| (1) W dwudziestym siódmym roku Jeroboama, króla izraelskiego — Azariasz, syn Amazjasza, został królem judzkim.
|
| (2) W chwili objęcia władzy miał szesnaście lat i rządził pięćdziesiąt dwa lata w Jerozolimie. Matce jego było na imię Jekolia — z Jerozolimy.
|
| (3) Czynił on to, co słuszne w oczach Jahwe — tak, jak czynił jego ojciec Amazjasz.
|
| (4) Jedynie wyżyny nie zostały usunięte. W dalszym ciągu lud składał na wyżynach ofiary krwawe i kadzielne.
|
| (5) Lecz Jahwe dotknął króla, tak iż stał się trędowaty aż do dnia swojej śmierci, i mieszkał w domu odosobnienia — podczas gdy Jotam, jego syn, kierował pałacem i sądził lud kraju.
|
| (6) A czyż pozostałe dzieje Azariasza i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
|
| (7) I spoczął Azariasz ze swymi przodkami, i pochowano go z jego przodkami w Mieście Dawidowym. A syn jego Jotam został w jego miejsce królem.
|
| (8) W trzydziestym ósmym roku Azariasza, króla judzkiego — Zachariasz, syn Jeroboama, został królem izraelskim w Samarii — na sześć miesięcy.
|
| (9) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe, tak jak czynili jego przodkowie. Nie zerwał z całym grzechem Jeroboama, syna Nebata, w który ów wciągnął Izraela.
|
| (10) Szallum, syn Jabesza, uknuł spisek przeciw niemu, zadał mu cios śmiertelny w Jibleam i został w jego miejsce królem.
|
| (11) Pozostałe zaś dzieje Zachariasza opisano w Księdze Kronik Królów Izraela.
|
| (12) Takie było słowo Jahwe, które wypowiedział do Jehu: "Synowie twoi aż do czwartego pokolenia będą zasiadali na tronie Izraela". I tak się spełniło.
|
| (13) Szallum, syn Jabesza, został królem w trzydziestym dziewiątym roku Ozjasza, króla judzkiego, i rządził jeden miesiąc w Samarii.
|
| (14) Menachem, syn Gadiego, przyszedł z Tirsy i wszedł do Samarii. Zadał on cios śmiertelny Szallumowi, synowi Jabesza, w Samarii, i został w jego miejsce królem.
|
| (15) Pozostałe zaś dzieje Szalluma oraz spisek, jaki uknuł, opisano w Księdze Kronik Królów Izraela.
|
| (16) Podówczas Menachem spustoszył Tappuach — zabijając wszystkich, którzy w nim byli — oraz okolice jego — począwszy od Tirsy, ponieważ mu nie otworzono bram. Spustoszył je, a wszystkie w nim brzemienne kobiety rozpruwał.
|
| (17) W trzydziestym dziewiątym roku Azariasza, króla judzkiego, Menachem, syn Gadiego, został królem izraelskim w Samarii na dziesięć lat.
|
| (18) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe. Nie zerwał z grzechami Jeroboama, syna Nebata, w które ów wciągnął Izraela. Za jego czasu
|
| (19) wtargnął do kraju Pul, król asyryjski. Menachem dał Pulowi tysiąc talentów srebra, aby zapewnić sobie jego pomoc i umocnić władzę królewską w swoim własnym ręku.
|
| (20) Menachem uzyskał te pieniądze od Izraelitów, od wszystkich ludzi zamożnych — po pięćdziesiąt syklów od głowy — aby je wręczyć królowi asyryjskiemu. Wycofał się więc król asyryjski, nie zatrzymując się tam w kraju.
|
| (21) A czyż pozostałe dzieje Menachema i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela?
|
| (22) I spoczął Menachem ze swoimi przodkami, a syn jego, Pekachiasz, został w jego miejsce królem.
|
| (23) W pięćdziesiątym roku Azariasza, króla judzkiego — Pekachiasz, syn Menachema, został królem izraelskim w Samarii na dwa lata.
|
| (24) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe. Nie zerwał z grzechem Jeroboama, syna Nebata, w który ów wciągnął Izraela.
|
| (25) Tarczownik jego, Pekach, syn Remaliasza, uknuł spisek przeciw niemu i zabił go w Samarii, w baszcie pałacu królewskiego — Argoba też i Arieha — a razem z nim pięćdziesięciu ludzi z Gileadu8. Zabił go i został w jego miejsce królem.
|
| (26) Pozostałe zaś dzieje Pekachiasza i wszystkie jego czyny opisano w Księdze Kronik Królów Izraela.
|
| (27) W pięćdziesiątym drugim roku Azariasza, króla judzkiego — Pekach, syn Remaliasza, został królem izraelskim w Samarii na dwadzieścia lat.
|
| (28) Czynił on to, co jest złe w oczach Jahwe. Nie zerwał z grzechem Jeroboama, syna Nebata, w który ów wciągnął Izraela.
|
| (29) Za czasu Pekacha, króla izraelskiego, wtargnął Tiglat-Pileser, król asyryjski, i zajął Ijjon, Abel-Bet-Maaka, Janoach, Kedesz, Chasor, Gilead, Galileję, cały kraj Neftalego, a pojmanych przesiedlił do Asyrii.
|
| (30) Ozeasz, syn Eli, uknuł spisek przeciwko Pekachowi, synowi Remaliasza. Zadał mu cios śmiertelny i został w jego miejsce królem w dwudziestym roku Jotama, syna Ozjasza.
|
| (31) Pozostałe zaś dzieje Pekacha i wszystkie jego czyny opisano w Księdze Kronik Królów Izraela.
|
| (32) W drugim roku Pekacha, syna Remaliasza, króla izraelskiego — Jotam, syn Azariasza, został królem judzkim.
|
| (33) W chwili objęcia władzy miał dwadzieścia pięć lat i rządził szesnaście lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Jerusza — córka Sadoka.
|
| (34) Czynił on to, co jest słuszne w oczach Jahwe. Działał zupełnie tak, jak jego ojciec Azariasz.
|
| (35) Jedynie wyżyny nie zostały usunięte. W dalszym ciągu lud składał ofiary krwawe i kadzielne na wyżynach. On to zbudował Bramę Górną świątyni Jahwe.
|
| (36) A czyż pozostałe dzieje Jotama i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
|
| (37) W owym czasie Jahwe zaczął posyłać przeciw Judzie Resina, króla syryjskiego, i Pekacha, syna Remaliasza.
|
| (38) I spoczął Jotam przy swoich przodkach i pochowano go z jego przodkami w Mieście Dawida, jego praojca, a jego syn Achaz został w jego miejsce królem.
|
