| (1) Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: "Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni".
|
| (2) Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych.
|
| (3) Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan.
|
| (4) Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, Apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał.
|
| (5) Lecz niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: "Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego".
|
| (6) Zebrali się więc Apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.
|
| (7) Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: "Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.
|
| (8) Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam.
|
| (9) Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca.
|
| (10) Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać.
|
| (11) Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni".
|
| (12) Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan.
|
| (13) A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: "Posłuchajcie mnie, bracia!
|
| (14) Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan.
|
| (15) Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano:
|
| (16) Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go,
|
| (17) aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje — mówi Pan, który to sprawia.
|
| (18) To są [Jego] odwieczne wyroki.
|
| (19) Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga,
|
| (20) lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi.
|
| (21) Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach".
|
| (22) Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem.
|
| (23) Posłali przez nich pismo tej treści: "Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji.
|
| (24) Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach,
|
| (25) postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem,
|
| (26) którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie.
|
| (27) Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo.
|
| (28) Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne.
|
| (29) Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!"
|
| (30) Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list.
|
| (31) Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego pocieszającej treści.
|
| (32) Juda i Sylas, którzy byli również prorokami, w częstych przemówieniach zachęcali i umacniali braci.
|
| (33) Po upływie pewnego czasu wyprawili ich bracia z pozdrowieniami pokoju od braci do tych, którzy ich wysłali.
|
| (34) A Paweł i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczali i razem z wielu innymi głosili słowo Pańskie.
|
| (35) Po pewnym czasie powiedział Paweł do Barnaby: "Wróćmy już i zobaczmy, jak się mają bracia we wszystkich miastach, w których głosiliśmy słowo Pańskie".
|
| (36) Barnaba chciał również zabrać Jana, zwanego Markiem
|
| (37) ale Paweł prosił, aby nie zabierał ze sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy.
|
| (38) Doszło do ostrego starcia, tak że się rozdzielili: Barnaba zabrał Marka i popłynął na Cypr,
|
| (39) a Paweł dobrał sobie za towarzysza Sylasa i wyszedł, polecony przez braci łasce Pana.
|
| (40) Przechodził przez Syrię i Cylicję umacniając miejscowe Kościoły.
|
