| (1) Za jego czasu Nabuchodonozor, król Babilonu, ruszył do wojny. Jojakim był mu poddany przez trzy lata, następnie na nowo zbuntował się przeciwko niemu.
|
| (2) Wtedy Jahwe wysłał przeciw niemu oddziały Chaldejczyków, oddziały Syryjczyków, oddziały Moabitów, oddziały Ammonitów — wysłał ich przeciw Judzie, aby go zniszczyć zgodnie ze słowem, które Jah we wypowiedział przez sługi swoje, proroków.
|
| (3) Jedynie z powodu gniewu Jahwe przyszło to na Judę po to, by go odrzucić od oblicza Jego skutkiem grzechów Manassesa, odpowiednio do wszystkiego, co popełnił.
|
| (4) A także skutkiem krwi niewinnej, którą wylał, topiąc Jerozolimę w niewinnej krwi, Jahwe już nie chciał przebaczyć.
|
| (5) A czyż pozostałe dzieje Jojakima i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
|
| (6) I spoczął Jojakim ze swymi przodkami, a syn jego, Jojakin, został w jego miejsce królem.
|
| (7) Król egipski już odtąd nie wychodził ze swego kraju, ponieważ król babiloński podbił wszystko, co należało do króla egipskiego, od Potoku Egipskiego aż do rzeki Eufratu.
|
| (8) W chwili objęcia władzy Jojakin miał osiemnaście lat i panował w Jerozolimie trzy miesiące. Matce jego było na imię Nechuszta — córka Elnatana z Jerozolimy.
|
| (9) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe, zupełnie tak, jak jego ojciec.
|
| (10) W owym czasie słudzy Nabuchodonozora, króla babilońskiego, wyruszyli przeciw Jerozolimie i obiegli miasto.
|
| (11) Nabuchodonozor, król babiloński, stanął pod miastem, podczas gdy słudzy jego oblegali je.
|
| (12) Wtedy Jojakin, król judzki, wyszedł ku królowi babilońskiemu wraz ze swoją matką, swymi sługami, książętami i dworzanami. A król babiloński pojmał go w ósmym roku swego panowania.
|
| (13) Również zabrał stamtąd wszystkie skarby świątyni Jahwe i skarby pałacu królewskiego. Połamał wszystkie przedmioty złote, które wykonał Salomon, król izraelski, dla świątyni Jahwe — tak jak przepowiedział Jahwe.
|
| (14) I przesiedlił w niewolę całą Jerozolimę, mianowicie wszystkich książąt i wszystkich dzielnych wojowników, dziesięć tysięcy pojmanych, oraz wszystkich kowali i ślusarzy. Pozostała jedynie najuboższa ludność kraju.
|
| (15) Przesiedlił też Jojakina do Babilonu. Także matkę króla, żony króla, jego dworzan i możnych kraju zabrał do niewoli z Jerozolimy do Babilonu.
|
| (16) Wszystkich ludzi znacznych w liczbie siedmiu tysięcy, kowali i ślusarzy w liczbie tysiąca, wszystkich wojowników król babiloński uprowadził do niewoli, do Babilonu.
|
| (17) W jego zaś miejsce król babiloński ustanowił królem jego stryja, Mattaniasza, zmieniając jego imię na Sedecjasz.
|
| (18) W chwili objęcia władzy Sedecjasz miał dwadzieścia jeden lat i panował jedenaście lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Chamutal — córka Jeremiasza z Libny.
|
| (19) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe, zupełnie tak, jak Jojakin.
|
| (20) Prawdziwie, z powodu gniewu Jahwe przyszło to na Jerozolimę i na Judę, tak iż w końcu odrzucił ich od oblicza swego. Sedecjasz zbuntował się przeciw królowi babilońskiemu.
|
