| (1) W trzydziestym szóstym roku panowania Asy powstał przeciw Judzie Basza, król Izraela. Zaczął umacniać on Rama, aby nikomu nie dać wychodzić i wchodzić do króla judzkiego — Asy.
|
| (2) Wobec tego Asa wziął srebro i złoto ze skarbów świątyni Jahwe i pałacu królewskiego i posłał je przebywającemu w Damaszku królowi syryjskiemu, Ben-Hadadowi, z tymi słowami:
|
| (3) "Trwa przymierze między mną i tobą, jak było między moim ojcem i twoim. Oto posyłam ci srebro i złoto. Wyrusz i zerwij swoje przymierze z Baszą, królem Izraela, a wtedy odstąpi ode mnie".
|
| (4) Ben-Hadad posłuchał króla Asy i posłał dowódców swego wojska na miasta izraelskie. Napadli oni na Ijjon, Dan i Abel-Maim oraz na wszystkie miasta-spichlerze Neftalego.
|
| (5) Gdy tylko Basza dowiedział się o tym, zaniechał umacniania Rama i zawiesił swoją pracę.
|
| (6) Wtedy król Asa zgromadził całego Judę, aby zabrali z Rama kamienie i drewno, z którego poprzednio budował Basza, i użył je do umocnienia nimi Geba i Mispa.
|
| (7) W tym to czasie przyszedł do Asy, króla Judy, "Widzący" Chanani i rzekł do niego: "Ponieważ oparłeś się na królu syryjskim, a nie na twoim Bogu, Jahwe, dlatego wymknie się z twojej ręki wojsko króla syryjskiego.
|
| (8) Czyż Kuszyci i Libijczycy nie byli wielką potęgą dzięki rydwanom i bardzo licznym jeźdźcom? A jednak, gdy się oparłeś na Jahwe, oddał ich w twoje ręce.
|
| (9) Albowiem oczy Jahwe obiegają całą ziemię, by wspierać tych, którzy mają wobec Niego serce szczere. Postąpiłeś nierozsądnie tym razem, i dlatego odtąd będziesz miał walki".
|
| (10) Rozgniewał się wtedy Asa na "Widzącego" i wtrącił go do więzienia, ponieważ jego słowa doprowadziły go do gniewu. Uciskał też Asa w tym czasie niektórych z ludu.
|
| (11) Początkowe zaś i późniejsze dzieje Asy zapisane są wszystkie w Księdze Królów judzkich i izraelskich.
|
| (12) W trzydziestym dziewiątym roku swego panowania rozchorował się Asa na nogi i cierpiał bardzo, jednakże nawet w swej chorobie szukał nie Jahwe, lecz lekarzy.
|
| (13) Spoczął następnie Asa ze swymi przodkami i zmarł w czterdziestym pierwszym roku swego panowania.
|
| (14) Pogrzebano go potem w jego grobie, który wykuł sobie w Mieście Dawidowym. Złożono go na łożu wypełnionym pachnidłami i maściami, przygotowanymi według sztuki aptekarskiej, i spalono mu bardzo wiele kadzidła.
|
