| (1) Również i królowa Saby usłyszawszy rozgłos o Salomonie przybyła, aby przez roztrząsanie trudnych zagadnień osobiście przekonać się w Jerozolimie o [mądrości] Salomona. [Przybyła] ze świetnym orszakiem i wielbłądami dźwigającymi wonności i bardzo dużo złota oraz drogocennych kamieni. Następnie przyszła do Salomona i odbyła z nim rozmowę o wszystkim, co postanowiła.
|
| (2) Salomon zaś udzielił jej wyjaśnień we wszystkich zagadnieniach przez nią poruszonych. Nie było zagadnienia nieznanego Salomonowi, którego by jej nie wyjaśnił.
|
| (3) Gdy królowa Saby ujrzała całą mądrość Salomona oraz pałac, który zbudował,
|
| (4) jak również zaopatrzenie jego stołu w potrawy i napoje, i mieszkanie jego dworu, stanowiska usługujących mu, jego szaty, jego podczaszych i ich ubiory, i jego całopalenia, które składał w świątyni Jahwe — wówczas doznała zachwytu.
|
| (5) Dlatego przemówiła do króla: "Prawdziwa była wieść, którą usłyszałam w moim kraju o twoich dziełach i o twej mądrości.
|
| (6) Jednak nie dowierzałam ich słowom, dopóki sama nie przyjechałam i nie zobaczyłam na własne oczy, że nawet połowy mi nie opowiedziano o ogromie twej mądrości. Przewyższyłeś pogłoski, które usłyszałam.
|
| (7) Szczęśliwe twoje żony, szczęśliwi twoi słudzy! Oni wciąż stoją przed twoim obliczem i wsłuchują się w twoją mądrość.
|
| (8) Niech będzie błogosławiony twój Bóg, Jahwe, który ciebie upodobał sobie, aby cię osadzić jako króla [oddanego] dla swego Boga, Jahwe, na swoim tronie. Z miłości, jaką twój Bóg żywi względem Izraela, [chcąc] zapewnić mu trwanie na wieki ustanowił cię nad nim królem dla wykonywania prawa i sprawiedliwości!"
|
| (9) Następnie dała królowi sto dwadzieścia talentów złota i bardzo dużo wonności oraz drogocennych kamieni. Nigdy nie było więcej wonności od tych, które królowa Saby dała królowi Salomonowi.
|
| (10) Także słudzy Hurama i słudzy Salomona, którzy przywozili złoto z Ofiru, sprowadzali drewno sandałowe i drogocenne kamienie.
|
| (11) Z tego drewna sandałowego król zrobił podłogi do świątyni Jahwe i do pałacu królewskiego oraz cytry i harfy dla śpiewaków. Takich, jak te, nie widziano przedtem w ziemi judzkiej.
|
| (12) Król Salomon zaś podarował królowej Saby wszystko to, w czym okazała swe upodobanie i czego pragnęła, o wiele więcej nad to, co sama przywiozła królowi. Niebawem wyruszyła w drogę powrotną do swego kraju wraz ze swą świtą.
|
| (13) Waga złota, które co rok dostarczano Salomonowi, wynosiła sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota,
|
| (14) oprócz opłat handlarzy i kupców wędrownych, którzy je wnosili. Wszyscy królowie arabscy i namiestnicy krajowi wnosili złoto i srebro Salomonowi.
|
| (15) Sporządził zatem król Salomon dwieście tarcz z kutego złota, a na każdą tarczę wychodziło sześćset [syklów] kutego złota.
|
| (16) Ponadto trzysta puklerzy z kutego złota, na każdy puklerz wychodziło trzysta [syklów] złota. Umieścił je król w Domu Lasu Libanu.
|
| (17) Następnie król sporządził wielki tron z kości słoniowej, który wyłożył szczerym złotem.
|
| (18) Tron miał sześć stopni i podnóżek ze złota oraz poręcze po obu stronach siedzenia, a przy poręczach stały dwa lwy.
|
| (19) Na sześciu stopniach stało tam po obu stronach dwanaście lwów. Czegoś takiego nie uczyniono w żadnym królestwie.
|
| (20) Wszystkie też naczynia, z których pił król Salomon, były złote, również szczerozłote były wszelkie naczynia Domu Lasu Libanu. Nie było srebra: nie ceniono go w czasach Salomona.
|
| (21) Król bowiem posiadał okręty, które pływały do Tarszisz ze sługami Hurama. Co trzy lata przybywały okręty z Tarszisz, przywożąc złoto i srebro, kość słoniową oraz małpy i pawie.
|
| (22) Dzięki temu król Salomon bogactwem i mądrością przewyższał wszystkich królów ziemi.
|
| (23) Wszyscy więc królowie ziemi udawali się do Salomona, by posłuchać jego mądrości, jaką Bóg obdarzył jego serce.
|
| (24) Każdy zaś z nich składał corocznie swój dar: naczynia srebrne i naczynia złote, szaty czy też zbroje lub wonności, konie albo muły.
|
| (25) Miał więc Salomon cztery tysiące przegród dla koni i rydwanów oraz dwanaście tysięcy jezdnych. Rozmieścił ich w miastach rydwanów i przy królu w Jerozolimie.
|
| (26) Panował on wówczas nad wszystkimi królami od Rzeki aż do ziemi filistyńskiej i aż do granicy Egiptu.
|
| (27) Srebra zaś król złożył w Jerozolimie tyle, ile kamieni, a cedrów — ile sykomor na Szefeli.
|
| (28) Wywożono też dla Salomona konie z Musri i ze wszystkich krajów.
|
| (29) A czyż pozostałe dzieje Salomona, od pierwszych do ostatnich, nie są opisane w Kronice Proroka Natana i w Proroctwie Achiasza z Szilo, i w Widzeniu "Widzącego" Jeddo w sprawie Jeroboama, syna Nebata?
|
| (30) Królował zatem Salomon w Jerozolimie nad całym Izraelem w ciągu czterdziestu lat.
|
| (31) Spoczął Salomon przy swoich przodkach i pochowano go w Mieście Dawida, swego ojca. A jego syn Roboam został w jego miejsce królem.
|
