| (1) W Ikonium weszli tak samo do synagogi żydowskiej i przemawiali, tak że wielka liczba Żydów i pogan uwierzyła.
|
| (2) Ale ci Żydzi, którzy nie uwierzyli, podburzyli i źle usposobili pogan wobec braci.
|
| (3) Pozostali tam dość długi czas i nauczali odważnie, ufni w Pana, który potwierdzał słowo swej łaski cudami i znakami, dokonywanymi przez ich ręce.
|
| (4) I podzielili się mieszkańcy miasta: jedni byli z Żydami, a drudzy z apostołami.
|
| (5) Gdy jednak dowiedzieli się, że poganie i Żydzi wraz ze swymi władzami zamierzają ich znieważyć i ukamienować,
|
| (6) uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe oraz w ich okolice,
|
| (7) i tam głosili Ewangelię.
|
| (8) W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził.
|
| (9) Słuchał on przemówienia Pawła ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia,
|
| (10) zawołał głośno: "Stań prosto na nogach!" A on zerwał się i zaczął chodzić.
|
| (11) Na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: "Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas!"
|
| (12) Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał.
|
| (13) A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramę woły i przyniósł wieńce, i chciał razem z tłumem złożyć ofiarę.
|
| (14) Na wieść o tym apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarli szaty i rzucili się w tłum, krzycząc:
|
| (15) "Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje.
|
| (16) Pozwolił On w dawnych czasach, że każdy naród chodził własnymi drogami,
|
| (17) ale nie przestawał dawać o sobie świadectwa czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca".
|
| (18) Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.
|
| (19) Tymczasem nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje.
|
| (20) Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe.
|
| (21) W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii,
|
| (22) umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego.
|
| (23) Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.
|
| (24) Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii.
|
| (25) Nauczali w Perge, zeszli do Attalii,
|
| (26) a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.
|
| (27) Kiedy przybyli i zebrali [miejscowy] Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.
|
| (28) I dość długi czas spędzili wśród uczniów.
|
