| (1) O posłudze zaś, którą się pełni dla świętych, nie potrzebuję wam pisać.
|
| (2) Znam bowiem waszą gotowość, dzięki której chlubię się wami wśród Macedończyków: "Achaja gotowa jest już od zeszłego roku". I tak wasza gorliwość pobudziła wielu do współzawodnictwa.
|
| (3) Posłałem zaś braci, aby pod tym względem nie była daremna nasza chluba z was, abyście — jak to już powiedziałem — byli gotowi.
|
| (4) Gdyby bowiem przybyli ze mną Macedończycy i gdyby stwierdzili, żeście nieprzygotowani, zawstydzilibyśmy się my — nie chcę już mówić, że i wy — z powodu takiego stanu rzeczy.
|
| (5) Uważałem przeto za konieczne prosić braci, aby przybyli wcześniej do was i przygotowali już przedtem obiecaną przez was darowiznę, która oby się okazała hojnością, a nie sknerstwem.
|
| (6) Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie.
|
| (7) Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.
|
| (8) A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki
|
| (9) według tego, co jest napisane: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki.
|
| (10) Ten zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości.
|
| (11) Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu.
|
| (12) Posługiwanie bowiem tej sprawie społecznej nie tylko uzupełnia to, na co nie stać świętych, lecz obfituje w liczne dziękczynienia składane Bogu.
|
| (13) Ci, którzy oddają się tej posłudze, wielbią Boga za to, żeście posłuszni w wyznawaniu Ewangelii Chrystusa, a w prostocie stanowicie jedno z nimi i ze wszystkimi.
|
| (14) A w swych modlitwach za was okazują wam miłość z powodu przebogatej w was łaski Boga.
|
| (15) Dzięki Bogu za Jego dar niewypowiedziany.
|
