| (1) Kiedy Atalia, matka Ochozjasza, dowiedziała się, że syn jej umarł, zabrała się do wytępienia całego potomstwa królewskiego.
|
| (2) Lecz Joszeba, córka króla Jorama, siostra Ochozjasza, zabrała Joasza, syna Ochozjasza — wyniósłszy go potajemnie spośród mordowanych synów królewskich — i przed wzrokiem Atalii skryła go wraz z jego mamką w pokoju sypialnym, tak iż nie został zabity.
|
| (3) Przebywał więc z nią sześć lat ukryty w świątyni Jahwe, podczas gdy Atalia rządziła w kraju.
|
| (4) W siódmym roku Jojada polecił sprowadzić setników, Karyjczyków i straż przyboczną, przyprowadził ich do siebie w świątyni Jahwe. Zawarł z nimi układ i kazał im złożyć przysięgę w świątyni Jahwe, i pokazał im syna królewskiego.
|
| (5) Następnie wydał im taki rozkaz: "Oto rozkaz, który macie wykonać. Jedna trzecia z was, podejmujących służbę w szabat, ma trzymać straż przy pałacu królewskim.
|
| (6) Jedna trzecia przy Bramie Sur. Jedna trzecia przy bramie za Strażą. Trzymajcie kolejno straż nad pałacem.
|
| (7) Dwa oddziały z was wszystkich — schodzących ze służby w szabat — mają trzymać straż w świątyni Jahwe przy królu.
|
| (8) Otoczcie w krąg króla, każdy z bronią w ręku! Kto by chciał wtargnąć w szeregi, zginie! Bądźcie przy królu, dokądkolwiek się uda!"
|
| (9) Setnicy wykonali wszystko tak, jak im rozkazał kapłan Jojada. Każdy wziął swoich ludzi — tak tych, co podejmują służbę w szabat, jak i tych, co w szabat z niej schodzą. I przyszli do kapłana Jojady.
|
| (10) Kapłan zaś wręczył setnikom włócznie i tarcze króla Dawida, które były w świątyni Jahwe.
|
| (11) Straż przyboczna ustawiła się naokoło króla — każdy z bronią w ręku — od węgla południowego świątyni aż do północnego, przed ołtarzem i świątynią.
|
| (12) Wówczas wyprowadził syna królewskiego, włożył na niego diadem i [wręczył] Świadectwo ustanowiono go królem i namaszczono. Wtedy klaskano w dłonie i wołano: "Niech żyje król!"
|
| (13) Słysząc wrzawę straży przybocznej ludu, Atalia udała się do ludu, do świątyni Jahwe.
|
| (14) Spojrzała: a oto król stoi przy kolumnie — zgodnie ze zwyczajem, dowódcy i trąby naokoło króla, cały lud kraju raduje się i uderza w trąby. Atalia więc rozdarła szaty i zawołała: "Spisek! Spisek!"
|
| (15) Wtedy kapłan Jojada wydał rozkaz setnikom dowodzącym wojskiem, polecając im: "Wyprowadźcie ją ze świątyni poza szeregi, a gdyby ktoś za nią szedł, niech zginie od miecza". Mówił bowiem kapłan: "Nie powinna zginąć w świątyni Jahwe".
|
| (16) Pochwycono ją, i gdy weszła na drogę, którą wjeżdżają konie ku pałacowi, została tam zabita.
|
| (17) Jojada zawarł przymierze między Jahwe a królem i ludem, by byli ludem Jahwe, oraz między królem a ludem.
|
| (18) Po czym cały lud kraju wyruszył do świątyni Baala i zburzył ją. Ołtarze jej i posągi potłuczono całkowicie, a Mattana, kapłana Baala, zabito przed ołtarzami. I ustanowił kapłan [Jojada] straż dla świątyni Jahwe.
|
| (19) Następnie wziął setników, Karyjczyków, straż przyboczną i cały lud kraju. Wyprowadzili króla ze świątyni Jahwe i wkroczyli przez Bramę Straży do pałacu króla. Tak więc [Joasz] zasiadł na tronie królewskim.
|
| (20) Cały lud kraju radował się, a miasto zażywało spokoju. Atalię zaś zabito mieczem w pałacu króla.
|
