| (1) Na początku roku, gdy królowie zwykli i wychodzić na wojnę, Dawid wyprawił Joaba i swoje sługi wraz z całym Izraelem. Spustoszyli oni [ziemię] Ammonitów i oblegali Rabba. Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie.
|
| (2) Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna.
|
| (3) Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: "To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chetyty".
|
| (4) Wysłał więc Dawid posłańców, by ją sprowadzili. A gdy przyszła do niego, spał z nią. A ona oczyściła się od swej nieczystości i wróciła do domu.
|
| (5) Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi: "Jestem brzemienna".
|
| (6) Wtedy Dawid wyprawił posłańca do Joaba: "Przyślij do mnie Uriasza Chetytę". Joab posłał więc Uriasza do Dawida.
|
| (7) Kiedy Uriasz do niego przyszedł, Dawid wypytywał się o powodzenie Joaba, ludu i walki.
|
| (8) Następnie rzekł Dawid Uriaszowi: "Wstąp do swojego domu i umyj sobie nogi". Uriasz opuścił pałac królewski, a za nim niesiono dar ze stołu króla.
|
| (9) Uriasz położył się jednak u bramy pałacu królewskiego wraz ze wszystkimi sługami swojego pana, a nie poszedł do własnego domu.
|
| (10) Przekazano wiadomość Dawidowi: "Uriasz nie wstąpił do swego domu". Pytał więc Dawid Uriasza: "Czyż nie wracasz z drogi? Dlaczego nie wstępujesz do własnego domu?"
|
| (11) Uriasz odpowiedział Dawidowi: "Arka, Izrael i Juda przebywają w namiotach, podobnie też i pan mój, Joab, wraz ze sługami mego pana obozują w otwartym polu, a ja miałbym pójść do swojego domu, aby jeść, pić i spać ze swoją żoną? Na życie Jahwe i na twoje, czegoś podobnego nie uczynię".
|
| (12) Dawid więc rzekł do Uriasza: "Pozostań tu jeszcze dziś i jutro, a potem cię wyślę". Uriasz został więc w Jerozolimie w tym dniu. Nazajutrz
|
| (13) Dawid zaprosił go, aby jadł i pił w jego obecności, aż go upoił. Wieczorem poszedł [Uriasz], położył się na swym posłaniu między sługami swojego pana, a do domu swojego nie wstąpił.
|
| (14) Następnego ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza.
|
| (15) W liście napisał: "Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpicie go, aby został ugodzony i zginął".
|
| (16) Joab obejrzawszy miasto, postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam dzielni żołnierze [nieprzyjacielscy].
|
| (17) Ludzie z miasta wypadli i natarli na Joaba. Byli zabici wśród ludu i sług Dawida zginął też Uriasz Chetyta.
|
| (18) Joab przez wysłańców zawiadomił Dawida o całym przebiegu walki.
|
| (19) Posłańcowi dał następujące wyjaśnienie: "Jeśliby po opowiedzeniu królowi całego przebiegu walki do końca
|
| (20) król wpadł w gniew i zapytywał cię: "Dlaczego zbliżyliście się tak do miasta, by toczyć walkę? Czyż nie wiedzieliście, że strzelają z muru?
|
| (21) Kto zabił Abimeleka, syna Jerubbaala? Czyż nie kobieta, która zrzuciła na niego z muru kamień młyński, tak iż umarł w Tebes? Czemuż podchodziliście aż pod mury?" — powiesz: Sługa twój, Uriasz Chetyta, zginął również".
|
| (22) Posłaniec poszedł. Po przybyciu oznajmił Dawidowi wszystko, z czym go Joab posłał. Dawid uniósł się i rzekł do posłańca: "Dlaczego tak zbliżyliście się do miasta, by toczyć walkę? Czy nie wiedzieliście, że będziecie razem z murów? Kto zabił Abimeleka, syna Jerubbaala? Czyż nie kobieta, która zrzuciła na niego z muru kamień młyński, tak iż umarł w Tebes? Czemuż podchodziliście aż pod mury?"
|
| (23) Posłaniec odpowiedział Dawidowi: "Udało im się przemóc nas i wyjść przeciw nam w pole odparliśmy ich aż do bramy.
|
| (24) Tymczasem łucznicy zaczęli strzelać z muru do twych sług. Dlatego to zginęło kilku ze sług królewskich. Zginął też sługa twój, Uriasz Chetyta".
|
| (25) Dawid oznajmił posłańcowi: "Tak powiesz Joabowi: "Nie trap się z tego, co się stało. Miecz dosięga raz tego, raz innego. Bądź wytrwały w walce przeciwko miastu i zniszcz je". Ty sam dodaj mu odwagi".
|
| (26) Żona Uriasza dowiedziawszy się, że Uriasz, jej mąż, umarł, opłakiwała swego pana.
|
| (27) Gdy czas żałoby przeminął, posłał po nią Dawid i sprowadził do swego pałacu. Została jego żona i urodziła mu syna. Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Jahwe.
|
