się Tyrowi, jak nierządnicy z piosenki:
|
| (16) "Weźmij cytrę, obejdź miasto, nierządnico zapomniana! Zagraj dobrze, mnóż piosenki, ażebyś się przypomniała!"
|
| (17) Przyjdzie więc do tego, pod koniec siedemdziesięciu lat, że Jahwe nawiedzi Tyr. Ten zaś powróci do swego zarobkowania i odda się nierządowi ze wszystkimi królestwami świata na powierzchni ziemi.
|
| (18) Ale jego zarobek i jego zysk będą poświęcone Jahwe i nie będą gromadzone ani przechowywane. Albowiem jego zarobek będzie użyty dla tych, którzy przebywają przed obliczem Jahwe, żeby mogli jeść do syta i przyodziewać się wystawnie.
|
