| (1) "Bracia i ojcowie, słuchajcie, co teraz do was powiem na swoją obronę".
|
| (2) Usłyszawszy, że mówi w języku hebrajskim, uciszyli się jeszcze bardziej.
|
| (3) "Ja jestem Żydem — mówił — urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie.
|
| (4) Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety,
|
| (5) co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udawałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary.
|
| (6) W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba.
|
| (7) Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: "Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?"
|
| (8) "Kto jesteś, Panie?" — odpowiedziałem. Rzekł do mnie: "Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz".
|
| (9) Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli.
|
| (10) Powiedziałem więc: "Co mam czynić, Panie?" A Pan powiedział do mnie: "Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić".
|
| (11) Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy.
|
| (12) Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo,
|
| (13) przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: "Szawle, bracie, przejrzyj!" W tejże chwili spojrzałem na niego,
|
| (14) on zaś powiedział: "Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego, i Jego własny głos usłyszał.
|
| (15) Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś.
|
| (16) Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!"
|
| (17) A gdy wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, wpadłem w zachwycenie.
|
| (18) Ujrzałem Go: "Spiesz się i szybko opuść Jerozolimę — powiedział do mnie — gdyż nie przyjmą twego świadectwa o Mnie".
|
| (19) A ja odpowiedziałem: "Panie, oni wiedzą, że zamykałem w więzieniach tych, którzy wierzą w Ciebie, i biczowałem w synagogach,
|
| (20) a kiedy przelewano krew Szczepana, Twego świadka, byłem przy tym i zgadzałem się, i pilnowałem szat jego zabójców".
|
| (21) "Idź — powiedział do mnie — bo Ja cię poślę daleko, do pogan"".
|
| (22) Słuchali go aż do tych słów. Potem krzyknęli: "Precz ze świata z takim, nie godzi się, by chodził po ziemi!"
|
| (23) Kiedy oni krzyczeli i zrzucali szaty, i piaskiem ciskali w powietrze,
|
| (24) trybun rozkazał wprowadzić go do twierdzy i biczowaniem wydobyć zeznanie, aby się dowiedzieć, dlaczego tak przeciwko niemu krzyczeli.
|
| (25) "Czy wolno wam biczować obywatela rzymskiego? I to bez sądu?" — odezwał się Paweł do stojącego obok setnika, gdy go związano rzemieniem.
|
| (26) Usłyszawszy to, setnik poszedł do trybuna i powiedział mu: "Co chcesz robić? Bo ten człowiek jest Rzymianinem".
|
| (27) Trybun przyszedł i zapytał go: "Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem?" A on odpowiedział: "Tak".
|
| (28) "Ja za wielką sumę nabyłem to obywatelstwo" — odrzekł trybun. A Paweł powiedział: "A ja mam je od urodzenia".
|
| (29) Natychmiast też odstąpili od niego ci, co go mieli badać. Dowiedziawszy się, że jest Rzymianinem, trybun przestraszył się, że kazał go związać.
|
| (30) Następnego dnia, chcąc dowiedzieć się dokładnie, o co go Żydzi oskarżali, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi.
|
