| (1) W siódmym roku Jojada nabrał otuchy i wciągnął do spisku setników: Azariasza, syna Jerochama, Izmaela, syna Jochanana, Azariasza, syna Obeda, Maasejasza, syna Adajasza, i Elisafata, syna Zikriego.
|
| (2) Obeszli oni ziemię Judy i zebrali lewitów ze wszystkich miast judzkich oraz naczelników rodów izraelskich, a potem przyszli do Jerozolimy.
|
| (3) Całe to zgromadzenie zawarło układ z królem w świątyni Bożej. Wtedy rzekł im [Jojada]: "Oto syn króla. Niech króluje, jak zapowiedział Jahwe o potomkach Dawida.
|
| (4) Oto rozkaz, który macie wykonać. Trzecia część z was — kapłanów, lewitów i podejmujących służbę w szabat, niech stanie na straży progów
|
| (5) jedna trzecia — przy pałacu królewskim, a jedna trzecia — przy Bramie Fundamentów, a cały lud na dziedzińcach świątyni Jahwe.
|
| (6) Niech nie wejdzie nikt do świątyni Jahwe z wyjątkiem kapłanów i usługujących lewitów. Oni mogą wejść, albowiem są poświęceni, a cały Jud niech strzeże Bożych zarządzeń.
|
| (7) Niech lewici otoczą króla w krąg, każdy z bronią w ręku. A kto by chciał wejść do świątyni, niech zginie! Bądźcie przy królu, dokądkolwiek się uda".
|
| (8) Lewici więc i wszyscy z Judy wykonali wszystko tak, jak im rozkazał kapłan Jojada. Każdy wziął swoich ludzi, tak tych, co podejmują służbę w szabat, jak tych, co w szabat z niej schodzą, albowiem kapłan Jojada nie zwolnił zmian do domu.
|
| (9) Kapłan zaś Jojada wręczył setnikom włócznie, tarcze i puklerze króla Dawida, które były w świątyni Bożej.
|
| (10) Następnie rozstawił cały lud z bronią w ręku dokoła króla wzdłuż świątyni od węgła południowego aż do węgła północnego przed ołtarzem i świątynią.
|
| (11) Wówczas wyprowadzono syna króla i włożono na niego diadem i Świadectwo, i ogłoszono go królem. Namaścili go Jojada i jego synowie. Wołano też: "Niech żyje król!"
|
| (12) Atalia słysząc wrzawę ludu, cisnącego się i wysławiającego króla, udała się do ludu, do świątyni Jahwe.
|
| (13) Spojrzała, a oto król stoi przy kolumnie przy wejściu, a dowódcy i trąby naokoło króla cały lud kraju raduje się i dmie w trąby, śpiewacy z instrumentami muzycznymi prowadzą śpiewy pochwalne. Atalia więc rozdarła szaty i zawołała: "Spisek, spisek!"
|
| (14) Wtedy kapłan Jojada wydał rozkaz setnikom dowodzącym wojskiem, mówiąc im: "Wyprowadźcie ją ze świątyni poza szeregi, a gdyby ktoś za nią szedł, niech zginie od miecza". Kapłan bowiem mówił: "Nie zabijajcie jej w świątyni Jahwe".
|
| (15) Pochwycono ją, gdy dochodziła do wejścia do pałacu królewskiego przy Bramie Końskiej, i tam ją zabito.
|
| (16) Wówczas Jojada zawarł przymierze między Jahwe a całym ludem i królem, aby byli ludem Jahwe.
|
| (17) Po czym cały lud kraju wyruszył do świątyni Baala i zburzył ją. Ołtarze jego i posągi potłuczono, a Mattana, kapłana Baala, zabito przed ołtarzami.
|
| (18) I Jojada ustanowił straż dla świątyni Jahwe z kapłanów i lewitów, których Dawid podzielił na zmiany dla świątyni Jahwe, aby składali dla Jahwe całopalenia, jak napisano w prawie Mojżeszowym, wśród wesela i śpiewów, według rozporządzeń Dawida.
|
| (19) Ustanowił też odźwiernych przy bramach świątyni Jahwe, aby przypadkiem nie wszedł tam ktoś nieczysty.
|
| (20) Następnie wziął setników, wielmożów, rządców ludu oraz cały lud kraju i wyprowadził króla ze świątyni. Potem wkroczyli przez Bramę Wyższą do pałacu królewskiego i posadzili króla na tronie królestwa.
|
| (21) Cały lud kraju radował się, a miasto zażywało spokoju. Atalię zaś zabito mieczem.
|
