| (1) Gdy się utwierdziło i umocniło panowanie Roboama, opuścił on Prawo Jahwe, a z nim cały Izrael.
|
| (2) W piątym roku króla Roboama nadciągnął Sziszak, król egipski, przeciw Jerozolimie, albowiem [mieszkańcy jej] okazali niewierność wobec Jahwe.
|
| (3) [Nadciągnął] z tysiącem dwustu rydwanami i z sześćdziesięciu tysiącami jeźdźców oraz niezliczonym tłumem ludzi, którzy z nim wyszli z Egiptu: z Libijczykami, Sukkijczykami i Kuszytami.
|
| (4) I zdobył on warowne miasta Judy i doszedł aż do Jerozolimy.
|
| (5) Wtedy to prorok Szemajasz udał się do Roboama i książąt judzkich, którzy się wycofali przed Sziszakiem do Jerozolimy, i rzekł im: "Tak mówi Jahwe: Wyście mnie porzucili i ja także porzuciłem was w ręce Sziszaka".
|
| (6) Upokorzyli się wtedy książęta Izraela wraz z królem i rzekli: "Sprawiedliwy jest Jahwe".
|
| (7) Widząc ich upokorzenie, Jahwe skierował te słowa do Szemajasza: "Ponieważ upokorzyli się, nie zniszczę ich i ześlę niebawem ocalenie, i mój gniew nie wyleje się na Jerozolimę za pośrednictwem Sziszaka.
|
| (8) Staną się jednak jego sługami, aby poznali różnicę między służbą u mnie a służbą królestwom [innych] ziem".
|
| (9) Nadciągnął więc król egipski, Sziszak, przeciw Jerozolimie i zabrał kosztowności świątyni Jahwe oraz kosztowności pałacu królewskiego wszystko to zabrał. Zabrał również złote tarcze, które sporządził Salomon.
|
| (10) Wobec tego król Roboam zamiast nich sporządził tarcze z brązu i powierzył je dowódcom straży pilnującej wejścia do pałacu królewskiego.
|
| (11) Odtąd za każdym razem, kiedy król wchodził do świątyni Jahwe, wchodziła straż, wnosiła je, a potem odnosiła do zbrojowni straży.
|
| (12) Gdy [król] się upokorzył, odwrócił się od niego gniew Jahwe i nie zniszczył go całkowicie. Zresztą i w Judzie były rzeczy dobre.
|
| (13) Umocnił się więc król Roboam w Jerozolimie i panował. Kiedy został królem, miał lat czterdzieści jeden, a siedemnaście lat panował w Jerozolimie, w mieście, które wybrał Jahwe ze wszystkich pokoleń izraelskich, aby tam umieścić swe imię. Jego matce było na imię Naama, Ammonitka.
|
| (14) Jednakże postępował źle, albowiem nie skłonił swego serca, aby szukać Jahwe.
|
| (15) A czyż dzieje Roboama, od pierwszych do ostatnich, nie są opisane w Dziejach proroka Szemajasza i "Widzącego" Iddo, w porządku rodowodu? Walki zaś Roboama z Jeroboamem trwały przez cały czas.
|
| (16) Po czym spoczął Roboam przy swoich przodkach i pogrzebany został w Mieście Dawidowym, a syn jego Abiasz został w jego miejsce królem.
|
