| (1) Wyrok na Damaszek. Oto Damaszek przestanie być miastem, stanie się stosem gruzów.
|
| (2) Opuszczone jego miasta na zawsze będą pastwiskiem dla trzód, które się [tam] pokładą, i nikt ich nie spłoszy.
|
| (3) Odbiorą warownię Efraimowi, a królestwo Damaszkowi. Resztkom zaś Syryjczyków przydarzy się jak chlubie synów Izraela — wyrocznia Jahwe Zastępów.
|
| (4) W owym dniu chwała Jakuba zmaleje, i tłuste jego ciało wychudnie.
|
| (5) I stanie się tak, jak kiedy żniwiarz chwyta w garść zboże na pniu, a ramię jego ścina kłosy i jak gdy zbierają kłosy w dolinie Refaim,
|
| (6) tak że zostaje na niej pokłosie albo jak przy otrząsaniu oliwki: zostają dwie lub trzy jagody na samym wierzchołku, cztery lub pięć na gałęziach owocowego drzewa — wyrocznia Jahwe, Boga Izraela.
|
| (7) W owym dniu patrzeć będzie człowiek na swego Stwórcę i jego oczy się zwrócą ku Świętemu Izraela.
|
| (8) Nie popatrzy więcej na ołtarze, dzieło rąk swoich, ani nie rzuci okiem na to, co uczyniły jego palce: na aszery i stele słoneczne.
|
| (9) W owym dniu twe miasta warowne będą jak tamte, opuszczone przez Amorytów i Chiwwitów, które opuścili przed synami izraelskimi. Staną się pustynią.
|
| (10) Bo zapomniałeś Boga, twego Zbawiciela, i nie pamiętałeś o Skale twej obrony. Dlatego sadzisz rozkoszne sadzonki i rozsiewasz obce rośliny.
|
| (11) W dzień, w którym zasadziłeś, sprawiasz, że rosną, i rano, gdy posiałeś, przywodzisz do rozkwitu, ale zniknie żniwo w dzień choroby, a ból będzie nieuleczalny.
|
| (12) Ach, wrzawa mnogich ludów! Jak łoskot morza, tak huczą. Ach, rozgwar narodów! jak szum fal potężnych, tak szumią.
|
| (13) Narody szumią, jak szumią wezbrane wody. Ale [Jahwe] je zgromi, a te umkną daleko będą porwane na góry jak plewa przez wicher i jak tuman kurzu przez burzę.
|
| (14) W czasie wieczornym, toż to był strach przed ranem, już go nie ma. Taki jest dział naszych łupieżców, taki los naszych rabusiów.
|
