(1) Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: "Oto myśmy kości twoje i ciało.
|
(2) Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś wyprawiał się i powracał na czele Izraela. I Jahwe rzekł do ciebie: "Ty będziesz pasł mój lud — Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela"".
|
(3) Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Jahwe w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.
|
(4) W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści.
|
(5) Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś całym Izraelem i Judą rządził lat trzydzieści trzy.
|
(6) Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: "Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi". Oznaczało to: "Dawid tu nie wejdzie".
|
(7) Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe.
|
(8) Dawid w tym dniu powiedział: "Ktokolwiek pokona Jebusytów, zdobywając przejście podziemne, oraz ślepych i kulawych nienawistnych dla duszy Dawida... [ten będzie wodzem]". Stąd pochodzi powiedzenie: "Ślepiec i kulawy nie wejdą do wnętrza domu".
|
(9) Dawid zamieszkał w twierdzy, którą nazwał Miastem Dawidowym. Zbudował potem mur dokoła: od Millo do wnętrza.
|
(10) Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Jahwe, Bóg Zastępów, był z nim.
|
(11) Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida z drzewem cedrowym, cieślami i murarzami, aby zbudowali Dawidowi pałac.
|
(12) Wtedy Dawid uznał, że Jahwe potwierdził go królem nad Izraelem i że jego władzę królewską wywyższył ze względu na lud swój — Izraela.
|
(13) Po przybyciu z Hebronu Dawid wziął sobie jeszcze nałożnice i żony z Jerozolimy. Urodzili się Dawidowi jeszcze synowie i córki.
|
(14) Oto imiona tych, którzy urodzili się w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon,
|
(15) Jibchar, Eliszua, Nefeg, Jafija,
|
(16) Eliszama, Eliada i Elifelet.
|
(17) Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby pochwycić Dawida. Gdy się Dawid o tym dowiedział, schronił się do twierdzy.
|
(18) Filistyni przybywszy rozciągnęli się w dolinie Refaim.
|
(19) Wtedy Dawid radził się Jahwe: "Czy mam pójść na Filistynów i czy oddasz ich w moje ręce?" A Jahwe odrzekł Dawidowi: "Idź! Z pewnością oddam Filistynów w twoje ręce".
|
(20) Dawid wyruszył do Baal-Perasim i tam ich pokonał. Wtedy rzekł Dawid: "Jahwe rozbił wrogów mych przede mną jak rwąca woda". Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim.
|
(21) [Filistyni] pozostawili tam nawet swoje bożki, a Dawid i jego ludzie zabrali je.
|
(22) I znowu wyruszyli Filistyni i rozciągnęli się na dolinie Refaim.
|
(23) Dawid radził się Jahwe, a On mu odpowiedział: "Nie dokonuj natarcia czołowego, lecz obejdź ich z tyłu i dokonasz natarcia od strony drzew balsamowych.
|
(24) Kiedy zaś posłyszysz odgłosy kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy się pośpiesz wtedy bowiem Jahwe wyjdzie przed tobą, by rozbić wojsko Filistynów".
|
(25) Dawid postąpił tak, jak mu polecił Jahwe, i pokonał Filistynów od Gibeonu aż do Gezer.
|