| (1) Wtedy król polecił przez posłów, by ze brała się koło niego cała starszyzna Judy i Jerozolimy.
|
| (2) I wszedł król do świątyni Jahwe, a wraz z nim wszyscy ludzie z Judy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani i prorocy oraz cały lud od najmniejszych aż do największych. Odczytał dla ich uszu całą treść księgi przymierza, znalezionej w świątyni Jahwe.
|
| (3) Następnie król stanął przy kolumnie i zawarł przymierze przed obliczem Jahwe, że pójdą za Jahwe, że będą przestrzegali Jego poleceń, przykazań i praw całym sercem i całą duszą, że w czyn zamienią słowa tego przymierza, spisane w tejże księdze. I cały lud przystąpił do przymierza.
|
| (4) Następnie król wydał rozkaz arcykapłanowi Chilkiaszowi, kapłanom drugiego rzędu oraz strażnikom progów, aby usunęli ze świątyni Jahwe wszystkie przedmioty sporządzone dla Baala, Aszery i całego wojska niebieskiego. Kazał je spalić na zewnątrz Jerozolimy, na polach nad Cedronem, a popiół z nich zanieść do Betel.
|
| (5) Zniósł kapłanów pogańskich, których ustanowili królowie judzcy i którzy składali ofiary kadzielne na wyżynach, w miastach Judy i w okolicach Jerozolimy, oraz tych, którzy składali ofiary kadzielne Baalowi, słońcu, księżycowi, gwiazdozbiorom i całemu wojsku niebieskiemu.
|
| (6) Usunął aszerę ze świątyni Jahwe, na zewnątrz Jerozolimy do doliny Cedronu i spalił ją w dolinie Cedronu, starł na popiół i rzucił popiół jej na groby pospolitego ludu.
|
| (7) Zburzył domy osób uprawiających nierząd sakralny w świątyni Jahwe, gdzie kobiety przędły zasłony dla Aszery.
|
| (8) Kazał zgromadzić się wszystkim kapłanom z miast Judy i splugawił wyżyny, gdzie ci kapłani składali ofiary — od Geba aż do Beer-Szeby. Zniszczył chram Kozłów, który znajdował się u wejścia do Bramy Jozuego, rządcy miasta, po lewej stronie, gdy wchodzi się do Bramy Miejskiej.
|
| (9) Jednakże kapłanom wyżyn nie wolno było przystępować do ołtarza Jahwe w Jerozolimie, wyjąwszy, że mogli jeść chleby przaśne wśród swoich braci.
|
| (10) Następnie splugawił Palenisko-Zgrozę w Dolinie Synów Hinnoma, aby już nikt odtąd nie przeprowadzał swego syna lub swojej córki przez ogień na cześć Molocha.
|
| (11) Kazał usunąć konie, które królowie judzcy poświęcili Słońcu u wejścia do świątyni Jahwe, blisko mieszkania eunucha Netanmeleka, które było w obrębie podworca, i spalił w ogniu rydwan słoneczny.
|
| (12) Ołtarze zaś na tarasie górnej izby Achaza, które zrobili królowie Judy, oraz ołtarze, które zrobił Manasses w obydwóch dziedzińcach świątyni Jahwe — król zburzył i wyrwał stamtąd, a proch ich wrzucił do doliny Cedronu.
|
| (13) Nadto król splugawił wyżyny, które stały naprzeciw Jerozolimy, na południe od Góry Oliwnej, i które Salomon, król izraelski, zbudował dla Asztarty — ohydy Sydończyków, dla Kemosza — ohydy Moabitów, i dla Milkoma — obrzydliwości Ammonitów.
|
| (14) Połamał stele i wyciął aszery, a miejsca ich zarzucił kośćmi ludzkimi.
|
| (15) Nawet ołtarz będący w Betel — wyżynę utworzoną przez Jeroboama, syna Nebata, który wciągnął Izraela do grzechu — zburzył również ten ołtarz i wyżynę, potłukł jej kamienie, starł na proch, spalił też aszerę.
|
| (16) Jozjasz rozglądnął się i ujrzał grobowce, które były tam na górze. Polecił zabrać kości z grobowców i spalił na ołtarzu, aby go splugawić — zgodnie z wyrokiem Jahwe, obwieszczonym przez męża Bożego, który przepowiedział owe sprawy.
|
| (17) Zapytał dalej: "Co to za pomnik tu widzę?" Odpowiedzieli mu ludzie z miasta: "To grobowiec męża Bożego, co przyszedł z Judy i zapowiedział te sprawy, które ty wykonujesz nad grobowcem w Betel".
|
| (18) On zaś rzekł: "Zostawcie go w spokoju! Niech nikt nie rozrzuca jego kości". Pozostawiono więc kości jego nietknięte, razem z kośćmi proroka, który przyszedł z Samarii.
|
| (19) Jozjasz usunął również wszystkie przybytki wyżyn, które zbudowali królowie Izraela we wszystkich miejscowościach Samarii, aby pobudzić Jahwe do gniewu. I postąpił z nimi zupełnie tak, jak w Betel.
|
| (20) Wszystkich zaś kapłanów wyżyn, którzy tam byli, zabił nad ołtarzami i palił kości ludzkie na nich. Następnie wrócił do Jerozolimy.
|
| (21) Król wydał całemu ludowi następujący rozkaz: "Świętujcie Paschę na cześć waszego Boga, Jahwe, jak jest napisane w tejże księdze przymierza".
|
| (22) Naprawdę, nie obchodzono takiej Paschy, jak ta, od dni sędziów, którzy rządzili Izraelem, i podczas całego okresu królów Izraela i królów Judy.
|
| (23) Dopiero w osiemnastym roku króla Jozjasza obchodzono taką Paschę na cześć Jahwe w Jerozolimie.
|
| (24) Co więcej, zaklinaczy, wieszczków, posążki domowe bóstw, bożki i wszystkie ohydy, które widziało się w kraju Judy i w Jerozolimie, Jozjasz usunął w tym celu, aby w czyn zamienić słowa Prawa, spisane w księdze, jaką znalazł kapłan Chilkiasz w świątyni Jahwe.
|
| (25) Nie było przed nim króla podobnego do niego, który by zwrócił się do Jahwe całym sercem, całą duszą i całą mocą — zgodnie z całym Prawem Mojżesza. I po nim już nie zjawił się taki jak on.
|
| (26) Jednakże Jahwe nie poniechał żaru wielkiego gniewu. Gniew ten zapłonął przeciw Judzie za wszystkie zniewagi, które Mu wyrządził Manasses.
|
| (27) I Jahwe powiedział: "Nawet Judę odtrącę od oblicza mego, tak jak odtrąciłem Izraela. Odrzucę to miasto, które wybrałem, Jeruzalem, i świątynię, o której powiedziałem: Tam będzie moje imię!"
|
| (28) A czyż pozostałe dzieje Jozjasza i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
|
| (29) Za jego czasu faraon Neko, król egipski, wyruszył do króla asyryjskiego nad rzekę Eufrat. Gdy król Jozjasz wyszedł przeciw niemu, Neko spowodował jego śmierć w Megiddo, zaraz w pierwszym spotkaniu.
|
| (30) Słudzy jego odwieźli na rydwanie jego zwłoki z Megiddo, sprowadzili je do Jerozolimy i pochowali w jego grobowcu. Lud kraju wziął Joachaza, syna Jozjasza, namaścił go i obrał królem w miejsce jego ojca.
|
| (31) W chwili objęcia władzy Joachaz miał dwadzieścia trzy lata, a trzy miesiące panował w Jerozolimie. Matce jego było na imię Chamutal — córka Jeremiasza z Libny.
|
| (32) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe, zupełnie tak, jak jego przodkowie.
|
| (33) Faraon Neko zakuł go w kajdany w Ribla, w kraju Chamat, by nie panował w Jerozolimie, i nałożył na kraj daninę w wysokości stu talentów srebra i dziesięciu talentów złota.
|
| (34) Faraon Neko ustanowił królem Eliakima, syna Jozjasza, w miejsce Jozjasza, jego ojca, i zmienił mu imię na Jojakim. Joachaza zaś pojmał i zaprowadził do Egiptu, gdzie umarł.
|
| (35) Jojakim dostarczał faraonowi srebra i złota. Jednakże musiał kraj opodatkować, aby dostarczyć pieniędzy według rozkazu faraona. Od każdego, stosownie do nałożonego na niego podatku, wymagał srebra i złota od ludu kraju, aby dostarczyć faraonowi Neko.
|
| (36) W chwili objęcia władzy Jojakim miał dwadzieścia pięć lat i panował jedenaście lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Zebidda — córka Pedajasza z Rumy.
|
| (37) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe, zupełnie tak, jak jego przodkowie.
|
