| (1) Jozjasz obchodził w Jerozolimie Paschę na cześć Jahwe dnia czternastego miesiąca pierwszego ofiarowano baranka paschalnego.
|
| (2) Wyznaczył wówczas kapłanom ich stanowiska i dodał im odwagi do służby w świątyni Jahwe.
|
| (3) Rzekł potem do lewitów, nauczających całego Izraela, poświęconych dla Jahwe: złóżcie arkę świętą w świątyni, którą wybudował Salomon, syn Dawida, króla Izraela. Nie potrzeba jej już dźwigać na barkach. Teraz służyć będziecie waszemu Bogu, Jahwe, i Jego ludowi — Izraelowi.
|
| (4) Rozstawcie się według rodów, podzieleni według waszych zmian, według rozporządzenia Dawida, króla izraelskiego, i przepisu jego syna Salomona.
|
| (5) Stawajcie w przybytku do rozporządzenia grup utworzonych według rodów — dla waszych braci i synów ludu — jeden oddział lewitów dla każdego rodu.
|
| (6) Ofiarujcie Paschę, oczyśćcie się i bądźcie gotowi służyć waszym braciom zgodnie z nakazem Jahwe, danym za pośrednictwem Mojżesza".
|
| (7) Jozjasz postarał się o wiele drobnego bydła dla synów ludu: około trzydzieści tysięcy baranów i koźląt jako ofiary paschalne dla wszystkich tam obecnych, a ponad trzydzieści tysięcy dużego bydła. Wszystko to pochodziło z dóbr królewskich.
|
| (8) Także jego naczelnicy złożyli dobrowolnie ofiary dla ludu, dla kapłanów i dla lewitów. Chilkiasz, Zachariasz i Jechiel, przełożeni świątyni Bożej, ofiarowali kapłanom dwa tysiące sześćset baranów paschalnych i trzysta wołów.
|
| (9) A Konaniasz ze swymi braćmi Szemajaszem i Netaneelem oraz Chaszabiasz, Jejel i Jozabad, przełożeni lewitów, ofiarowali lewitom jako żertwy paschalne pięć tysięcy baranków i pięćset wołów.
|
| (10) Gdy służba Boża była już przygotowana, kapłani stanęli na swoim miejscu, a lewici w swoich zmianach według rozkazu królewskiego.
|
| (11) Ofiarowali oni Paschę kapłani wylewali krew, a tymczasem lewici odzierali żertwy ze skóry.
|
| (12) Potem oddzielili części przeznaczone na całopalenie, wręczając je grupom utworzonym według rodów, synom ludu, aby je złożono w ofierze dla Jahwe, jak napisane jest w księdze Mojżesza. Podobnie uczyniono i z dużym bydłem.
|
| (13) Upiekli następnie [baranka] paschalnego na ogniu, według przepisu, a inne ofiary przygotowali w garnkach, kotłach i rondlach i roznosili je pośpiesznie wszystkim synom ludu.
|
| (14) W końcu przygotowali posiłek sobie i kapłanom, kapłani bowiem — jako synowie Aarona — byli zajęci składaniem całopaleń i tłuszczu aż do nocy. Dlatego to lewici przygotowali posiłek sobie i kapłanom, synom Aarona.
|
| (15) Śpiewacy, synowie Asafa, znajdowali się na swych stanowiskach zgodnie z poleceniem Dawida, Asafa, Hemana i Jedutuna, "Widzącego" królewskiego. Odźwierni czuwali przy każdej bramie. Nie potrzebowali oni odchodzić od swej pracy, ponieważ bracia ich lewici przygotowywali im posiłek.
|
| (16) Tak to ustalona została w owym dniu cała służba Jahwe, aby obchodzić Paschę i składać całopalenia na ołtarzu Jahwe według polecenia króla Jozjasza.
|
| (17) Izraelici obecni tam w tym czasie obchodzili Paschę, to jest uroczystość Przaśników, przez siedem dni.
|
| (18) Nie obchodzono tak Paschy w Izraelu od czasu proroka Samuela i żaden z królów izraelskich nie obchodził tak Paschy, jak ją obchodził Jozjasz, kapłani i lewici, i cały Juda, i Izrael, który się tam znajdował, i mieszkańcy Jerozolimy.
|
| (19) Pascha ta obchodzona była w osiemnastym roku rządów Jozjasza.
|
| (20) Po tym wszystkim, co Jozjasz uczynił dla odnowienia świątyni, król egipski, Neko, wyruszył, aby walczyć pod Karkemisz nad Eufratem. Jozjasz wyszedł przeciw niemu.
|
| (21) Lecz tamten wysłał do niego posłów, aby mu powiedzieli: "Cóż jest między mną a tobą, królu judzki, nie przeciw tobie ciągnę dzisiaj, ale przeciw domowi, z którym jestem w walce. Bóg mi rzekł, abym się pospieszył. Nie sprzeciwiaj się więc Bogu, który jest ze mną, aby cię nie zniszczył".
|
| (22) Jozjasz jednak nie odwrócił się od niego i postanowił z nim walczyć. Nie usłuchał słów Neko, pochodzących z ust Bożych, i wystąpił do walki na równinie Megiddo.
|
| (23) Wtedy to łucznicy trafili strzałami króla Jozjasza, który rzekł swoim sługom: "Wyprowadźcie mnie, bo jestem ciężko ranny".
|
| (24) Wyciągnęli go jego słudzy z rydwanu i posadzili na drugim wozie, który do niego należał, i zawieźli do Jerozolimy, gdzie umarł. Pogrzebano go w grobowcach jego przodków. Cały Juda i Jerozolima opłakiwali Jozjasza.
|
| (25) Jeremiasz ułożył tren o Jozjaszu, który wszyscy śpiewacy i śpiewaczki wykonują jeszcze po dziś dzień w swoich lamentacjach nad Jozjaszem. I to stało się zwyczajem w Izraelu. Oto zapisane są one w Lamentacjach.
|
| (26) Pozostałe zaś dzieje Jozjasza, jego czyny pobożne, zgodne z tym, co napisane jest w Prawie Jahwe,
|
| (27) jego dzieła pierwsze i ostatnie są zapisane w Księdze Królów izraelskich i judzkich.
|
