| (1) Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (2) "Synu człowieczy, mieszkasz wśród ludu opornego, który ma oczy na to, by widzieć, a nie widzi, i ma uszy na to, by słyszeć, a nie słyszy, ponieważ jest ludem opornym.
|
| (3) Synu człowieczy, przygotuj sobie rzeczy na drogę zesłania, za dnia i na ich oczach, i na ich oczach wyjdź z miejsca twego pobytu na inne. Może to zrozumieją, chociaż to lud zbuntowany.
|
| (4) Wynieś swoje tobołki jak tobołki zesłańca za dnia, na ich oczach, i wyjdź wieczorem — na ich oczach — tak jak wychodzą zesłańcy.
|
| (5) Na ich oczach zrób sobie wyłom w murze i wyjdź przez niego.
|
| (6) Na ich oczach włóż tobołek na swoje barki i wyjdź, gdy zmierzch zapadnie. Zasłoń twarz, abyś nie widział kraju, albowiem ustanawiam cię znakiem dla pokoleń izraelskich".
|
| (7) I uczyniłem tak, jak mi rozkazano: tobołki wyniosłem za dnia, jak tobołki zesłańca, wieczorem uczyniłem sobie rękami wyłom w murze, wyszedłem w mroku i na ich oczach włożyłem [tobołek] na barki.
|
| (8) Rano skierował Jahwe do mnie te słowa:
|
| (9) "Synu człowieczy, czy dom Izraela, lud zbuntowany, zapytał się: "Co ty robisz?"
|
| (10) Powiedz im: Tak mówi Jahwe Pan: Ta przepowiednia odnosi się do władcy, będącego w Jerozolimie, i do całego domu Izraela, który tam się znajduje.
|
| (11) Powiedz: Jestem dla was znakiem. Podobnie jak ja uczyniłem, tak się wam stanie: Pójdą na zesłanie, w niewolę!
|
| (12) Władca, który znajduje się wśród nich, włoży na ramiona [tobołki] w mroku i wyjdzie zrobią wyłom w murze, aby mógł przez niego przejść, zasłoni on twarz, aby swymi oczami nie widział kraju.
|
| (13) Zarzucę sieć moją na niego i wpadnie w mój niewód. Każę go przyprowadzić do Babilonu, do kraju Chaldejczyków, ale nie będzie go mógł oglądać i tam umrze.
|
| (14) A wszystkich z jego otoczenia, jego obrońców i wszystkie zastępy jego wojsk rozproszę na wszystkie wiatry i miecza na nich dobędę.
|
| (15) I poznają, że Ja jestem Jahwe, gdy ich rozproszę wśród narodów i rozrzucę po krajach.
|
| (16) Ale niektórych z nich, którzy ujdą miecza, głodu i zarazy, pozostawię, aby pomiędzy narodami, do których przybędą, opowiadali o wszystkich swoich obrzydliwościach. Wówczas poznają, że Ja jestem Jahwe".
|
| (17) Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (18) "Synu człowieczy, z drżeniem będziesz spożywał swój chleb, a w niepokoju i smutku będziesz pił wodę.
|
| (19) Powiedz ludowi ziemi: Tak mówi Jahwe Pan do mieszkańców Jerozolimy w ziemi izraelskiej: Chleb swój będą spożywali w smutku, a wodę będą pili w trwodze, ponieważ ziemia ich zamieni się w pustkowie i zostanie ogołocona ze swoich dostatków z powodu bezprawia wszystkich jej mieszkańców.
|
| (20) Ludne miasta zostaną opuszczone, ziemia zamieni się w pustkowie. Wówczas poznacie, że Ja jestem Jahwe".
|
| (21) Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (22) "Synu człowieczy, cóż to macie za przysłowie o ziemi izraelskiej, które głosi: "Dłużą się dni, a wszystkie proroctwa zawodzą".
|
| (23) Dlatego powiedz im: Tak mówi Jahwe Pan: Ja sprawię, że przypowieści tej zostanie położony kres i nie będą jej więcej powtarzać w Izraelu. Co więcej, powiedz im: "Nadchodzą dni, gdy każde widzenie stanie się rzeczywistością".
|
| (24) Nie będzie już bowiem wśród pokoleń izraelskich żadnego fałszywego widzenia ani żadnego złudnego proroctwa,
|
| (25) gdyż Ja, Jahwe, przemawiam, a to, co mówię, to stanie się niechybnie już za dni waszych, ludu zbuntowany, ogłoszę wyrok i wykonam go!" — wyrocznia Jahwe Pana.
|
| (26) Potem Jahwe skierował do mnie te słowa:
|
| (27) "Synu człowieczy, oto Izraelici powiadają: "Widzenie, jakie on ma, odnosi się do dni bardzo odległych. Prorokuje o dalekiej przyszłości".
|
| (28) Przeto powiedz im: Tak mówi Jahwe Pan: Już więcej żaden z moich wyroków nie dozna zwłoki. Cokolwiek mówię, to mówię i wykonam!" — wyrocznia Jahwe Pana.
|
