| (1) Lud kraju wziął Joachaza, syna Jozjasza, i ustanowił go królem w miejsce jego ojca w Jerozolimie.
|
| (2) W chwili objęcia rządów Joachaz miał dwadzieścia trzy lata, a trzy miesiące rządził w Jerozolimie.
|
| (3) Król egipski usunął go, [by nie panował] w Jerozolimie, i nałożył na kraj daninę w wysokości stu talentów srebra i jednego talentu złota.
|
| (4) Następnie król egipski ustanowił nad Judą i Jerozolimą jego brata Eliakima i zmienił mu imię na Jojakim, a jego brata Joachaza pojmał Neko i zaprowadził do Egiptu.
|
| (5) W chwili objęcia rządów Jojakim miał dwadzieścia pięć lat i rządził jedenaście lat w Jerozolimie. Czynił on to, co jest złe w oczach swego Boga, Jahwe.
|
| (6) Przeciw niemu wyruszył Nabuchodonozor, król babiloński, zakuł go w podwójne kajdany z brązu, by uprowadzić do Babilonu.
|
| (7) Wywiózł też Nabuchodonozor do Babilonu część naczyń świątyni Jahwe i złożył je w swym pałacu w Babilonie.
|
| (8) Pozostałe zaś dzieje Jojakima, obrzydliwości, jakie popełnił, i to, co znaleziono przeciw niemu, zostało zapisane w Księdze Królów Izraela i Judy. Syn jego Jechoniasz został w jego miejsce królem.
|
| (9) W chwili objęcia rządów Jechoniasz miał osiemnaście lat, a rządził w Jerozolimie trzy miesiące i dziesięć dni. Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe.
|
| (10) Z początkiem roku Nabuchodonozor posłał po niego i kazał go uprowadzić do Babilonu wraz z drogocennymi naczyniami świątyni Jahwe, a w jego miejsce ustanowił królem jego brata Sedecjasza.
|
| (11) W chwili objęcia rządów Sedecjasz miał dwadzieścia jeden lat i rządził jedenaście lat w Jerozolimie.
|
| (12) Czynił to, co jest złe w oczach swego Boga, Jahwe, i nie chciał się ukorzyć przed Jeremiaszem prorokiem, [posłanym] przez usta Jahwe.
|
| (13) Nadto zbuntował się przeciw królowi Nabuchodonozorowi, któremu na Boga zaprzysiągł wierność. Uczynił on kark swój twardym, a serce nieustępliwym, aby nie nawrócić się do Boga Izraela, Jahwe.
|
| (14) Również wszyscy naczelnicy Judy, kapłani i lud, mnożyli nieprawości, naśladując wszelkie obrzydliwości narodów pogańskich i bezczeszcząc świątynię, którą Jahwe poświęcił w Jerozolimie.
|
| (15) Bóg ich ojców, Jahwe, bez wytchnienia wysyłał do nich swoich posłańców, albowiem litował się nad swym ludem i nad swym mieszkaniem.
|
| (16) Oni jednak szydzili z Bożych wysłanników, lekceważyli ich słowa i wyśmiewali się z Jego proroków, aż wzmógł się gniew Jahwe na Jego naród do tego stopnia, iż nie było już ocalenia.
|
| (17) Sprowadził wtedy przeciw nim króla chaldejskiego, który wyciął mieczem ich młodzieńców wewnątrz świątyni i nie ulitował się ani nad młodzieńcem, ani nad dziewicą, ani nad starcem, ani nad siwą głową. [Bóg] wszystko oddał w jego ręce.
|
| (18) Wszystkie naczynia świątyni Bożej tak wielkie, jak i małe, wraz ze skarbami domu Jahwe, ze skarbami króla i jego książąt wywiózł do Babilonu.
|
| (19) Spalili też [Chaldejczycy] świątynię Bożą i zburzyli mury Jerozolimy, wszystkie jej pałace spalili ogniem i wzięli się do niszczenia wszystkich kosztownych sprzętów.
|
| (20) Ocalałą spod miecza resztę [król] uprowadził do Babilonu i stali się niewolnikami jego i jego synów aż do nadejścia panowania perskiego.
|
| (21) I tak się spełniło słowo Jahwe wypowiedziane przez usta Jeremiasza: "Dokąd kraj nie wywiąże się ze swych szabatów, będzie leżał odłogiem przez cały czas swego zniszczenia, to jest przez siedemdziesiąt lat".
|
| (22) Aby się spełniło słowo Jahwe z ust Jeremiasza, pobudził Jahwe ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku [jego panowania], tak iż obwieścił on również na piśmie w całym państwie swoim, co następuje:
|
| (23) "Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie państwa ziemi dał mi Jahwe, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu dom w Jerozolimie, w Judzie. Jeśli z całego ludu Jego jest między wami jeszcze ktoś, to niech Bóg jego będzie z nim a niech idzie!"
|
