| (1) W drugim roku Joasza, syna Joachaza, króla Izraela — Amazjasz, syn Joasza, został królem judzkim.
|
| (2) W chwili objęcia władzy miał dwadzieścia pięć lat i królował dwa dzieścia dziewięć lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Joaddan z Jerozolimy.
|
| (3) Czynił on to, co słuszne w oczach Jahwe, jednakże nie tak, jak praojciec jego, Dawid. Zupełnie tak postępował, jak jego ojciec Joasz.
|
| (4) Jedynie wyży ny nie zostały usunięte. W dalszym ciągu lud składał ofiary krwawe i kadzielne na wyżynach.
|
| (5) Skoro tylko umocnił władzę królewską w swoim ręku, zabił tych spośród sług swoich, którzy zabili jego ojca, króla.
|
| (6) Lecz nie skazał na śmierć synów zabójców — zgodnie z tym, co jest napisane w księdze Prawa Mojżeszowego, gdzie Jahwe przykazał: Ojcowie nie poniosą śmierci za winy swych synów ani synowie za winy ojców. Każdy umrze za swój własny grzech.*
|
| (7) To on pokonał Edomitów w Dolinie Soli w liczbie dziesięciu tysięcy i zdobył w bitwie Selę, i nadał jej nazwę Jokteel, którą nosi aż do dnia dzisiejszego.
|
| (8) Wówczas Amazjasz wysłał posłów do Joasza, syna Joachaza, syna Jehu, króla izraelskiego ze słowami: "Przyjdź, a zmierzmy się zbrojnie!"
|
| (9) Joasz zaś, król izraelski, przekazał Amazjaszowi, królowi judzkiemu, taką odpowiedź: "Cierń na Libanie przesłał cedrowi na Libanie taką prośbę: Daj córkę swoją mojemu synowi za żonę! Lecz dziki zwierz na Libanie przebiegł i rozdeptał cierń. —
|
| (10) Pobiłeś zupełnie Edomitów i serce twoje uniosło się pychą. Bądź sobie sławny, lecz pozostań w domu swoim! Dlaczego masz się narażać na nieszczęście i masz upaść ty, a razem z tobą i Juda?"
|
| (11) Lecz Amazjasz nie słuchał, i Joasz, król izraelski, wyruszył. Zmierzyli się zbrojnie — on i Amazjasz, król judzki, w Bet-Szemesz, które należy do Judy.
|
| (12) Juda został pobity przez Izraela, i uciekł każdy do swego namiotu.
|
| (13) Amazjasza zaś, króla judzkiego, syna Joasza, wnuka Ochozjasza, pojmał Joasz, król izraelski, w Bet-Szemesz i zaprowadził go do Jerozolimy. Zrobił wyłom w murze Jerozolimy od Bramy Efraima aż do Bramy Węgła na czterysta łokci.
|
| (14) Zabrał też całe złoto i srebro, wszystkie przedmioty, które znajdowały się w świątyni Jahwe i w skarbcach pałacu królewskiego, oraz zakładników — i wrócił do Samarii.
|
| (15) A czyż pozostałe dzieła Joasza, których dokonał, jego dzielność oraz to, jak walczył z Amazjaszem, królem judzkim, nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela?
|
| (16) I spoczął Joasz ze swymi przodkami, i pochowany został w Samarii razem z królami izraelskimi, a syn jego Jeroboam został w jego miejsce królem.
|
| (17) Amazjasz, syn Joasza, króla judzkiego, żył jeszcze piętnaście lat po śmierci Joasza, syna Joachaza, króla izraelskiego.
|
| (18) A czyż pozostałe dzieje Amazjasza nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
|
| (19) Przeciwko niemu uknuto spisek w Jerozolimie, uciekł więc do Lakisz. Urządzono za nim pościg do Lakisz i tam go zabito.
|
| (20) Przewieziono go końmi, pogrzebano z jego przodkami w Jerozolimie, w Mieście Dawidowym.
|
| (21) A cały naród Judy wziął Azariasza, który miał wtedy szesnaście lat, i obrał go królem w miejsce jego ojca Amazjasza.
|
| (22) To on obwarował Elat i przywrócił go Judzie, kiedy król spoczął ze swymi przodkami.
|
| (23) W piętnastym roku Amazjasza, syna Joasza, króla judzkiego — Jeroboam, syn Joasza, objął władzę nad Izraelem w Samarii — na czterdzieści jeden lat.
|
| (24) Czynił on to, co złe w oczach Jahwe. Nie zerwał z całym grzechem Jeroboama, syna Nebata, w który ów wciągnął Izraela.
|
| (25) To on przywrócił granice Izraela od Wejścia do Chamat aż do morza Araby — zgodnie ze słowem Boga Izraela, Jahwe, które wypowiedział przez sługę swego Jonasza, syna Amittaja, proroka pochodzącego z Gat-ha-Chefer.
|
| (26) Albowiem Jahwe widział niezmiernie gorzką niedolę Izraela, iż nie było ani niewolnika, ani wolnego, iż nie było, kto by pomógł Izraelowi.
|
| (27) I Jahwe nie wydał wyroku wytracenia imienia Izraela pod niebem, lecz ocalił go ręką Jeroboama, syna Joasza.
|
| (28) A czyż pozostałe dzieje Jeroboama, wszystkie jego czyny i jego dzielność, z jaką walczył i z jaką przywrócił Izraelowi Damaszek i Chamat — nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela?
|
| (29) I spoczął Jeroboam z przodkami swoimi, z królami izraelskimi, a syn jego, Zachariasz, został w jego miejsce królem.
|
