(1) O, gdybyście mogli znieść trochę szaleństwa z mej strony! Ależ tak, wy i mnie znosicie!
(2) Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mężowi, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.
(3) Obawiam się jednak, ażeby nie były odwiedzione umysły wasze od prostoty i czystości wobec Chrystusa w taki sposób, jak w swojej chytrości wąż uwiódł Ewę.
(4) Jeśli bowiem przychodzi ktoś i głosi wam innego Jezusa, jakiegośmy wam nie głosili, lub bierzecie innego ducha, któregoście nie otrzymali, albo inną Ewangelię, nie tę, którąście przyjęli — znosicie to spokojnie.
(5) Otóż sądzę, że dokonałem nie mniej niż "wielcy apostołowie".
(6) Choć bowiem niewprawny w słowie, to jednak nie jestem pozbawiony wiedzy. Zresztą ujawniliśmy się wobec was we wszystkim, pod każdym względem.
(7) Czyż popełniłem jakiś grzech przez to, że poniżałem siebie, by was wywyższyć? Że za darmo głosiłem wam Ewangelię Bożą?
(8) Ogołacałem inne Kościoły, biorąc co potrzebne do życia, aby wam przyjść z pomocą.
(9) A kiedy byłem u was i znajdowałem się w potrzebie, nikomu nie okazałem się ciężarem. Czego mi nie dostawało, to dopełnili bracia przybyli z Macedonii. W niczym nie obciążałem was i nadal nie będę was obciążał.
(10) Zapewniam was przez będącą we mnie prawdę Chrystusa, że nikt nie pozbawi mnie tej podstawy do chlubienia się w granicach Achai.
(11) Dlaczego? Czy dlatego, że was nie miłuję? Bóg to wie.
(12) Co zaś czynię, będę i nadal czynił, aby nie mieli sposobności do chlubienia się ci, którzy jej szukają aby byli jak i my w tym, z czego się chlubią.
(13) Ci fałszywi apostołowie to podstępni działacze, udający apostołów Chrystusa.
(14) I nic dziwnego. Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości.
(15) Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków.
(16) Jeszcze raz mówię: niech mnie nikt nie uważa za szaleńca, a jeżeli już tak, to przyjmijcie mnie nawet jako szaleńca, abym i ja mógł się nieco pochlubić.
(17) To, co powiem, nie według Pana powiem, lecz jakby w szaleństwie, mając rzekomy powód do chluby.
(18) Ponieważ wielu chlubi się według ciała — i ja będę się chlubił.
(19) Chętnie przecież znosicie głupców, sami będąc mądrymi.
(20) Znosicie to, że was ktoś bierze w niewolę, że was objada, wyzyskuje, że was z góry traktuje, że was policzkuje.
(21) Mówię to ku waszemu zawstydzeniu, tak jakbym chciał okazać moją pod tym względem słabość. Jeżeli inni zdobywają się na odwagę — mówię jak szalony — to i ja się odważam.
(22) Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również. Potomstwem Abrahama? I ja.
(23) Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej ! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci.
(24) Od Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego.
(25) Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej.
(26) Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci
(27) w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości,
(28) nie mówiąc już o mojej codziennej udręce płynącej z troski o wszystkie kościoły.
(29) Któż odczuwa słabość, bym i ja nie czuł się słabym? Któż doznaje zgorszenia, żebym i ja nie płonął?
(30) Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości.
(31) Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię.
(32) W Damaszku namiestnik króla Aretasa rozkazał pilnować miasta Damasceńczyków, chcąc mnie pojmać.
(33) Ale przez okno spuszczono mnie w koszu przez mur i tak uszedłem rąk jego.

 

2 List do Koryntian