| (1) Starszego wiekiem nie strofuj, lecz nakłaniaj prośbą jak ojca, młodszych — jak braci,
|
| (2) starsze kobiety — jak matki młodsze — jak siostry, z całą czystością.
|
| (3) Miej we czci te wdowy, które są rzeczywiście wdowami.
|
| (4) Jeśli zaś jaka wdowa ma dzieci albo wnuki, niechże się one uczą najpierw pieczołowitości względem własnej rodziny i odpłacania się rodzicom wdzięcznością. Jest to bowiem rzeczą miłą w oczach Bożych.
|
| (5) Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową, jako osamotniona złożyła nadzieję w Bogu i trwa w zanoszeniu próśb i modlitw we dnie i w nocy.
|
| (6) Lecz ta, która żyje rozpustnie, [za życia] umarła.
|
| (7) I to nakazuj, ażeby były nienaganne.
|
| (8) A jeśli kto nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.
|
| (9) Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża,
|
| (10) ma za sobą świadectwo o [takich] dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmyła nogi świętych, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele.
|
| (11) Młodszych zaś wdów nie dopuszczaj [do służby Kościołowi]. Odkąd bowiem znęciła je rozkosz przeciwna Chrystusowi, chcą wychodzić za mąż.
|
| (12) Obciąża je wyrok potępienia, ponieważ złamały pierwsze zobowiązanie.
|
| (13) Zarazem uczą się też bezczynności krążąc po domach. I nie tylko są bezczynne, lecz i rozgadane, wścibskie, rozprawiające o rzeczach niepotrzebnych.
|
| (14) Chcę zatem, żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, były gospodyniami domu, żeby stronie przeciwnej nie dawały sposobności do rzucania potwarzy.
|
| (15) Już bowiem niektóre zeszły z drogi prawej [idąc] za szatanem.
|
| (16) Jeśli któraś wierząca ma [u siebie] wdowy, niechże im przychodzi z pomocą, a niech nie obciąża Kościoła, by mógł przyjść z pomocą tym, które rzeczywiście są wdowami.
|
| (17) Prezbiterzy, którzy dobrze przewodniczą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, najbardziej ci, którzy trudzą się głoszeniem słowa i nauczaniem.
|
| (18) Mówi bowiem Pismo: Nie zawiążesz pyska wolowi młócącemu oraz: Godzien jest robotnik zapłaty swojej.
|
| (19) Przeciwko prezbiterowi nie przyjmuj oskarżenia, chyba że na podstawie dwu albo trzech świadków.
|
| (20) Trwających w grzechu upominaj w obecności wszystkich, żeby także i pozostali przejmowali się lękiem.
|
| (21) Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał bez uprzedzeń, nie powodując się w niczym stronniczością.
|
| (22) Na nikogo rąk pospiesznie nie wkładaj ani nie bierz udziału w grzechach cudzych.
|
| (23) Siebie samego zachowaj czystym! Samej wody już nie pij, używaj natomiast po trosze wina ze względu na żołądek i częste twe słabości.
|
| (24) Grzechy niektórych ludzi są wiadome wszystkim wyprzedzając wydanie wyroku, za niektórymi zaś idą w ślad.
|
| (25) Podobnie też wiadome są czyny dobre a i te, które inaczej się przedstawiają, nie mogą pozostać w ukryciu.
|
