| (1) W chwili objęcia rządów Joasz miał siedem lat.
|
| (2) W siódmym roku rządów Jehu Joasz został królem i panował czterdzieści lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Sibeja — z Beer-Szeby.
|
| (3) Joasz czynił to, co było słuszne w oczach Jahwe, przez wszystkie dni, póki pouczał go kapłan Jojada.
|
| (4) Jedynie wyżyny nie zostały jeszcze usunięte. Lud w dalszym ciągu składał na wyżynach ofiary krwawe i kadzielne.
|
| (5) Joasz polecił kapłanom: "Wszystkie pieniądze, które jako dar święty wnosi się do świątyni Jahwe — pieniądze bieżące, które ktoś według wyznaczonej sobie ilości płaci za osoby — wszystkie pieniądze, które ktoś z własnej woli wnosi do świątyni Jahwe —
|
| (6) zbiorą kapłani od osób sobie znanych i obrócą je na naprawę szkód świątyni, gdziekolwiek tylko taka szkoda się znajdzie".
|
| (7) Lecz jeszcze w dwudziestym trzecim roku króla Joasza kapłani nie naprawili szkód w świątyni.
|
| (8) Wtedy król Joasz zawezwał kapłana Jojadę oraz kapłanów i rzekł do nich: "Dlaczego nie naprawiacie szkód w świątyni? Odtąd już nie wolno wam brać pieniędzy od znanych wam osób, lecz przekażecie je na naprawę szkód świątyni Jahwe".
|
| (9) Kapłani zgodzili się, by nie brać pieniędzy od ludu i nie troszczyć się o naprawę szkód świątyni.
|
| (10) Wtedy kapłan Jojada wziął jedną skrzynię, zrobił otwór w jej przykrywie i postawił ją obok ołtarza, po prawej stronie wejścia do świątyni Jahwe. Kapłani zaś — stróże progów — składali tam wszystkie pieniądze wniesione do świątyni Jahwe.
|
| (11) Kiedy zauważono, że dużo jest pieniędzy w skrzyni, przychodził sekretarz króla oraz arcykapłan i wtedy zsypywano i obliczano pieniądze, które się znajdowały w świątyni Jahwe.
|
| (12) Pieniądze odważone przekazywano kierownikom robót, nadzorującym w świątyni Jahwe. Ci zaś wydawali je na stolarzy i budowniczych — pracujących w świątyni Jahwe —
|
| (13) murarzy, kamieniarzy oraz na kupno drewna i kamieni ciosowych dla naprawienia szkód świątyni Jahwe, wreszcie na wszystkie wydatki celem odbudowy świątyni.
|
| (14) Jednakże z monet, które wpływały do świątyni Jahwe, nie wyrabiano czarek srebrnych, nożyc, kropielnic, trąb ani żadnych przedmiotów złotych lub srebrnych dla świątyni Jahwe.
|
| (15) Ale wydawano je robotnikom, którzy ich używali do naprawy świątyni Jahwe.
|
| (16) I nie robiono obliczeń z ludźmi, w ręce których przekazywano pieniądze, aby je wydawali na robotników, ponieważ działali z niezachwianą wiernością.
|
| (17) Pieniądze [dane] jako zadośćuczynienie za winy i grzechy nie wchodziły do świątyni Jahwe — były własnością kapłanów.
|
| (18) W tym czasie Chazael, król syryjski, wyruszył na wojnę przeciw Gat i zdobył je. Następnie Chazael powziął postanowienie, by wyruszyć przeciw Jerozolimie.
|
| (19) Wtedy Joasz, król judzki, zabrał wszystkie dary święte, które ofiarowali królowie judzcy: Jozafat, Joram i Ochozjasz, jego przodkowie — łącznie ze swoimi świętymi darami — oraz całe złoto zgromadzone w skarbcach świątyni Jahwe i pałacu królewskiego, i posłał Chazaelowi, królowi syryjskiemu, który oddalił się od Jerozolimy.
|
| (20) A czyż pozostałe dzieje Joasza i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
|
| (21) Słudzy jego powstali, uknuli spisek i zabili Joasza w pałacu na Millo, gdy zstępował do Silla —
|
| (22) mianowicie Jozabad, syn Szimeata, i Jozabad, syn Szomera — słudzy jego zabili go i poniósł śmierć. Pochowano go razem z jego przodkami w Mieście Dawidowym. A syn jego Amazjasz został w jego miejsce królem.
|
