| (1) Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (2) "Synu człowieczy, powiedz władcy Tyru: Tak mówi Jahwe Pan: Ponieważ serce twoje stało się wyniosłe, powiedziałeś: Ja jestem Bogiem, ja zasiadam na Boskiej stolicy w sercu mórz! — a przecież ty jesteś tylko człowiekiem, a nie Bogiem, i rozum swój chciałeś mieć równy rozumowi Bożemu.
|
| (3) Oto jesteś mędrszy od Danela, żadna tajemnica nie jest ukryta przed tobą!
|
| (4) Dzięki swej przezorności i sprytowi zdobyłeś sobie majątek, a nagromadziłeś złota i srebra w swoich skarbcach.
|
| (5) Dzięki swojej wielkiej przezorności, dzięki swoim zdolnościom kupieckim, pomnożyłeś swoje majętności i serce twoje stało się wyniosłe z powodu twego majątku.
|
| (6) Dlatego tak mówi Jahwe Pan: Ponieważ rozum swój chciałeś mieć równy rozumowi Bożemu,
|
| (7) oto dlatego sprowadzam na ciebie cudzoziemców — najsroższy spośród narodów. Oni dobędą mieczy przeciwko urokowi twojej mądrości i zbezczeszczą twój blask.
|
| (8) Zepchną cię do dołu i umrzesz śmiercią nagłą w sercu mórz.
|
| (9) Czy będziesz jeszcze mówił: Ja jestem Bogiem! — w obliczu swoich oprawców. Przecież będziesz tylko człowiekiem, a nie Bogiem w ręku tego, który cię będzie zabijał.
|
| (10) Umrzesz śmiercią nieobrzezanych z ręki cudzoziemców, ponieważ Ja to postanowiłem!" — wyrocznia Jahwe Pana.
|
| (11) Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (12) "Synu człowieczy, podnieś lament nad królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Jahwe Pan: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny.
|
| (13) Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym okrywały cię wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie: rubin, topaz, diament, tarszisz, onyks, beryl, szafir, karbunkuł, szmaragd, a ze złota wykonano okrętki i oprawy na tobie, przygotowane w dniu twego stworzenia.
|
| (14) Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś pośród błyszczących kamieni.
|
| (15) Byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość.
|
| (16) Pod wpływem rozkwitu twego handlu wnętrze twoje napełniło się uciskiem i zgrzeszyłeś, wobec czego zrzuciłem cię z góry Bożej i jako cherub opiekun zniknąłeś spośród błyszczących kamieni.
|
| (17) Serce twoje stało się wyniosłe z powodu twej piękności, zanikła twoja przezorność z powodu twego blasku. Rzuciłem cię na ziemię, wydałem cię królom na widowisko.
|
| (18) Mnóstwem twoich przewin, nieuczciwością twego handlu zbezcześciłeś swoją świątynię. Sprawiłem, że ogień wyszedł z twego wnętrza, aby cię pochłonąć, i obróciłem cię w popiół na ziemi na oczach tych wszystkich, którzy na ciebie patrzyli.
|
| (19) Wszystkie spośród narodów, które cię znały, zdumiały się nad tobą! Stałeś się dla nich postrachem. Przestałeś istnieć na zawsze".
|
| (20) Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (21) "Synu człowieczy, obróć się ku Sydonowi i prorokuj przeciwko niemu:
|
| (22) Mów: Tak mówi Jahwe Pan: Oto występuję przeciwko tobie, Sydonie. Chcę być uwielbionym pośród ciebie. Poznają, że Ja jestem Jahwe, gdy nad nim wykonam sądy moje i ukażę się mu jako Święty.
|
| (23) Ześlę na niego zarazę i krew na jego ulice, a zabici będą upadać w jego środku pod razami miecza [podniesionego] na niego zewsząd! I poznają, że Ja jestem Jahwe.
|
| (24) A dla domu Izraela nie będzie już więcej ani ciernia raniącego, ani żądła zadającego ból ze strony tych wszystkich, którzy mieszkają dokoła, którzy ich nienawidzili, i poznają, że Ja jestem Jahwe.
|
| (25) Tak mówi Jahwe Pan: Kiedy zgromadzę dom Izraela spośród narodów pogańskich, wśród których został rozproszony, w nim będę uwielbiony na oczach narodów pogańskich. Będą mieszkać na swojej ziemi, którą dałem słudze memu, Jakubowi.
|
| (26) Będą na niej mieszkać bezpiecznie, będą budować domy i uprawiać winnice będą mieszkać bezpiecznie, podczas gdy nad wszystkimi dokoła, którzy ich nienawidzili, Ja będę wykonywać sądy. I poznają, że Ja jestem Jahwe, ich Bóg".
|
