| (1) W chwili objęcia rządów Joasz miał i siedem lat i panował czterdzieści lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Sibia, z Beer-Szeby.
|
| (2) Joasz czynił to, co było słuszne w oczach Jahwe, przez wszystkie dni życia kapłana Jojady.
|
| (3) Jojada dobrał mu dwie żony, tak iż miał on synów i córki.
|
| (4) Potem powstał w sercu Joasza zamiar, aby odnowić świątynię Jahwe.
|
| (5) Zebrał więc kapłanów i lewitów i rozkazał im: "Wyjdźcie do miast Judy i zbierajcie od całego Izraela pieniądze na coroczne odnowienie świątyni waszego Boga. Pośpieszcie się z tą sprawą". Lewici jednak się nie śpieszyli.
|
| (6) Król więc przywołał ich zwierzchnika, Jojadę, i rzekł mu: "Dlaczego nie domagałeś się od lewitów, aby przynieśli z Judy i z Jerozolimy podatek na rzecz Namiotu Świadectwa, który Mojżesz, sługa Jahwe, nałożył na całą społeczność Izraela?
|
| (7) Bezbożna bowiem Atalia i jej synowie włamali się do świątyni Bożej i wszystkie przedmioty świątyni Jahwe uczynili własnością Baalów".
|
| (8) Ponadto rozkazał król, aby sporządzono jedną skrzynię i umieszczono ją w bramie świątyni Jahwe na zewnątrz.
|
| (9) I ogłoszono w Judzie i w Jerozolimie, żeby przynosić dla Jahwe podatek, który Mojżesz, sługa Boży, nałożył na Izraela na pustyni.
|
| (10) Uradowali się więc wszyscy naczelnicy i cały lud tak, iż przynosili [pieniądze] i wrzucali do skrzyni, aż ją napełnili.
|
| (11) Co pewien czas, kiedy zauważono, iż dużo jest pieniędzy, lewici przenosili skrzynię pod nadzór królewski, następnie sekretarz króla i nadzorca z ramienia arcykapłana opróżniali skrzynię. Potem odnoszono ją na miejsce. Tak czyniono codziennie, zebrano więc mnóstwo pieniędzy.
|
| (12) Król i Jojada dawali je kierownikom robót około świątyni Jahwe. Przy odnawianiu i umacnianiu świątyni Jahwe byli zajęci murarze i cieśle oraz kowale i brązownicy.
|
| (13) Robotnicy przystąpili do dzieła i dzięki pracy ich rąk odnawianie posuwało się naprzód. Naprawili zatem świątynię Bożą według jej planu i wzmocnili ją.
|
| (14) Kiedy to ukończyli, przynieśli resztę pieniędzy do króla i Jojady, za które sporządzono sprzęty dla świątyni Jahwe: naczynia do służby Bożej i składania ofiar, czasze i inne naczynia złote i srebrne. Codziennie przez wszystkie dni Jojady składano całopalenia w świątyni Jahwe.
|
| (15) Potem zestarzał się Jojada i syty życia zmarł mając lat sto trzydzieści.
|
| (16) Pogrzebali go w Mieście Dawidowym razem z królami, albowiem dobrze czynił w Izraelu i względem Boga, i względem Jego świątyni.
|
| (17) Po śmierci Jojady przybyli naczelnicy judzcy i oddali pokłon królowi. Król ich wtedy usłuchał.
|
| (18) Opuścili więc świątynię Boga swego, Jahwe, i zaczęli czcić aszery oraz posągi. Wskutek ich winy zapłonął gniew [Boży] nad Judą i nad Jerozolimą.
|
| (19) Posyłał więc [Jahwe] do nich proroków, aby ich nawrócili do Jahwe i napominali, oni jednak ich nie słuchali.
|
| (20) Wtedy duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jojady, który stanął przed ludem i rzeki: "Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Jahwe? Dlatego się wam nie szczęści! Ponieważ opuściliście Jahwe i On was opuści".
|
| (21) Lecz oni sprzysięgli się przeciw niemu i ukamienowali go z rozkazu króla na dziedzińcu świątyni Jahwe.
|
| (22) Król Joasz zapomniał już o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu ojciec Zachariasza, Jojada, i zabił syna. Kiedy zaś ten umierał, zawołał: "Oby Jahwe to widział i pomścił, i za to zażądał sprawy!"
|
| (23) I oto jeszcze w ciągu tego roku wyruszyło przeciw niemu wojsko Syryjczyków. Wkroczywszy do Judy i do Jerozolimy, wyniszczyli z ludu wszystkich jego naczelników, a całą swą zdobycz wysłali do króla Damaszku.
|
| (24) Choć wojsko syryjskie weszło z małą liczbą żołnierzy, Jahwe jednak oddał mu w ręce wielkie mnóstwo wojska, ponieważ [mieszkańcy Judy] opuścili Boga swych ojców, Jahwe. I tak wykonało ono wyrok na Joaszu.
|
| (25) Kiedy się od niego oddalili, pozostawiając go ciężko chorym, słudzy jego uknuli spisek przeciw niemu, aby pomścić krew syna kapłana Jojady. I zabili go na jego łóżku. Zmarł i został pochowany w Mieście Dawidowym, ale nie złożono go w grobach królewskich.
|
| (26) Spiskowcami przeciw niemu byli: Zabad, syn Ammonitki Szimeat, i Jozabad, syn Moabitki Szimrit.
|
| (27) O jego zaś synach, wielkości podatku i odbudowie świątyni Bożego domu zapisano w Komentarzu do Księgi Królów. A syn jego, Amazjasz, został w jego miejsce królem.
|
