| (1) Tak mówi Jahwe Pan: Brama dziedzińca wewnętrznego, zwrócona ku wschodowi, winna być przez sześć dni tygodnia zamknięta, natomiast w dniu szabatu winna być otwarta także w czasie nowiu winna być otwarta.
|
| (2) Władca winien przyjść od zewnątrz przez przedsionek bramy i zatrzymać się u skraju bramy. Następnie kapłani winni złożyć jego całopalenie i ofiarę pojednania, on zaś sam winien modlić się na progu bramy, a następnie wyjść brama zaś winna być zamknięta aż do wieczora.
|
| (3) Również i ludność kraju winna u przedsionka bramy oddać pokłon Jahwe w dni szabatu i w czasie nowiu.
|
| (4) Ofiara zaś całopalna, którą władca składa dla Jahwe, winna w dniu szabatu składać się z sześciu baranków bez skazy i jednego barana bez skazy.
|
| (5) W dodatku jedna ofiara pokarmowa z jednej efy na baranki i jedna ofiara na owce w ilości dowolnej oraz jeszcze hin oliwy na efę.
|
| (6) Na dzień nowiu ma to być jeden młody cielec bez skazy, sześć baranków i jeden baran, mają być one bez skazy.
|
| (7) I jedną efę na młodego cielca i jedną efę na barana ma on złożyć jako ofiarę z pokarmów, a na baranki w ilości dowolnej oraz jeden hin oliwy na efę.
|
| (8) A kiedy przychodzi władca, winien on wejść przez przedsionek bramy i wyjść znowu tą samą drogą.
|
| (9) A kiedy ludność kraju podczas uroczystości zjawia się przed Jahwe, to ten, który wszedł przez bramę północną, aby oddać pokłon, winien wyjść przez bramę południową, a kto wszedł przez bramę południową, winien znów wyjść przez bramę północną. Nikt nie powinien wracać tą samą bramą, przez którą wszedł, lecz winien wyjść przeciwległą.
|
| (10) Władca winien być pośrodku nich. Kiedy oni przychodzą, winien i on przyjść, a gdy idą, winien i on iść.
|
| (11) A w czasie świąt i uroczystości obok ofiary z młodego cielca złoży ofiarę pokarmową z jednej efy i obok ofiary z barana — z jednej efy obok baranków zaś — według jego uznania, a do tego hin oliwy na efę.
|
| (12) A kiedy władca chce złożyć dobrowolną ofiarę — czy to całopalenie, czy dobrowolną ofiarę pojednania dla Jahwe, to niech otworzą mu tę bramę, którą wychodzi się ku wschodowi, i niech złoży swoje całopalenie i ofiarę pojednania tak, jak to czyni w szabat, a potem winien wyjść i niech zamkną bramę po jego odejściu.
|
| (13) Każdego dnia winien dla Jahwe złożyć jednorocznego baranka bez skazy jako całopalenie, winien go złożyć każdego rana.
|
| (14) A jako ofiarę pokarmową winien każdego rana dodać jedną szóstą efy i jedną trzecią hinu oliwy, aby pokropić najczystszą mąkę jako ofiarę z pokarmów dla Jahwe. Niech to będzie ustawą wieczystą.
|
| (15) Tak winno się każdego rana składać owcę i ofiarę pokarmową, i oliwę jako ofiarę ustawiczną.
|
| (16) Tak mówi Jahwe Pan: Jeżeli władca jednemu ze swych synów chce coś podarować ze swego dziedzictwa, to winno to należeć do jego synów, ma być ich własnością dziedziczną.
|
| (17) Kiedy zaś chce on podarować coś ze swego dziedzictwa jednemu ze swych sług, to winno to należeć do niego aż do chwili jego wyzwolenia, a potem ma wrócić do władcy, tylko dziedzictwo jego synów ma do nich należeć.
|
| (18) Władcy nie wolno nic zabrać z dziedzictwa ludu, odzierając go gwałtem z jego własności. Ze swojej własności może on dać dziedzictwo swoim synom, tak jednak, aby nikt z mego ludu nie został pozbawiony swej własności".
|
| (19) Następnie przeprowadził mnie przez wejście, znajdujące się po stronie bramy, do świętych sal, przeznaczonych dla kapłanów, które znajdowały się po stronie północnej. I oto tu było miejsce — w najbardziej do tyłu wysuniętym rogu po stronie zachodniej.
|
| (20) I rzekł on do mnie: "To jest miejsce, gdzie kapłani będą gotować swoje ofiary zadośćuczynienia i przebłagalne, oraz będą piec ofiary z pokarmów, aby nie musieli ich wynosić do zewnętrznego dziedzińca uświęcając przez to lud".
|
| (21) Następnie zaprowadził mnie do dziedzińca zewnętrznego i kazał mi przejść koło czterech rogów dziedzińca. I oto w każdym rogu dziedzińca były małe dziedzińce.
|
| (22) W czterech rogach dziedzińca były małe dziedzińce, długie na czterdzieści łokci i szerokie na trzydzieści łokci. Wszystkie cztery miały ten sam wymiar.
|
| (23) A dokoła tych czterech biegł mur, a poniżej, tuż przy murze, były umieszczone paleniska.
|
| (24) Rzekł on do mnie: "To są miejsca na gotowanie, gdzie słudzy świątyni mają gotować żertwy ludu".
|
