| (1) Roku jedenastego, pierwszego dnia miesiąca, Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (2) "Synu człowieczy, ponieważ Tyr mówił Jerozolimie: "Ha, oto rozbita została brama ludów: powraca do mnie, ja będę bogaty, ona — pustynią
|
| (3) dlatego tak mówi Jahwe Pan: Oto Ja jestem przeciwko tobie, Tyrze, sprawię, że wyjdą przeciw tobie liczne narody, nadpłyną falami jak morze.
|
| (4) Zburzą mury Tyru i wywrócą jego wieże. Wymiotę z niego jego proch i uczynię z niego nagą skałę.
|
| (5) Stanie się pośrodku morza miejscem suszenia sieci, ponieważ Ja powiedziałem — wyrocznia Jahwe Pana. Stanie się łupem narodów.
|
| (6) Córki zaś jego, które są na stałym lądzie, będą zabite mieczem. I poznają, że Ja jestem Jahwe.
|
| (7) Bo tak mówi Jahwe Pan: Oto Ja sprowadzam z północy na Tyr Nabuchodonozora, króla Babilonu, króla królów, z końmi, rydwanami, jeźdźcami, wojskiem i licznym ludem.
|
| (8) Córki twoje, które są na stałym lądzie, zabije mieczem, wieże oblężnicze zbuduje przeciw tobie, przeciwko tobie usypie wały i tarczę wystawi przeciwko tobie.
|
| (9) Głowice swych taranów skieruje przeciw twoim murom, zburzy twe wieże żelaznymi hakami.
|
| (10) Z powodu mnóstwa koni okryje cię kurzawa. Od tętentu jego konnicy, jego kół i rydwanów, zadrżą twoje mury, gdy wchodzić będzie w twe bramy tak, jak się wkracza w zdobyte miasto.
|
| (11) Kopytami swych koni stratuje wszystkie twe ulice, lud twój mieczem pobije, a potężne twe stele powali na ziemię.
|
| (12) Splądrowane będą twoje bogactwa, rozkradzione twoje towary, poburzone twoje mury, a wspaniałe twe domy porozwalane. Kamienie zaś twoje, drzewo i proch z ciebie wrzucą do środka morza.
|
| (13) Sprawię, że echo twych pieśni ustanie, a dźwięk twoich cytr nie będzie się rozlegać.
|
| (14) Uczynię z ciebie nagą skalę, staniesz się miejscem suszenia sieci. Nie odbudują cię więcej, bo Ja, Jahwe, powiedziałem" — wyrocznia Jahwe Pana.
|
| (15) Tak mówi Jahwe Pan do Tyru: "Czy na huk upadku twego, gdy pobici jęczeć będą, gdy pośród ciebie rozpanoszy się mord, nie zadrżą wyspy?
|
| (16) Wszyscy książęta morza zejdą z tronów swoich, złożą z siebie swoje płaszcze, zdejmą swoje wyszywane szaty. Obloką się w strach, usiądą na ziemi, będą drżeć bez przerwy i wzdrygać się będą z twego powodu.
|
| (17) Oni podniosą lament nad tobą i powiedzą do ciebie: O, jakżeś upadło, przez morze zalane, o miasto przesławne, na morzu potężne, ty i twoi mieszkańcy! Któreś grozę siało na całym lądzie.
|
| (18) Teraz drżą okręty w dzień twego upadku wyspy na morzu przeraziły się twoim końcem.
|
| (19) Albowiem tak mówi Jahwe Pan: Gdy cię uczynię miastem opustoszałym, podobnym do miast, w których już nikt nie mieszka, gdy przywiodę na ciebie Wielką Otchłań, tak że cię fale morskie przykryją,
|
| (20) zrzucę cię z góry do tych, którzy już zeszli do dołu, do ludu dawnego, i każę ci mieszkać w krainie podziemia, w wiecznej pustyni, u tych, którzy zeszli do dołu, tak byś więcej nie było zamieszkane i więcej nie powstało w krainie żyjących.
|
| (21) Uczynię z ciebie przedmiot grozy, przestaniesz istnieć. Będą cię szukać i nigdy cię nie znajdą" — wyrocznia Jahwe Pana.
|
