| (1) Gdy król zamieszkał w swoim domu, a Jahwe poskromił wokoło wszystkich jego wrogów,
|
| (2) rzekł król do proroka Natana: "Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie".
|
| (3) Natan powiedział do króla: "Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Jahwe jest z tobą".
|
| (4) Lecz tej samej nocy Jahwe skierował do Natana następujące słowa:
|
| (5) "Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Jahwe: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie?
|
| (6) Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem z Egiptu synów Izraela aż do dziś dnia. Przebywałem w namiocie albo przybytku.
|
| (7) Przez czas, gdy wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego?
|
| (8) A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Jahwe Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem.
|
| (9) I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi.
|
| (10) Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej.
|
| (11) Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Jahwe zapowiedział, że ci zbuduje dom.
|
| (12) Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo.
|
| (13) On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki.
|
| (14) Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich.
|
| (15) Lecz nie cofnę od niego mojej życzliwości, jak ją cofnąłem od Saula, twego poprzednika, którego opuściłem.
|
| (16) Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki".
|
| (17) Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida.
|
| (18) Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Jahwe mówił: "Kimże ja jestem, Panie mój, Jahwe, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mię aż dotąd?
|
| (19) Ale i to jeszcze wydało się Tobie za mało, Panie mój, Jahwe, lecz dałeś zapowiedź o domu sługi swego na daleką przyszłość. I to ma być prawo człowieka Panie mój, Jahwe?
|
| (20) Cóż więcej może powiedzieć do Ciebie Dawid? Ty sam znasz swego sługę, Panie mój, Jahwe.
|
| (21) Przez wzgląd na Twoje słowo i życzenie Twego serca uczyniłeś cale to wielkie dzieło, aby pouczyć swego sługę.
|
| (22) Przeto wielki jesteś, o Jahwe, Boże, nie ma nikogo podobnego Tobie, i nie ma Boga oprócz Ciebie, według tego wszystkiego, co usłyszeliśmy na własne uszy.
|
| (23) I kto jest jak lud Twój, jak Izrael? Czyż jest choć jeden naród na ziemi, którego bóg poszedłby go wybawić jako swój lud, aby zapewnić mu sławę, dla którego dokonywałby wielkich i straszliwych dzieł, wypędzając przed swym ludem narody i bóstwa?
|
| (24) Ustaliłeś dla siebie swój lud izraelski, aby był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty, o Jahwe, stałeś się dla niego Bogiem.
|
| (25) Teraz więc, o Jahwe, Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś,
|
| (26) ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: Jahwe Zastępów jest Bogiem Izraela. A dom Twego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed Tobą.
|
| (27) Tyś bowiem, o Jahwe Zastępów, Boże Izraela, objawił swemu słudze, mówiąc: Zbuduję ci dom. Stąd to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą.
|
| (28) Teraz Ty, o Panie mój, Jahwe, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście,
|
| (29) racz teraz pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, boś Ty, mój Panie, o Jahwe, to powiedział, a dzięki Twojemu błogosławieństwu dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki".
|
